Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση:Παρέμβαση με αφορμή τη πληθώρα καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση-παρενόχληση στα πλαίσια αλληλεγγύης

 

ΜΑ ΚΑΛΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΣΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ;

Η πρόσφατη καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για τον βιασμό που υπέστη στα 22 της χρόνια από τον παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, Αριστείδη Αδαμόπουλο όπως η ίδια υπέδειξε, άνοιξε πράγματι τον ασκό του Αιόλου στην ελληνική κοινωνία όσον αφορά το ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης. Αξιοσημείωτο δε πως ο αναφερόμενος αποτελούσε ενεργό στέλεχος της Ν.Δ. στην Α. Αττική ενώ ταυτόχρονα είχε και άλλες αρμοδιότητες σε θέση εξουσίας όπως αντιπρόεδρος της Ε.Ι.Ο. . H Κυβέρνηση με αντανακλαστικά που δεν έχει επιδείξει στο ελάχιστο για άλλα ζητήματα έσπευσε να αναστείλει τη κομματική του ιδιότητα. Το κύμα που δημιούργησε η Μπεκατώρου ήρθαν να ενισχύσουν και άλλες γυναίκες από τον χώρο του αθλητισμού οι οποίες κατήγγειλαν σεξουαλική παρενόχληση από γιατρούς όπως και φοιτήτριες στο ΑΠΘ οι οποίες κατήγγειλαν αναρίθμητες σεξουαλικές παρενοχλήσεις από καθηγητή τους (επαναφέροντας στο προσκήνιο και θαμμένες καταγγελίες που είχαν γίνει και στο παρελθόν) .

Πληθώρα καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση κοινοποιήθηκαν και από άλλες γυναίκες πχ. ηθοποιούς, παρουσιάστριες κ.ά. Αποκορύφωμα αυτού του κύματος που είναι ακόμα ενεργό ήταν η καταγγελία βιασμού 11χρονης από προπονητή της πριν αρκετά χρόνια. Ενώ η ίδια είχε καταγγείλει και το 2013 το περιστατικό , το έθαψαν όπως συμβαίνει συνήθως. Βέβαια ο ίδιος είχε το θράσος να εμφανιστεί δημόσια στην τηλεόραση και να ισχυριστεί πως διατηρούσαν ερωτική σχέση ενώ η ίδια καταγγέλει πως απειλόυσε τη σωματική της ακεραιότητα για να μην μιλήσει!

Όλα αυτά τα γεγονότα μας γεμίζουν οργή και θυμό. Όλες οι θηλυκότητες έχουν βρεθεί λαβωμένες από τα πυρά της πατριαρχίας με ποικίλους τρόπους. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η έννοια της πατριαρχίας είναι ένα καλά ριζωμένο φαινόμενο στην κοινωνία , φαινόμενο το οποίο αγκαλιάζει το κράτος και το κεφάλαιο για να διατηρήσει τις δομές εξουσίας που θέλουν τις θηλυκότητες υποταγμένες και αβοήθητες απέναντι στον γενναίο και δυνατό μάτσο άντρα. Προφανώς τίθεται το ζήτημα της εξουσίας που τέτοιες φιγούρες θεωρούν πως έχουν πάνω στα σώματα και την ζωή όποιας θηλυκότητας, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν ένα προνόμιο που τους δίνει απλόχερα η πατριαρχία για να παρενοχλήσουν, να κακοποιήσουν και ό,τι άλλο τους κάνει κέφι χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι γιατί δεν μιλάνε οι θηλυκότητες που έχουν υποστεί κακοποιητική συμπεριφορά , είναι γιατί εξ αρχής μια φιγούρα όπως αυτή που περιγράψαμε νιώθει ότι έχει το δικαίωμα και τον χώρο για να προβεί σε μια τέτοια πράξη. Ας διερωτηθούμε πόσες φορές όταν μια κοπέλα καταγγέλει ένα περιστατικό η κοινωνία, οι θεσμοί, οι μπάτσοι σπεύδουν να δημιουργήσουν ένα νέφος ασάφειας γύρω από το καταγγελθέν

