Ιωάννινα: Η τιτάνια προσπάθεια προσφυγόπουλου και το άσυλο που δεν παραχωρήθηκε στην οικογένειά του ... Επιστολή των Εκπαιδευτικών του 2ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου

 Ανοιχτή Επιστολή των Εκπαιδευτικών του 2ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Ιωαννίνων

Στο 2ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο φοιτά ένας μαθητής Κουρδικής καταγωγής, ο Ζ. Είναι ένα από τα παιδιά μιας 7/μελούς οικογένειας (2 γονείς και 5 παιδιά ηλικίας 1 έως 15 ετών) που ήρθαν ως πρόσφυγες-αιτούμενοι άσυλο πριν δυόμισι περίπου χρόνια στη χώρα μας. Η πατρίδα τους το Dohuk βρίσκεται στο Βόρειο Ιράκ. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Γραφείο Υποστήριξης Ασύλου  «κατά τη διάρκεια του 2019 και του 2020, η κατάσταση ασφαλείας στις βόρειες παραμεθόριες περιοχές του Dohuk Governorate επιδεινώθηκε λόγω τουρκικών και PKK δραστηριοτήτων… Η Τουρκία έχει δημιουργήσει στρατιωτικές βάσεις στο Ντόχουκ για να στοχεύσει στα οχυρά του PKK. Αναφέρθηκαν αεροπορικές επιδρομές, επίγειες επιθέσεις και βομβαρδισμούς που στοχεύουν χωριά και παραμεθόριες περιοχές στο KRI όπου φέρεται να υπήρχαν στοιχεία PKK. Αυτές οι επιθέσεις επηρέασαν μη στρατιωτικές περιοχές και οδήγησαν σε εκκένωση χωριών. Η Ιρακινή Δύναμη Συνοριακής Φρουράς 1 δημιούργησε βάσεις για την κλιμάκωση της κατάστασης μεταξύ της Τουρκίας και του ΡΚΚ και για την αποτροπή απώλειας αμάχων. Άλλες ένοπλες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων Κουρδικών αντάρτων, αναφέρθηκαν επίσης να λειτουργούν στο Κυβερνείο του Ντόχουκ. Η εγκληματικότητα, οι αστικές αναταραχές και το διασταυρούμενο λαθρεμπόριο αποτελούν περιορισμένη αλλά επίμονη απειλή για την ασφάλεια. Καταγράφηκαν επίσης διαμαρτυρίες ενάντια σε τουρκικές αεροπορικές επιθέσεις…» Αυτή η κατάσταση, ανάγκασε την οικογένεια να πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς και να βρει ένα ήσυχο και ασφαλές λιμάνι στον τόπο  μας.

Ο μαθητής μας ο Ζ., έχει διαγνωσθεί με αυτισμό (ΚΕΣΥ) και η κατάσταση της υγείας του ήταν ο δεύτερος βασικός  παράγοντας (μετά τον πόλεμο) που ανάγκασε τη οικογένεια να ξεριζωθεί από την πατρίδα της. Όταν πρωτοήρθε στο σχολείο, είδαμε ένα φοβισμένο παιδί που τρόμαζε ακόμη και με τα πουλιά που πετούσαν στην αυλή του σχολείου. Χάρη στο εξατομικευμένο-δομημένο πρόγραμμα που εφάρμοσε το σχολείο και στη συνολική υποστήριξη που παρείχε στον ίδιο και την οικογένειά του, ο μαθητής έκανε άλματα ως προς την εκπαίδευση και κοινωνικοποίησή του. Σήμερα είναι ένα χαρούμενο παιδί που μιλάει και συνεννοείται στα Ελληνικά, ενώ ο ένας αδελφός του φοιτά στο συστεγαζόμενο διαπολιτισμικό σχολείο.

Από την πρώτη στιγμή που ο μαθητής εγγράφηκε στο σχολείο μας, είχαμε άριστη συνεργασία με την οικογένεια, καθώς πρόκειται για ευγενικούς, προσιτούς, χαμογελαστούς ανθρώπους, με μεγάλο ενδιαφέρον για την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών τους, με εκτίμηση στη χώρα που τους φιλοξενεί σήμερα. Ο πατέρας, από την πρώτη στιγμή αναζήτησε εργασία και δουλεύει ανελλιπώς. Σήμερα απασχολείται ως εργάτης σε οικοδομές.

Πριν λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε με έκπληξη, ότι σύμφωνα με δικαστήριο που έγινε πριν λίγο καιρό, δεν παραχωρήθηκε άσυλο στην οικογένεια και τους ζητήθηκε μέχρι τέλους Ιουλίου να εγκαταλείψουν το σπίτι που διαμένουν  (τους έχει παραχωρηθεί από την ΜΚΟ «INTERSOS») και να  επιστρέψουν στην πατρίδα τους άμεσα. Ως εκπαιδευτικοί που γνωρίζουμε πολύ καλά τα προβλήματα και την κατάσταση της οικογένειας, θεωρούμε ότι αυτό θα είναι απάνθρωπο και καταστροφικό για την ψυχοσωματική υγεία του μαθητή μας Ζ, αλλά και για ολόκληρη την οικογένεια. Η επιστροφή σε μια περιοχή η οποία – παρότι χαρακτηρίζεται ασφαλής σήμερα (;;;;) – δεν παύει να είναι εμπόλεμη και δεν διαθέτει καμιά υποδομή υποστήριξης παιδιών με αυτισμό, θα σημάνει το τέλος στην θετική πορεία που έχει σημειώσει ο μαθητής μας, θα τον σημαδέψει ανεπανόρθωτα σε όλη του τη ζωή.

Για όλους τους παραπάνω λόγους αιτούμαστε με την παρούσα επιστολή μας:

• Να εκτιμηθεί από την πολιτεία η ιδιαίτερη κατάσταση της οικογένειας που δίνει έναν τιτάνιο αγώνα για την υποστήριξη του Ζ. που είναι ΑμΕΑ, όντας πολύτεκνη, με όλα τα τέκνα της να είναι ανήλικα και να τους δοθεί άσυλο στη χώρα μας. Η αποδειγμένη εργατικότητα  των γονέων, δείχνει ότι κάθε άλλο παρά θα είναι οικονομικό βάρος  για την πατρίδα μας.

• Να πάρουν θέση το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και η ΕΛΜΕ Ιωαννίνων, συντασσόμενοι με το αίτημά μας να μην απελαθεί η οικογένεια και να τους δοθεί άσυλο στη χώρα μας.

• Να μην γίνει έξωση της οικογένειας από τη σημερινή τους κατοικία.

ΥΓ. Πληροφορηθήκαμε ότι υπάρχει και μια άλλη οικογένεια στην πόλη μας, ίδιας καταγωγής, με παιδί με τετραπληγία που φοιτά στο Ειδικό Σχολείο ΣΑΠ Ιωαννίνων. Ίσως είναι καιρός, η πολιτεία να επανεκτιμήσει τα κριτήρια απόδοσης ασύλου, δίνοντας τη δυνατότητα σε οικογένειες προερχόμενες από εμπόλεμες ζώνες με παιδιά ΑμΕΑ, να παίρνουν άσυλο άμεσα στη χώρα μας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η ανθρωπιά, επιβάλλεται  να υπερτερεί της αυστηρότητας των νομικών και πολιτικών ενεργειών.

Οι Διεύθυνση και οι Εκπαιδευτικοί του 

2ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Ιωαννίνων