Μαριάννα Τσιλίκη: Το «όπλο» του ελληνικού Kick Boxing

Κείμενο: Αντιγόνη Ζαβιτσάνου

H Ξηρομερίτισσα Μαριάννα Τσιλίκη είναι ένα από τα πιο δυνατά «όπλα» σε νεαρές γυναίκες μαχήτριες που μπορείς να βρεις στο Ελληνικό Kick Boxing και αποτελούν μέρος του ισχυρού δυναμικού του Νίκου Κακαρέλη και του FIGHT CLUB Kakarelis στον νομό Αιτωλοακαρνανίας.

Η Μαριάννα Τσιλίκη με καταγωγή από τον Άγιο Στέφανο Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας, είναι μόλις 18 ετών και παγκόσμια πρωταθλήτρια στο άθλημα kick boxing. Η νεαρή μαχήτρια μίλησε στο overfm.gr και την Αντιγόνη Ζαβιτσάνου για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μια γυναίκα που επιλέγει να ασχοληθεί με αυτό το άθλημα και γενικότερα επαγγελματικά με τον αθλητισμό. Η Μαριάννα, που μόλις μπει στο ρινγκ μεταμορφώνεται σε μάχιμη πυγμάχο, το κορίτσι που έμαθε να πέφτει και να ξανασηκώνεται και αποτελεί ένα αυθεντικό ταλέντο στο χώρο του Ελληνικού kick boxing. Νέα, τολμηρή και με αυτοπεποίθηση, έχει πετύχει ό,τι έχει βάλει ως στόχο και έχει κάθε δικαίωμα να δίνει συμβουλές για το τι χρειάζεται κάποιος για να πετύχει τα όνειρά του. Τέλος, η Μαριάννα, ευχαρίστησε την οικογένειά της και τον προπονητή της Νίκο Κακαρέλη, ενώ υποσχέθηκε ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες στο μέλλον.

Μίλησέ μου για τη σχέση σου με τον αθλητισμό και πώς από όλα τα αθλήματα αποφάσισες να ασχοληθείς με το Kick Boxing;

«Με τον αθλητισμό δεν είχα καμία σχέση, δεν ήξερα τι πάει να πει αθλητισμός ήμουν πολύ ζωηρή σαν παιδάκι, πάρα πολύ ζωηρή, είχα πολύ ενέργεια και το έβλεπαν αυτό οι γονείς μου και έλεγαν ότι κάπου πρέπει να ξεδώσει αυτό το παιδί, να βγάλει την ενέργεια του. Έβλεπα και εγώ κάποιες ταινίες στην τηλεόραση και κινηθήκαμε προς εκεί. Όταν ξεκίνησα το Kick boxing κόλλησα, έβγαζα πολύ ενέργεια, ήταν για εμένα κάτι πολύ όμορφο από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα, φταίει φυσικά και ο προπονητής μου σε αυτό, γιατί με έκανε να αγαπήσω τόσο πολύ αυτό που κάνω και στην πορεία κατάλαβα ότι είναι σημαντικό, όχι μόνο για να βγάζω την ενέργεια μου αλλά και σε πολλά άλλα πράγματα που με έχουν κάνει αυτό που είμαι σήμερα».

Αθλείσαι σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Πώς επηρεάζει αυτό την καθημερινότητά σου;

«Είναι λίγο δύσκολα, έχω στερηθεί σαν παιδί πολλούς εξόδους και πράγματα που κάνουν παιδία της ηλικίας μου. Έχω συγκεκριμένη διατροφή που πρέπει να ακολουθήσω για τα κιλά, γιατί είναι πολύ σημαντικά στο χώρο που είμαι. Στερήθηκα πολλά πράγματα, ζορίστηκα πολύ με τις προπονήσεις αλλά ήταν αυτό που αγαπώ και ήθελα, δεν μου έλειψαν όλα αυτά, δεν στεναχωρήθηκα γιατί δεν μπορούσα να βγω και όταν πραγματικά έρχεται το μετάλλιο και η επιτυχία τα ξεχνάς όλα και την κούραση και τα πάντα».

Ποιοι είναι οι προπονητές που ασχολήθηκαν μαζί σου μέχρι να φτάσεις στο υψηλό επίπεδο που βρίσκεσαι σήμερα;

«Από το μηδέν μέχρι και σήμερα και θα συνεχίσει, είναι ο προπονητής μου, ο Νίκος Κακαρέλης. Δεν είναι μόνο ο προπονητής που θα σου δείξει την τεχνική, με βοηθάει σε όλα και στην ψυχολογία, είμαι πολύ τυχερή πραγματικά που έχω δίπλα μου αυτόν τον προπονητή γιατί εκτός από όλα αυτά είναι και ένας προπονητής που είναι ενεργός σαν αθλητής, είναι αυτός που θα βάλει τα γάντια και θα μπει μέσα στο ρινγκ μαζί μου και θα μου δείξει σαν να παίζω εκείνη την στιγμή σε πραγματικό αγώνα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό πριν από κάποιον αγώνα».