συμβάν, να κατηγορήσουν έμμεσα και άμεσα το “θύμα” ,να γίνουν επικριτικοί απέναντι του ακόμα και να επινοήσουν τι επιδιώκει να κερδίσει μέσω της καταγγελίας. Η δημόσια καταγγελία τέτοιων περιστατικών δεν είναι μόδα , δεν είναι εκδικητική και εκ των πραγμάτων δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία για ένα άτομο. Η πατριαρχική κοινωνία φροντίζει να οπλίζει τα επιχειρήματα των κακοποιητών και να κατηγορεί μονίμως το άτομο που υπέστη την όποια παραβιαστική συμπεριφορά. Τα άτομα αυτά γνωρίζουν πως αν κινηθούν νομικά όχι απλά δεν θα δικαιωθούν τις περισσότερες φορές , αλλά θα βιώσουν μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία αμφισβήτησης και έλλειψη σεβασμού προς το βίωμα και το τραύμα που φέρουν. Ας σταθούμε για λίγο στο τι μπορεί να βιώνει μια θηλυκότητα όπου δεν έχει μόνο να αναγνωρίσει , να διαχειριστεί και να ξεπεράσει το τραύμα της , αλλά δέχεται και διαρκώς επίθεση και ενοχοποιείται η ίδια για όλο αυτό. Τρανταχτό παράδειγμα ενοχοποίησης του “θύματος” έρχεται από γυναικείο στόμα ,άρα και εσωτερικευμένο μισογυνισμό. Είναι εκείνο της δήλωσης της Λένας Αξιόγλου (πρόεδρος του Συλλόγου Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών στη Λάρισα και υποψήφια με τη Νέα Δημοκρατία) όπου στην καταγγελία της Μπεκατώρου απάντησε : «οι κυρίες , αν δεν έχουν ευαρέσκεια, δεν μπαίνουν ποτέ στα δωμάτια μοναχικών ανδρών στις εκδρομές, στα συνέδρια και εξωσπιτικές διανυκτερεύσεις κλπ.». Επίσης τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και εμετική δήλωση του Ολυμπιονίκη Ιστιοπλοΐας Τάσου Μπουντούρη : «Η βία κατά των γυναικών είναι υπέροχο πράγμα. Εάν υπερβούμε υπάρχει εισαγγελέας. Πού και πού θα πληρώσουμε την ποινή μας εμείς που φερόμαστε όμορφα στις γυναίκες αρκεί αυτές να είναι χαμηλοβλεπούσες, ταπεινές και ήρεμες» .

Είναι έκδηλο πως αν ένα άτομο θέλει να καταγγείλει μια παραβιαστική συμπεριφορά θα βρει πόρτες κλειστές και επικριτικά στόματα ανοιχτά.

Και τι να πούμε για την ΕΛ.ΑΣ. όπου αναρίθμητες περιπτώσεις αστυνομικών αυθαιρεσιών απέναντι σε κοπέλες έχουν έρθει ανά καιρούς στο προσκήνιο , όπως η παρενοχλητική τους συμπεριφορά όταν άντρες αστυνομικοί κάνουν σωματικό έλεγχο σε γυναίκες (και όχι γυναίκες όπως προβλέπεται). Κάποιες φορές αυτή η συμπεριφορά συνοδεύεται με την εντολή να μείνουν γυμνές μπροστά τους με τη πρόφαση του “ελέγχου”. Επίσης έχουν συμβεί αρκετές γυναικοκτονίες από αστυνομικούς με τη χρήση του υπηρεσιακού τους όπλου ενώ η κακοποιητική , εξουσιαστική και βίαιη συμπεριφορά που έχουν στο εργασιακό τους περιβάλλον έχει μελετηθεί και παρατηρηθεί πως διαχέεται και στο οικογενειακό τους περιβάλλον έναντι των συντρόφων τους. Οι αστυνομικοί έχουν διαπράξει άπειρες σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις ενώ σύνηθες φαινόμενο είναι η μόνιμη αμφισβήτηση και ενοχοποίηση ενός ατόμου που καταγγέλει σε αυτούς μια παραβιαστική συμπεριφορά.

Αν ανοίξουμε το θέμα τηλεόραση και κουλτούρα του βιασμού δεν χρειάζεται να πάμε μακρυά. Λίγο μετά την καταγγελία της Μπεκατώρου σε πρωινή εκπομπή ,δίδυμοι πρώην παίκτες ριάλιτι όχι απλά ομολόγησαν βιασμό σε λάιβ μετάδοση ,αλλά όλο αυτό συνοδεύτηκε από τα γέλια των ίδιων και του πάνελ. Όταν τους ρώτησαν αν έχουν παραπλανήσει μια κοπέλα μέσω της ομοιότητάς τους για να κοιμηθούν μαζί της και οι δύο η απάντηση ήταν θετική με γέλια και χαρά.

Αυτή λοιπόν η χαρά ότι οι βιαστές , οι παρενοχλητές και οι κακοποιοί θα μένουν ατιμώρητοι ήρθε η ώρα να σπάσει και τα στόματα να ανοίξουν. Ήδη φαίνεται πως σαν κοινωνία κάνουμε βήματα ώστε να μπορούν να γίνονται και να ακούγονται κάποιες καταγγελίες και πως το ζήτημα ανοίγει στο δημόσιο διάλογο.

Είμαστε μαζί με κάθε αόρατη/ο αυτής της κοινωνίας που βρίσκει το θάρρος και τον τρόπο να καταγγείλει.

Στεκόμαστε συλλογικά απέναντι στη πατριαρχία και σε κάθε τι που προωθεί την κουλτούρα του βιασμού.

Η αλληλεγγύη θα νικήσει.

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση