Εμβόλια, πατέντες, ανταγωνισμοί, κέρδη και γεωπολιτικά παιχνίδια...

 

ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Οι ανταγωνισμοί για τα κέρδη καθορίζουν τους ρυθμούς παραγωγής και διάθεσης

 

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν: Ο καπιταλισμός είναι ο πραγματικός και ορατός «ιός»!

«Οσο περισσότερο καθυστερούμε να παρέχουμε εμβόλια, εξετάσεις και θεραπείες σε όλες τις χώρες, τόσο περισσότερο θα αντέξει ο ιός, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα για νέες μεταλλάξεις και η πιθανότητα τα σημερινά εμβόλια να καταστούν αναποτελεσματικά, τόσο δυσκολότερο θα είναι να αντιμετωπίσουν όλες οι χώρες την πανδημία», σημείωσε την περασμένη βδομάδα ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, προειδοποιώντας για τις συνέπειες του λεγόμενου «εθνικισμού των εμβολίων».

Πέρα από τις διαπιστώσεις, πάντως, το βασικό ερώτημα είναι γιατί υπάρχουν οι καθυστερήσεις στην παγκόσμια παραγωγή εμβολίων και στον εφοδιασμό των κρατών. Και η απάντηση είναι ότι τα προγράμματα εμβολιασμού σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη εξελίσσονται με τους ρυθμούς που επιβάλλουν η παραγωγή με σκοπό το κέρδος, ο επιχειρηματικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός, η προστασία της «πνευματικής ιδιοκτησίας» των φαρμακευτικών ομίλων.

Δηλαδή, ένα σημαντικό «όπλο» προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πανδημία του SARS-CoV-2 βρίσκεται στα χέρια των μονοπωλίων του Φαρμάκου και αυτά καθορίζουν αν τους συμφέρει να αναπτυχθεί ένα εμβόλιο, με τι ρυθμούς θα παράγουν ώστε να έχουν το μέγιστο κέρδος, ποιος θα το πάρει πρώτος και πότε.

Η πηγή του προβλήματος, δηλαδή, που όλοι προσπαθούν να αποσιωπήσουν, είναι ότι η παραγωγή των εμβολίων γίνεται με σκοπό το κέρδος και όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Οτι στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος, οι λαοί είναι όμηροι των ομίλων και της πολιτικής στήριξης των επιχειρηματικών συμφερόντων από όλες τις αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα, με την ανάγκη αντιμετώπισης της πανδημίας, που έχει προκαλέσει εκατομμύρια θανάτους, να μπαίνει σε δεύτερο πλάνο για τα μονοπώλια.

Αντίθετα, αν το Φάρμακο δεν ήταν καπιταλιστική ιδιοκτησία, αλλά κοινωνικό αγαθό, στο πλαίσιο ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, θα προωθούνταν η παγκόσμια επιστημονική συνεργασία για την ανάπτυξη εμβολίων, θα υπήρχε έγκαιρα σχεδιασμός προκειμένου να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες για μαζική παραγωγή εμβολίων, ώστε να καλυφθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα ο πληθυσμός και να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

Ολα αυτά εμποδίζονται από το κυνήγι του κέρδους και τον ανταγωνισμό των μονοπωλιακών ομίλων που κατέχουν τις πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα, δεν μεταβιβάζουν σε άλλες παραγωγικές μονάδες την τεχνογνωσία, αποφασίζουν πόσες ποσότητες εμβολίων θα παράξουν ανάλογα με την απόδοση των επενδύσεων, επωφελούνται από την έλλειψη εμβολίων που διατηρεί υψηλά τις τιμές.

Οι λαοί χρυσοπληρώνουν τις φαρμακευτικές

Με το ξέσπασμα της πανδημίας, προκειμένου οι φαρμακευτικοί όμιλοι να έχουν επιχειρηματικό κίνητρο και διασφάλιση κερδών, ώστε να προχωρήσουν στην ανάπτυξη ενός εμβολίου, συνολικά, οι κυβερνήσεις παρείχαν - με χρήματα των λαών - περίπου 7,5 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την εταιρεία ανάλυσης επιστημονικών στοιχείων «Airfinity», ενώ «φιλανθρωπικά» ιδρύματα και «μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί» διέθεσαν περίπου 1,7 δισ. ευρώ, από δωρητές.