Πόσες ώρες προπόνησης την ημέρα απαιτούνται πριν από κάποιο σημαντικό αγώνα;

«Έναν σημαντικό αγώνα θα τον γνωρίζουμε ένα με δύο μήνες πριν, οπότε ξεκινάει η προετοιμασία τόσο νωρίς, ξεκινάει και η διατροφή τόσο νωρίς με αρκετές ώρες την ημέρα προπόνηση, φτάνει στις 2 με 3 προπονήσεις την ημέρα, φυσική κατάσταση, βάρη και τεχνική και τις τελευταίες εβδομάδες πριν τον αγώνα μειώνονται οι προπονήσεις, επικεντρωνόμαστε πιο πολύ στην τεχνική-αντίληψη».

Πες μου για τις μεγαλύτερες επιτυχίες σου, τα αποτελέσματα στην εγχώρια και διεθνή σκηνή;

«Οι μεγαλύτερες επιτυχίες μου είναι η δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ιταλία και η δεύτερη θέση στο Πανευρωπαϊκό με την εθνική ομάδα στην Ουγγαρία. Στο παγκόσμιο ήταν το πιο σημαντικό μετάλλιο που έχω πάρει. Έχω φέρει άλλα 9 Πανελλήνια και έχω παίξει επίσης και σε πολλές διοργανώσεις events στο Champions Night, είναι από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις στην Ελλάδα, όπου έχω φέρει και εκεί πολλές νίκες».

Πως αισθάνεσαι όταν εκπροσωπείς την Ελλάδα σε παγκόσμια πρωταθλήματα;

«Στηρίζω την χώρα μου, την αγαπώ και όταν πας σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση που είναι το Παγκόσμιο και το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όπου εκεί είναι χώρες από παντού, από όλο τον κόσμο και να φοράς τα γαλανά και να κρατάς την ελληνική σημαία, ειδικά όταν είχα την τιμή πραγματικά να ανέβω στο βάθρο για έμενα είναι ότι καλύτερο έχω ζήσει, ένα πολύ όμορφο συναίσθημα».

Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος που αντιμετώπισες μέσα στο ρινγκ;

«Νομίζω είναι στους δύο τελικούς που είχα στο Πανευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο, ήταν δύο Ρωσίδες και στις δύο φορές. Ήταν πολύ καλές, δυνατές με εξαιρετικό βιογραφικό στο Kick Boxing και με μεγαλύτερη εμπειρία από εμένα γιατί εγώ ασχολούμαι με τον Kick boxing τα τελευταία 4χρόνια. Όταν όμως μπαίνω στο ρινγκ να παίξω δεν σκέφτομαι αν είναι δύσκολη ή εύκολη η αντίπαλος μου, μπαίνω πάντα για να κερδίσω και προσπαθώ πάντα για ένα καλό αποτέλεσμα. Σε καμία ήττα, δεν το έβαλα κάτω, οι ήττες μου με κάνουν πιο δυνατή, βλέπω τα λάθη μου και γίνομαι καλύτερη».

Ποια είναι τα σημαντικότερα μαθήματα που έχεις πάρει από τo kick boxing και τον πρωταθλητισμό γενικότερα;

«Είναι πάρα πολλά, η πειθαρχεία που σου δίνει αυτό το άθλημα είναι μεγάλη, ο σεβασμός επίσης και να έχεις γενικότερα στη ζωή σου υπομονή. Με το kick boxing έχω μάθει να διαχειρίζομαι αλλιώς κάποια θέματα, να βλέπω αλλιώς τον κόσμο. Για κάθε πρόβλημα για έμενα πάντα υπάρχει λύση και σε αυτό με βοήθησε πολύ ο αθλητισμός γιατί όπου βλέπω πρόβλημα το αντιμετωπίζω. Είναι σημαντικό για εμένα στη ζωή κάποιος να βάζει στόχους, αν υπάρχει στόχος, θα γίνει και θέληση φυσικά».

Ποιες είναι κατά την γνώμη σου οι μεγαλύτερες προκλήσεις για έναν αθλητή/αθλήτρια που θέλει να περάσει από την απλή ενασχόληση σε ερασιτεχνικό επίπεδο στους επαγγελματικούς αγώνες;

«Αρχικά πρέπει να υπάρχει θέληση, μεγάλη θέληση και παίζει σημαντικό ρόλο και η ομάδα, ο προπονητής σου. Βρες ένα καλό προπονητή που να ξέρεις ότι θα σε προωθήσει και θα σε βοηθήσει να φτάσεις ψηλά και αν το έχεις πάρει πραγματικά απόφαση θα το πετύχεις. Όλοι μπορούν αρκεί να το θέλουν πολύ».

