Η αναλγησία της κυβέρνησης εξαφανίζει από την εκπαίδευση το πιο ευάλωτο τμήμα της: τα προσφυγόπουλα

Από την περσινή χρονιά μέχρι και σήμερα η κυβέρνηση δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο πρόληψης στα σχολεία, ώστε να διασφαλιστεί η λειτουργία τους με ασφάλεια και υγιεινή, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στο άνοιγμα και το κλείσιμο ανάλογα με την εξέλιξη της πανδημίας, χωρίς καμία ουσιαστική επιστημονική παρέμβαση, οργανωμένης ανάσχεσης της. 

Σε αυτό το πλαίσιο, φυσικά, δεν υπήρξε η παραμικρή μέριμνα, για το πιο ευάλωτο τμήμα της που είναι τα προσφυγόπουλα. Από την έναρξη, ακόμη, της σχολικής χρονιάς, από τις ΔΥΕΠ που εγκρίθηκαν, δεν λειτούργησε καμία, αφού δεν προσλήφθηκε το αναγκαίο προσωπικό. Έτσι, για τα λιγοστά, σε σχέση με τον πραγματικό αριθμό, παιδιά που εγγράφηκαν στο σχολείο το κουδούνι δεν χτύπησε ποτέ! 

Ανάλογη κατάσταση υπάρχει στις Τάξεις Υποδοχής στα πρωινά σχολεία που ο αριθμός τους είναι πολύ μικρότερος από τις ανάγκες, ξεκίνησαν τη λειτουργία τους με μεγάλη καθυστέρηση αφού δεν είχε λυθεί, σε πολλές περιπτώσεις το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών. 

Το εξωφρενικό είναι ότι, το Υπουργείο Παιδείας, έθεσε, αρχικά και υπαναχώρησε, ως προαπαιτούμενο για την εγγραφή στα σχολεία, βεβαίωση από τα ίδια τα παιδιά ότι δεν είναι θετικοί στον covid -19! Την στιγμή που δεν έχουν προβλέψει το παραμικρό για την υγειονομική και ιατρική φροντίδα των προσφύγων, από το κατάλληλο επιστημονικό  προσωπικό. Αφού το κράτος δεν πήρε ουσιαστικά μέτρα για μαζικούς, περιοδικούς ελέγχους σε όλο τον πληθυσμό, μετατρέποντάς την σε ατομική ευθύνη, έκανε ακριβώς το ίδιο με τους πρόσφυγες! 

Έπειτα, με την εξέλιξη της πανδημίας, χωρίς να υπάρξουν μέτρα αποτροπής της ανεξέλεγκτης διασποράς της, επιβλήθηκε κλείσιμο των σχολείων. Η κυβέρνηση, λοιπόν, πανηγύριζε για τις χιλιάδες ψηφιακές τάξεις που στήθηκαν και τις χιλιάδες ψηφιακές ώρες που ήρθαν να υποκαταστήσουν την δια ζώσης διδασκαλία για τους μαθητές όλων των βαθμίδων. 

Σε αυτές, τα προσφυγόπουλα ήταν πάλι εξαφανισμένα, γιατί πολύ απλά δεν δόθηκε η παραμικρή βοήθεια για την στήριξή τους, ούτε τεχνολογικά μέσα, ούτε σύνδεση, με αποτέλεσμα να μη μπουν ούτε στην ψηφιακή τάξη, να πάρουν μια ψηφιακή γεύση της διαδικασίας. 

Μαζί με την εγκατάλειψη, το περιθώριο, πολλές οικογένειες, το τελευταίο διάστημα μετακινήθηκαν απροειδοποίητα από τις δομές σε άλλες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, με αποτέλεσμα, για όσα από τα παιδιά  είχαν καταφέρει, να εγγραφούν σε σχολείο, να είναι πάλι στα αζήτητα! Και πολλά από αυτά να μην έχουν βγει από τα αζήτητα! 

Αυτή η κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα φυσικού φαινομένου!