Οπως αναφέρουν αναλυτές της εταιρείας στο BBC, αρχικά οι εταιρείες δεν βιάστηκαν να χρηματοδοτήσουν ερευνητικά προγράμματα εμβολίων και μόνο όταν τα κράτη και οι οργανισμοί παρενέβησαν με δεσμεύσεις χρηματοδότησης αυτές άρχισαν να εργάζονται πάνω στα εμβόλια.

Αφού οι λαοί χρυσοπλήρωσαν τις φαρμακευτικές για να ιδιοποιηθούν και να εξελίξουν πολύχρονη έρευνα για τους κορονοϊούς που είχε συντελεστεί σε δημόσια ιδρύματα, οι κυβερνήσεις των πιο ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών προχώρησαν σε «εικονικά συμβόλαια», ποντάροντας σε εμβόλια που βρίσκονταν σε πειραματικό στάδιο, δίνοντας μη επιστρεπτέες προκαταβολές και μάλιστα υπογράφοντας «λευκά χαρτιά», αποδεχόμενες τους όρους που έθεταν οι φαρμακευτικές εταιρείες.

Επίσης, οι τιμές των εμβολίων, που κρατιούνται μυστικές, καθορίζονται από την προσφορά και τη ζήτηση, συνεπώς οι φαρμακευτικές εταιρείες κερδίζουν ακόμη περισσότερα από τη σημερινή έλλειψη εμβολίων.

Οι κυβερνήσεις υπερασπίζονται το «δικαίωμα» στην πατέντα

Ως προς το θέμα της τεχνογνωσίας, της πατέντας και της πνευματικής ιδιοκτησίας των φαρμακευτικών εταιρειών, προφανώς δεν τέθηκε κανένα θέμα, ούτε υπήρξε συζήτηση να μπει στους όρους των συμβολαίων.

Οπως σημειώνει ο διευθυντής της ερευνητικής ομάδας «Medicines Law and Policy», όχι μόνο δεν υπήρξε ως προϋπόθεση από τις κυβερνήσεις για την παροχή δημόσιας χρηματοδότησης στη φαρμακοβιομηχανία, αντίθετα οι εταιρείες χρηματοδοτήθηκαν ουσιαστικά «άνευ όρων».

Μάλιστα, οι κυβερνήσεις των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών υπερασπίζονται «με νύχια και με δόντια» το «δικαίωμα» της φαρμακοβιομηχανίας στην πατέντα και την καπιταλιστική ιδιοκτησία στην έρευνα, και αυτό δεν αλλάζει σε συνθήκες παγκόσμιας πανδημίας.

Τον περασμένο Μάη, στην καρδιά της πανδημίας, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, σε μια ...συμβολική κίνηση, κάλεσε τις εταιρείες - κατόχους των πνευματικών δικαιωμάτων να μοιραστούν τις πατέντες των εμβολίων τους σε μια κοινή επιστημονική ομάδα του ΠΟΥ.

Κάλεσε επίσης τα κράτη να συμπεριλάβουν αντίστοιχες ρήτρες στα συμβόλαια με τις φαρμακευτικές εταιρείες. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, με τις φαρμακευτικές εταιρείες να ξεκαθαρίζουν με απανωτές δηλώσεις ότι η δημοσιοποίηση της πατέντας θα σήμαινε πρακτικά ότι δεν υπάρχει «κίνητρο για επενδύσεις».

«Είναι ανοησία ή ακόμη και επικίνδυνο να υποστηρίξουμε μια τέτοια πρωτοβουλία», δήλωνε το Μάη ο διευθύνων σύμβουλος της «Pfizer», Αλμπερτ Μπουρλά, ενώ ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Φαρμακευτικής Ενωσης (IFPMA) ξεκαθάρισε πως αν δεν ισχύει η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας σε περίοδο πανδημίας «δεν θα υπάρξει ούτε ένα εμβόλιο».