Εκτός από το kick boxing έχεις οποιοδήποτε άλλο αγαπημένο άθλημα;

«Εκτός από το kick boxing ασχολούμαι και με την πυγμαχία και το Τάε κβον ντο. Ο Σύλλογος μου Fight Club Kakarelis είναι από τους καλύτερους συλλόγους στο Τάε κβον ντο και με έχει βοηθήσει πολύ αυτό. Ασχολούμαι πιο πολύ με τα μαχητικά αθλήματα και εκτός από αυτά κάνω και σκοποβολή. Μου αρέσει πάρα πολύ, με ηρεμεί, είναι το χόμπι μου. Όπως στο kick Boxing έτσι και στη σκοποβολή θέλει να έχεις πειθαρχεία».

Τι θα συμβούλευες, τα νέα κορίτσια που θέλουν να φορέσουν τα μπαντάζ για πρώτη φορά στη ζωή τους αλλά και για τη στάση ζωής που σε κρατά σε τόσο καλή φόρμα τόσο σωματικά όσο και ψυχικά;

«Για εμένα όλες οι γυναίκες πρέπει να ξεκινήσουν κάποιο μαχητικό άθλημα, όχι για να ασχοληθούν μόνο επαγγελματικά αλλά για την αυτό άμυνα τους. Γιατί βλέπουμε ότι ένας άντρας μπορεί να είναι πιο μυώδεις και δυνατός, θα μπορεί να ανταπεξέλθει σε οποιοδήποτε περιστατικό που μπορεί να γίνει έξω. Για εμένα θα έπρεπε να ήταν και υποχρεωτικό στα σχολεία να μαθαίνουν τα παιδία μια πολεμική τέχνη, είναι πολύ σημαντικό, ακούμε τόσα καθημερινά ότι γίνονται σε σχολεία. Οπότε οτιδήποτε άλλο κάνουν να ξεκινήσουν και μια πολεμική τέχνη. Επίσης θα φτιάξει και η διατροφή τους και θα σκέφτονται διαφορετικά. Με το kick boxing έχω φτιάξει πάρα πολύ το σώμα μου, παλιότερα είχα λίγα κιλά παραπάνω. Η διατροφή μου έχει φτιάξει προς το καλύτερο, πλέον έχω ισορροπημένα κιλά και ψυχικά με έχει κάνει πολύ καλύτερο άνθρωπο, πολύ πιο δυνατό και να μην υποκύπτω, να μην το βάζω ποτέ κάτω στις δυσκολίες της ζωής». Τελικά είναι το kick boxing για γυναίκες; «Φυσικά και είναι για γυναίκες και το kick boxing και όλα τα μαχητικά αθλήματα, δεν θα πρέπει να υπάρχουν διακρίσεις σε τέτοιου είδους αθλήματα που τα θεωρούμε αντρικά, όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ».

Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου, στο άθλημα;

«Αρχικά να φύγουμε από όλη αυτή την κατάσταση με τον κορονοϊό, γιατί εμάς τους αθλητές μας έχει αφήσει αρκετά πίσω και σε αγωνιστικό τομέα έχουμε χάσει κάποιους αγώνες. Θέλω να τελειώσει για να μπω ξανά στη φόρμα μου, να κάνω κάποιους διασυλλογικούς αγώνες, κάποια φιλικά και να μπω σιγά σιγά σε φόρμα να παίξω κάποιο πανελλήνιο να πάρω την πρόκληση να πάω πάλι σε ένα Παγκόσμιο και σε ένα Πανευρωπαϊκό και επειδή είναι προ-Ολυμπιακό άθλημα θα ήθελα πολύ να το φτάσω μέχρι εκεί. Θέλω να φέρω πολλά μετάλλια στον τόπο μου. Συγκεκριμένα θέλω πάρα πολύ να κατακτήσω το χρυσό στο Παγκόσμιο. Η Οικογένειά μου ήταν πάντα δίπλα μου από την αρχή μέχρι το τέλος και την ευχαριστώ πολύ για αυτό γιατί με βοήθησαν πολύ και στο ψυχολογικό κομμάτι. Είναι πάντα εκεί μαζί μου, έχουν έρθει να με δουν σε αγώνες, πάντα υπερήφανοι για εμένα και όταν γυρνούσα σπίτι με μετάλλιο ή χωρίς μετάλλιο ή μετά από μια ήττα ήταν δίπλα μου και μου έλεγαν «δεν πειράζει, συνεχίζουμε στο επόμενο». Στις νίκες μου χαίρονται πιο πολύ και από εμένα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ θέλω να πω και στον προπονητή μου, για εμένα είναι η δεύτερη οικογένειά μου και στους συναθλητές μου φυσικά, είμαστε μια ομάδα, εμψυχώνουμε ο ένας τον άλλον, είναι πολύ σημαντικό να έχεις καλούς συναθλητές».