Χειρονομία Αντιεξουσιαστική Κίνηση: Το Κράτος δεν διαχειρίζεται την πανδημία, την εκμεταλλεύεται

 Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Αυτή η αξιωματική θέση που προφέρεται από όλο και περισσότερο κόσμο στην Ελλάδα, μας συντροφεύει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της καθημερινότητάς μας. Η κυβέρνηση των α(χ)ρίστων και των παιδεραστών μας βομβαρδίζει καθημερινά με σκάνδαλα (όπως στην περίπτωση Λιγνάδη – αλήθεια αν δεν προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να συγκαλύψουν τον παιδεραστή εγκάθετό τους, πόσα περισσότερα στοιχεία για κύκλωμα παιδεραστίας θα είχαν δει το φως της δημοσιότητας;), παραπληροφόρηση, καταστολή, απαγορεύσεις, όλα επενδυμένα με αλαζονεία και άρνηση της πραγματικότητας που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτή τη χώρα. Βρισκόμαστε ήδη στο τρίτο κύμα της πανδημίας, έναν ολόκληρο χρόνο μετά τις πρώτες απαγορεύσεις και η κατάσταση είναι χειρότερη παρά ποτέ. Τα υποστελεχωμένα, έτσι κι αλλιώς, νοσοκομεία ασφυκτιούν υπό το βάρος εκατοντάδων ακόμα και χιλιάδων ασθενών. Κόσμος πεθαίνει σε διαδρόμους νοσοκομείων ψάχνοντας ένα κρεβάτι ΜΕΘ. Οι εργαζόμενοι-ες στο σύστημα Υγείας καταρρέουν ψυχικά και σωματικά. Είναι ξεκάθαρο ότι ποτέ το σύστημα υγείας δεν ήταν θωρακισμένο, όπως μας διαβεβαίωνε τον Φλεβάρη του 2020 ο Κικίλιας, όμως να έχουμε περάσει ήδη στην τρίτη φάση της πανδημίας, να υπάρχει διεθνής πλέον εμπειρία από τη διαχείρισή της, να έχουν παρθεί ένα κάρο μέτρα περιστολής των ελευθεριών μας και να βρισκόμαστε στη χειρότερη κατάσταση παρά ποτέ ως σήμερα, αν αυτό δεν είναι στυγνή δολοφονία από τη μεριά του κράτους, τότε τι είναι; Και βέβαια, σε πλήρη επιβεβαίωση της πολιτικής της τοποθέτησης, η κυβέρνηση διαπραγματεύεται απίθανες αποζημιώσεις για επίταξη ιδιωτικών κλινικών, την ίδια στιγμή που τσακίζει ή φιμώνει τους νοσοκομειακούς γιατρούς. Τελευταίο παράδειγμα, η εκδικητική μη ανανέωση της σύμβασης του συνδικαλιστή γιατρού Κ. Καταραχιά, προέδρου του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» στην Αθήνα, ο οποίος πρωτοστατεί σε κινητοποιήσεις του σωματείου του.

Ό,τι δεν είναι κερδοφόρο, δεν έχει σημασία για το κράτος. Δεν υπάρχει καμία διάθεση από πλευράς κυβέρνησης να παρθούν μέτρα, ούτε για ενίσχυση του ΕΣΥ, ούτε για ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, ούτε για βελτίωση των υποδομών στην παιδεία. Όλα τα παραπάνω είναι απαραίτητα ως κοινά αγαθά, που δεν παράγουν απαραίτητα κέρδος, βοηθούν όμως απόλυτα στην κοινωνική αναπαραγωγή και στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση προτιμά την καταστολή, τα αδιανόητα πρόστιμα, την περιστολή κάθε είδους ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, τον ασφυκτικό έλεγχο του δημόσιου χώρου. Χρησιμοποιεί ως όργανα μία ανεξέλεγκτη αστυνομία που τρομοκρατεί τους πολίτες, όπως χαρακτηριστικά έκανε στη Νέα Σμύρνη, χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ, τα οποία είναι πλήρως ελεγχόμενα και παραπληροφορούν τον κόσμο (π.χ αλλοιώνουν βίντεο που δείχνουν αστυνομικούς να φωνάζουν «πάμε να τους σκοτώσουμε» για διαδηλωτές ή εμφανίζουν ψεύτικες στατιστικές και παραποιημένα στοιχεία για την πανδημία, κατά παραγγελία του Μαξίμου) και φυσικά ενισχύει οικονομικά μόνο αυτά, όπως και το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο δεν έχει σταματήσει να τρέφεται κι εν μέσω πανδημίας ούτε στιγμή.

Το κράτος, λοιπόν, δεν διαχειρίζεται την πανδημία, απλώς την εκμεταλλεύεται. Την εκμεταλλεύεται για να εγκαθιδρύσει μία νέα κοινωνική συνθήκη, απελευθερωτική για την εξουσία και την αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Κάθε αυταρχικό καθεστώς που σέβεται την υπόστασή του, φιμώνει την ελεύθερη πληροφορία, προσπαθεί να ελέγξει την γνώση (με αστυνομία στα πανεπιστήμια εν προκειμένω), διαλύει κάθε συνεκτική κοινωνική δομή που προστατεύει την ελεύθερη πρόσβαση των ανθρώπων σε κοινά αγαθά. Προσπαθεί να ισοπεδώσει τον δημόσιο χώρο, τις πλατείες, τα πάρκα και κάθε μέρος που οι άνθρωποι μπορούν να συγκεντρωθούν, να αμφισβητήσουν και εν τέλει να επιδιώξουν να ανατρέψουν την αυταρχικότητά του. Κάθε κράτος λοιπόν το πολύ που μπορεί να έχει είναι πράγματι μια αστυνομία, κατά τη ρήση του Αλμπέρ Καμύ. Θα προσθέταμε κι ένα στρατό, ένα εθνικό αφήγημα που ψάχνει αόρατους εχθρούς και ένα πλήρως φιμωμένο σύστημα ενημέρωσης των πολιτών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να αντισταθούμε στην πλήρη ισοπέδωση των ελευθεριών μας και των δικαιωμάτων μας. Πρέπει να αναγκάσουμε το καθεστώς να λάβει κάθε απαραίτητο μέτρο για την ενίσχυση του συστήματος υγείας, για την παιδεία, για τη μεταφορά. Η ενίσχυση των κοινών αγαθών αποτελεί βασική προϋπόθεση για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Αποτελεί όμως και τη βάση για την περαιτέρω σφυρηλάτηση εκείνων των κοινωνικών σχέσεων που είναι απαραίτητες για την χειραφέτηση και την απελευθέρωση όλων μας. Ο δημόσιος χώρος είναι η κορωνίδα της αντίστασής μας. Στις πλατείες, στα πάρκα, στις γειτονιές μας, στα πανεπιστήμιά μας, σε κάθε δημόσιο χώρο μπορούμε να εκφράσουμε την πλήρη αντίθεσή μας σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, μπορούμε να οργανωθούμε, να αντισταθούμε και να νικήσουμε.

-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ

-ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

-ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΤΑΞΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ

-ΑΜΕΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ, ΤΩΝ ΜΜΜ, ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

-ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