Στη συνεδρίαση του ΠΟΥ τον περασμένο Νοέμβρη σχεδόν τα μισά κράτη ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιαπωνία, η ΕΕ κ.ά., αντιστάθηκαν σθεναρά σε αίτημα της Νότιας Αφρικής και της Ινδίας να ανασταλούν οι πατέντες σε ορισμένες χώρες, για να αυξηθεί η παραγωγή θεραπειών, τεστ και εμβολίων για τον περιορισμό της πανδημίας.

«Ενδοοικογενειακή» κόντρα για τα εμβόλια στην ΕΕ

 

Σε αυτό το φόντο συνεχίζεται και η «ενδοοικογενειακή» αντιπαράθεση μεταξύ της ΕΕ και της βρετανο-σουηδικής φαρμακευτικής εταιρείας «AstraZeneca», που έχει και γεωπολιτικές προεκτάσεις ως προς τις ανταγωνιστικές σχέσεις ΕΕ - Μεγάλης Βρετανίας.

Η «AstraZeneca» ανακοίνωσε πως αντί για 80 εκατ. δόσεις το πρώτο τρίμηνο, θα παραδώσει στην ΕΕ περίπου 30 εκατ. λόγω «προβλημάτων στην παραγωγή», ενώ δεν είναι καν ξεκάθαρο αν το συμβόλαιο που υπέγραψε με την ΕΕ την υποχρεώνει να παραδώσει συγκεκριμένο αριθμό δόσεων.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της «AstraZeneca», Πασκάλ Σοριό, «το συμβόλαιο με τη Βρετανία κλείστηκε τρεις μήνες πριν από τις Βρυξέλλες». Εξάλλου, πρόσθεσε, η εταιρεία του δεν υποχρεούται από το συμβόλαιο να παραδώσει συγκεκριμένες ποσότητες εμβολίου.

Η «AstraZeneca» συνήψε με την ΕΕ συμφωνία «καλύτερης δυνατής προσπάθειας», επειδή «οι Βρυξέλλες ήθελαν να προμηθεύονται λίγο - πολύ ταυτόχρονα με τους Βρετανούς - παρόλο που αυτοί είχαν υπογράψει τρεις μήνες νωρίτερα. Γι' αυτό υποσχεθήκαμε να προσπαθήσουμε, αλλά δεν δεσμευτήκαμε με συμβόλαιο», είπε ο Σοριό, προσθέτοντας πως η παραγωγή έχει μείνει πίσω κατά δύο μήνες σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις.

Η ΕΕ εμφανίζεται ενοχλημένη για τις μειωμένες παραδόσεις εμβολίων και για το γεγονός ότι η προμήθεια εμβολίων στη Μεγάλη Βρετανία εξελίσσεται κανονικά.

«Η παρασκευή εμβολίων είναι πολύ περίπλοκη και μπορεί να χρειαστούν εργασίες για αύξηση της παραγωγικής ικανότητας που οδηγούν σε καθυστερήσεις», όμως σε αυτήν την περίπτωση «θα πρέπει να επηρεαστούν όλοι με τον ίδιο τρόπο και όχι μόνο η ΕΕ», είπε χαρακτηριστικά ο Γερμανός υπουργός Υγείας, Γενς Σπαν.

Κι ενώ όλη η λογική της ΕΕ - και όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων - για την υποτιθέμενη «διασφάλιση εμβολίων» βασίζεται ακριβώς στη λογική «όποιος πληρώνει, παίρνει», η επίτροπος Υγείας της ΕΕ, Στέλλα Κυριακίδη, επέμεινε ότι εκατομμύρια δόσεις που παράχθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει τώρα να μεταφερθούν στην ΕΕ, απορρίπτοντας το επιχείρημα ότι η βρετανική κυβέρνηση έχει υπογράψει τρεις μήνες νωρίτερα από τις Βρυξέλλες.

Παράλληλα, η Κομισιόν κατάρτισε μηχανισμό ελέγχου και περιορισμού των εξαγωγών εμβολίων που έχουν παραχθεί σε εργοστάσια της ΕΕ, προς «τρίτες χώρες», με το βλέμμα στραμμένο στη Βρετανία.