Έχουν περάσει 5 χρόνια από τη μέρα που οι πρώτοι πρόσφυγες έφτασαν στη χώρα μας, γιατί οι δυνατοί της γης, το κεφάλαιο αποφάσισαν να μοιράσουν την περιοχή, τους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, ενέργειας, με την συνδρομή του υπαλληλικού προσωπικού, κυβερνήσεων και ΕΕ μαζί με το αναγκαίο στρατιωτικό εξοπλισμό, το ΝΑΤΟ. 

Οι πρόσφυγες είναι «οι παράπλευρες απώλειες» αυτής της αιματοχυσίας που η ΝΔ τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγούμενα, φρόντισαν να τα συμφωνήσουν με ΕΕ και Τουρκία να τους εγκλωβίσουν εδώ ή να τους επαναπροωθήσουν, χύνοντας τα απαραίτητα κροκοδείλια δάκρυα, και στερώντας τους το δικαίωμα στην ένωση με τις οικογένειες τους, αλλά και τα στοιχειώδη δικαιώματα όπως είναι η πρόσβαση στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην αξιοπρεπή διαβίωση. 

Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνο τυχαία δεν είναι η εφαρμοζόμενη πολιτική από όλες τις κυβερνήσεις. Στοχευμένα και μεθοδικά προορίζουν τα προσφυγόπουλα, αλλά και τα μεταναστόπουλα, τα παιδιά των φτωχών λαϊκών οικογενειών, να γίνουν το πιο εξαθλιωμένο, το πιο κακοπληρωμένο και χωρίς δικαιώματα τμήμα της μελλοντικής εργατικής τάξης. Είναι ήδη και θα γίνουν ακόμα περισσότερο, το πλέον ευάλωτο τμήμα του πληθυσμού για οποιοδήποτε είδος εκμετάλλευσης.

Είναι η ώρα να διεκδικήσουμε τα σχολεία που μας αξίζουν! Είναι η ώρα να διεκδικήσουμε για τα παιδιά μας τη μόρφωση που τους αξίζει! Τα προσφυγόπουλα, τα μεταναστόπουλα, τα παιδιά των φτωχών οικογενειών δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας!  Να εντείνουμε τον αγώνα μας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την προσφυγιά. 

 Να σταματήσει άμεσα η ομηρία των μαθητών μας.

 Να σταματήσουν οι συνεχείς μετακινήσεις των προσφύγων από καμπ σε καμπ.

 Να εγγραφούν όλα τα προσφυγόπουλα σχολικής ηλικίας,  στα  δημόσια σχολεία ώστε να εξασφαλιστεί η πρόσβαση όλων για όσο διάστημα παραμένουν στη χώρα μας. Να εξασφαλιστεί η ουσιαστική πρόσβαση και συμμετοχή των μαθητών στο σχολείο. 

 Να εξασφαλιστεί η στελέχωση όλων των δημόσιων σχολείων με εκπαιδευτικούς τμημάτων υποδοχής, μεταφραστές, ψυχολόγους. 

 Να γραφτούν κατάλληλα σχολικά εγχειρίδια, βασισμένα στις αξίες και τις αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, για τις ανάγκες των αλλόγλωσσων μαθητών, μεταναστών και προσφύγων. 

 Ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης με το αναγκαίο ιατρικό προσωπικό, και την επιτάχυνση των διαδικασιών, ώστε να πάνε στις χώρες που επιθυμούν, ενώ για όσους παραμείνουν να υπάρξει μέριμνα για την κοινωνική, οικονομική, εργασιακή ένταξή τους.

Ο αγώνας των εκπαιδευτικών για να έχουν όλα τα παιδιά, μόρφωση,  παιχνίδι, χαρά  είναι ό,τι πιο σημαντικό, γιατί για καθέναν από εμάς: 

“τούτη είναι η ζωή μας 

τούτο το μεγάλο, τίποτ’ άλλο

γέλα κλάψε, πες ό,τι θες

το παιδί ζωή: ζωή

τίποτ’ άλλο!”

Γ. Ρίτσος