Σε ανακοίνωσή της η «AstraZeneca» ξεκαθάρισε πως «κάθε αλυσίδα εφοδιασμού αναπτύχθηκε με εισροές και επενδύσεις από συγκεκριμένες χώρες ή διεθνείς οργανισμούς βάσει των συμφωνιών εφοδιασμού, συμπεριλαμβανομένης της συμφωνίας μας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

«Καθώς κάθε αλυσίδα εφοδιασμού έχει δημιουργηθεί για να καλύψει τις ανάγκες μιας συγκεκριμένης συμφωνίας, το εμβόλιο που παράγεται από οποιαδήποτε αλυσίδα εφοδιασμού είναι αφιερωμένο στις σχετικές χώρες ή περιοχές και γίνεται χρήση της τοπικής παραγωγής όπου είναι δυνατόν», συμπληρώνει.

Η ΕΕ έχει κλείσει συμβόλαιο 350 εκατ. ευρώ για 400 εκατ. δόσεις του εμβολίου, χωρίς να έχει καταβληθεί όλο το ποσό, σύμφωνα με ρεπορτάζ στον διεθνή Τύπο, ενώ ενδεικτικό της υποκρισίας είναι το ότι αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα, όπως έχει ζητήσει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, τις συμφωνίες που έχει κλείσει με τα μονοπώλια του Φαρμάκου.

                                                               ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ COVID-19

Η κυβέρνηση κάνει όσα «χωράνε» στους πετσοκομμένους προϋπολογισμούς

 

Στις 18 Νοέμβρη 2020, ο υπουργός Υγείας, Β. Κικίλιας, παρουσίασε το εθνικό σχέδιο εμβολιασμού, που προέβλεπε 1.018 εμβολιαστικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα, με εξαήμερη εργασία σε δύο βάρδιες, τα οποία θα εκτελούσαν 2.117.440 εμβολιασμούς κάθε μήνα.

Ακόμα και με αυτό το αισιόδοξο, όπως αποδείχτηκε στην πορεία, σενάριο θα χρειάζονταν γύρω στους 7 μήνες προκειμένου να εμβολιαστεί με δύο δόσεις το 70% του πληθυσμού και να φτιαχτεί το περιβόητο τείχος ανοσίας.

Παραβλέποντας το γεγονός ότι δεν είναι ακόμα γνωστή η διάρκεια της ανοσίας που προσφέρει το εμβόλιο και παραμένοντας στο αισιόδοξο σενάριο, θα υπήρχαν ακόμα 7 μήνες με ένα χειμώνα μέσα να παλεύουμε με τον ιό, χωρίς τείχος ανοσίας.

Εύλογα, λοιπόν, προκύπτει ότι το εμβόλιο από μόνο του δεν μπορεί να ανακόψει την πανδημία σε καμία περίπτωση, ούτε καν στο αισιόδοξο σενάριο, πόσο μάλλον στην πραγματικότητα που απέχει πολύ από αυτό.

Εύλογο είναι το ερώτημα σε πολύ κόσμο... Υπάρχει η δυνατότητα να υλοποιηθεί ένα εκτεταμένο σχέδιο εμβολιασμού σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα; Τι χρειάζεται για να γίνει αυτό; Τι άλλο χρειάζεται, πέραν του εμβολίου, για να εξαλειφθεί η πανδημία;

Για να γίνουν οι μαζικοί εμβολιασμοί χρειάζονται υποδομές, επαρκές (ποσοτικά και ποιοτικά) υγειονομικό και διοικητικό προσωπικό και επάρκεια εμβολίων.

Επιπλέον, για να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες του τρίτου κύματος της πανδημίας, χρειάζεται η ενίσχυση των νοσοκομείων με μόνιμο προσωπικό, κλίνες ΜΕΘ, ειδικούς αναπνευστήρες και εξειδικευμένα φάρμακα, εκτεταμένα προγράμματα πρόληψης από τις δομές ΠΦΥ.

 

Χιλιοπαιγμένο και γνωστό το έργο

 

Στον αντίποδα όσων χρειάζονται, η κυβέρνηση υλοποιεί όσα χωράνε στους πετσοκομμένους προϋπολογισμούς της, που για το 2021, και εν αναμονή των μαζικών εμβολιασμών, «κόβει» από την ΠΦΥ (Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας) 96 εκατομμύρια ευρώ!

Από τη μια, μιλάει για τη δημιουργία 1.000 και πλέον εμβολιαστικών κέντρων, για τη διενέργεια εκατοντάδων χιλιάδων εμβολιασμών καθημερινά και, από την άλλη, δεν προτίθεται να δώσει δεκάρα γι' αυτό.

Το έργο φυσικά είναι χιλιοπαιγμένο και γνωστό. Μετακινήσεις, εντατικοποίηση, απλήρωτη εργασία, «εκπτώσεις» και το κερασάκι στην τούρτα... η ατομική ευθύνη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάσταση στις δομές Υγείας της 1ης ΥΠΕ. Προσωπικό μετακινείται όπως όπως από όλες τις δομές ΠΦΥ στα εμβολιαστικά κέντρα, αδειάζοντας ουσιαστικά τα Κέντρα Υγείας, ΤΟΜΥ, Περιφερειακά Ιατρεία από ό,τι είχε απομείνει.

Ηδη είχε μετακινηθεί προσωπικό σε νοσοκομεία, κέντρα COVID, στον ΕΟΔΥ, σε ξενοδοχεία φιλοξενίας επιβεβαιωμένων κρουσμάτων μετατρέποντας τις μονάδες ΠΦΥ σε «νομάδες» ΠΦΥ.

Πολλές είναι οι καταγγελίες μάλιστα πως ποτέ δεν αποζημιώθηκαν οι εργαζόμενοι για τις παραπάνω ώρες και μέρες που εργάστηκαν. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι των ΤΟΜΥ που απασχολήθηκαν στο ξενοδοχείο «BOSS» καθ' υπέρβαση των όρων εργασίας που προβλέπονται από τη σύμβασή τους, αντί για αποζημίωση έλαβαν ...ευχαριστήρια επιστολή από την υποδιοικήτρια της 1ης ΥΠΕ, εμπαίζοντάς τους ουσιαστικά.

Ολόκληρα τμήματα, όπως φυσικοθεραπευτήρια, Κέντρα Μάνας και Παιδιού, κλείνουν για να γίνουν εμβολιαστικά κέντρα, τακτικά ραντεβού των Κέντρων Υγείας (π.χ. Ηλιούπολης, Βύρωνα, Δάφνης - Υμηττού κ.ά.) ακυρώνονται επ' αόριστον, αφήνοντας ουσιαστικά ακάλυπτο μεγάλο μέρος του πληθυσμού ευθύνης τους.

Πρόκληση προς το φιλότιμο των εργαζομένων αποτελεί το γεγονός ότι όλες αυτές οι εντολές δίνονται με την εκβιαστική μορφή του «εντέλλεσθε» σε προφορικό επίπεδο.

Φυσικά, δεν λείπουν και τα ευτράπελα σε αυτήν τη διαδικασία. Για παράδειγμα, παιδίατροι, οδοντίατροι καλούνται να προσυπογράφουν αν ένας υπερήλικας πληροί τις προϋποθέσεις εμβολιασμού ή και να αναγνωρίσουν/αντιμετωπίσουν τυχόν παρενέργειες σ' αυτούς.

Σύγχυση επίσης επικρατεί μεταξύ των εργαζομένων σχετικά με τους όρους εργασίας. Διαφαίνεται ότι οι εργαζόμενοι θα κληθούν να εργαστούν έξι μέρες τη βδομάδα, χωρίς ρεπό, αφού δεν υπάρχει προσωπικό για να τα καλύψει.

 

Ολα στη ζυγαριά του «κόστους - οφέλους»

 

Οι όποιες προσλήψεις συμβασιούχων γίνονται είναι «σταγόνα στον ωκεανό» και σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν για να καλύψουν τις αυξανόμενες ανάγκες, που δεν σχετίζονται μόνο με την πανδημία, καθώς ο κόσμος δεν πάσχει μόνο από τον ιό αλλά και από άλλες χρόνιες παθήσεις (π.χ. διαβήτη, υπέρταση, πνευμονοπάθειες, καρκίνο) εν δυνάμει επικίνδυνες αν αφεθούν.

Πού θα πάνε αυτοί οι άνθρωποι, όταν ήδη είναι κλειστά τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων και τώρα δεσμεύουν και τους λιγοστούς γιατρούς της κοινότητας;

Κάποιοι θα ακριβοπληρώνουν υπηρεσίες Υγείας στον ιδιωτικό τομέα και κάποιοι θα γίνονται θύματα. Θύματα όχι του ιού αλλά της κυβερνητικής πολιτικής, που βλέπει στον ιό την ευκαιρία να ξεμπερδέψει μια και καλή με τη δημόσια Υγεία.

Πώς θα γίνεται η παρακολούθηση των εμβολιασθέντων για ανεπιθύμητες παρενέργειες μετά την απομάκρυνσή τους από το εμβολιαστικό κέντρο; Κατά την άποψη του γγ της ΠΦΥ, Μ. Θεμιστοκλέους, η παρακολούθηση θα γίνεται στη βάση της... ατομικής ευθύνης των εμβολιασθέντων, που θα πρέπει να αναγνωρίσουν τις παρενέργειες και να τις αναφέρουν σε κάποιον γιατρό!

Πώς θα εμβολιαστούν οι μη περιπατητικοί υπερήλικες και οι ηλικιωμένοι σε απομακρυσμένες περιοχές; Γιατί δεν αξιοποιούνται αυτές οι 65 Κινητές Ομάδες Υγείας (ΚΟΜΥ) που είχε σχεδιαστεί να εμβολιάσουν τους γέροντες σε όλα τα γηροκομεία μέσα σε 10 μέρες; Γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για την ευρεία ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του πληθυσμού;

Ολα τα παραπάνω ξεσκεπάζουν τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης, που αντί να «τρέξει» για να προλάβει τις συνέπειες του τρίτου κύματος, αξιοποιώντας και το νέο όπλο του εμβολίου, υπολογίζει το κόστος της δημόσιας υγείας μέχρι και την τελευταία δεκάρα, βάζοντάς το ουσιαστικά πάνω από τις ανάγκες του λαού. Γνωστή τακτική και αυτή...

Χρησιμοποιεί το εμβόλιο ως άλλοθι για να σταματήσει οποιαδήποτε ενίσχυση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, αφήνοντάς το ξανά ανοχύρωτο μπροστά στην επέλαση του τρίτου κύματος της πανδημίας.

Δυναμώνουμε την πάλη

 

Μπορεί η κυβέρνηση να συμβιβάζεται με τα «στατιστικά» της, αφού συγκρίνεται με άλλες χώρες της ΕΕ που είχαν προχωρήσει γρηγορότερα και βαθύτερα τις ιδιωτικοποιήσεις και τις αναδιαρθρώσεις στην Υγεία (οι οποίες μέχρι πρότινος αποτελούσαν και πρότυπο), αλλά ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι άνθρωποι πεθαίνουν, ενώ θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.

Αυτό θα ήταν κατορθωτό αν η κυβέρνηση, αντί για μέτρα δημόσιας τάξης, λάμβανε ουσιαστικά μέτρα δημόσιας υγείας. Αν υλοποιούσε έστω και τα μισά από τα αιτήματα των νοσοκομειακών γιατρών, αν ενίσχυε την ΠΦΥ έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί ο ιός στην κοινότητα με μέτρα πρόληψης, αν δεν υπήρχε το εμπόδιο της πατέντας που διαφυλάσσει τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων στον τομέα του Φαρμάκου και φρενάρει τη μαζική παραγωγή του εμβολίου.

Από όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνεται η ανάγκη να δυναμώσει σήμερα η πάλη για θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας με όλα τα αιτήματα που έχουν καταθέσει εδώ και πολλούς μήνες οι υγειονομικοί και τα σωματεία τους.

Εύα ΠΑΓΟΥΝΗ

Νοσηλεύτρια, μέλος της Διοίκησης του Συλλόγου Εργαζομένων 1ης και 2ης ΥΠΕ