17 Νοέμβρη 2021, 48 χρόνια μετά, αντλούμε έμπνευση, δύναμη, ελπίδα και γνώση από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Οι αγώνες του λαού και της νεολαίας φωτίζουν το παρόν και το μέλλον, όπως και στο παρελθόν, στους πιο μαύρους καιρούς και δείχνουν τον δρόμο για να νικάμε Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός του Νοέμβρη του ‘73 μας δείχνει ότι κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος! 

Όποια και εάν είναι τα σχέδια των κυβερνήσεων κάθε φορά, όσο «δεδομένοι» να μοιάζουν οι νόμοι και συμφωνίες τους, όσο σκληρή και αν φαίνεται η καταστολή, όσο ισχυρές και να φαίνονται οι συμμαχίες τους, η δύναμη του λαού, η δύναμη του αγώνα, είναι αυτή που μπορεί να σφραγίσει τις εξελίξεις και να τα κάνει όλα κουρελόχαρτο.

Οι αγώνες των εργαζόμενων διανομέων στην e-food, οι αγώνες των εργατών της Cosco, στο λιμάνι του Πειραιά, οι αγώνες των φοιτητών στα Πανεπιστήμια, ακύρωσαν τους νόμους της κυβέρνησης στην πράξη και νίκησαν. Οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές στάθηκαν όρθιοι απέναντι στις αντιλαϊκές, αντεργατικές και αντιδημοκρατικές πολιτικές, στάθηκαν όρθιοι απέναντι στην καταστολή και με πείσμα και πίστη στο δίκιο τους απέδειξαν ότι όλα κατακτιούνται.

Σήμερα κάθε μέρα, κάθε ώρα: 

Το λαϊκό εισόδημα καταληστεύεται, με τις υπέρογκες αυξήσεις σε βασικά αγαθά, με τη φορολογία στους «εξαρτημένους από το μισθό» να εκτοξεύεται, με τις ιδιωτικοποιήσεις βασικών δημοσίων επιχειρήσεων και τα σχέδια για ΣΔΙΤ παντού. Το ρεύμα, η τροφή, η μετακίνηση έχουν αναχθεί σε «πολυτέλειες» για τα εργαζόμενα στρώματα της χώρας. 

Τα αγαθά της υγείας και της παιδείας εμπορευματοποιούνται. Οι σχεδιασμοί των προηγούμενων και της τωρινής κυβέρνησης για ΣΔΙΤ, συγχωνεύσεις και εργολάβους σε νοσοκομεία, για αναστολές ή και για απολύσεις των «ηρώων της covid εποχής», για διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά, κορυφώνονται αυτό το διάστημα με στόχο οι λίγοι κι εκλεκτοί να απολαμβάνουν υγεία και παιδεία και η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα να είναι αναλώσιμοι. Την ώρα που η πανδημία είναι ακόμα εδώ και σκοτώνει το λαό καθημερινά, οι δομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας υποβαθμίζονται, σχολικά τμήματα συγχωνεύονται, καμιά υποδομή δεν υπάρχει σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης και των χώρων εργασίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ο κόσμος της δουλειάς στοιβάζεται καθημερινά στα λιγοστά και άθλια ΜΜΜ για να πάει στη δουλειά, αν έχει δουλειά.

Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι θρηνούμε τους νεκρούς της από τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα. Η βαρβαρότητα και η εγκληματική αυθαιρεσία βρίσκονται μπροστά μας, σε κάθε χώρο δουλειάς. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε σύγχρονες γαλέρες, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, χωρίς κατοχυρωμένα δικαιώματα, χωρίς προστασία από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι σκοπίμως έχουν υποστελεχωθεί και απαξιωθεί, χωρίς τα αναγκαία μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, να εργάζονται όποτε και όσο θέλει ο εργοδότης και να «πληρώνονται με ρεπό» και μισθούς πείνας. 

Με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, η κυβέρνηση κατοχυρώνει την εργοδοτική αυθαιρεσία κι ασυδοσία, ελαστικοποιεί πέρα από τα ανθρώπινα όρια τη ζωή των εργαζομένων και αποδιαρθρώνει το εναπομείναν εργατικό δίκαιο. Ταυτόχρονα επιχειρεί να αδρανοποιήσει τα σωματεία, να καταργήσει συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα, την εργατική πάλη, τις απεργίες, τις συλλογικές διαδικασίες, «φακελώνει» τους εργαζόμενους που είναι μέλη σωματείων και τους δίνει βορά στη διάθεση του υπουργείου Εργασίας και της εργοδοσίας. Με το πρόσχημα της «μεγαλύτερης συμμετοχής», παρεμβαίνει ωμά στα όργανα των εργαζομένων, επιβάλλοντας ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και συνεδριάσεις στα σωματεία, απαξιώνοντας τη συλλογική, ζωντανή και δημοκρατική συζήτηση και απόφαση των μελών τους, ελέγχοντας τις αγωνιστικές διεκδικήσεις, επιβάλλοντας στον κόσμο της δουλειάς να πάρει την άδεια από το κράτος και την εργοδοσία για να απεργήσει.

Την ίδια στιγμή δισεκατομμύρια ευρώ δίνονται για πολεμικούς εξοπλισμούς, συμφωνούνται αποστολές πυραύλων και στρατού στην Ασία και στην Αφρική, κλείνονται στρατιωτικές συμφωνίες, ανανεώνονται οι συμφωνίες για τις αμερικανικές βάσεις, γίνονται κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ, εμπλέκοντας μας στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια ΗΠΑ και ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, με ότι κινδύνους συνεπάγεται η πολιτική αυτή και για τον λαό μας αλλά και για τους άλλους λαούς. Το σύνθημα «Έξω το ΝΑΤΟ – ΕΞΩ οι ΗΠΑ» που ήταν γραμμένο στις πύλες του Πολυτεχνείου, όχι μόνο το ξαναγράφουμε αλλά το κρατάμε ψηλά στον αγώνα ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που γεννούν πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά για τους λαούς. 

Τα σχέδια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας δεν θα περάσουν! Θα τα ακυρώσουν οι εργατικοί αγώνες!

Τιμάμε τον αγώνα του Νοέμβρη με τους δικούς μας σημερινούς αγώνες. Παλεύουμε:

• ενάντια στα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου 

• ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενάντια στις απειλές του πολέμου και υπέρ της ειρήνης

• ενάντια στις αντικοινωνικές και αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης, στο ολοκληρωτικό κράτος που οικοδομεί και υπέρ της προστασίας των δημοκρατικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών

• ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας, της ενέργειας και των κοινωνικών υπηρεσιών 

• για την ανατροπή – κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη – Μαζική εργατική απειθαρχία – Η απεργία και τα συνδικάτα είναι υπόθεση των εργαζομένων, όχι του κράτους και της εργοδοσίας

• για αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα, στις συντάξεις και στα κοινωνικά επιδόματα

• για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους/ες

• για μείωση του ωραρίου εργασίας στις 35 ώρες την εβδομάδα, με προοπτική το 30ωρο για όλους/ες χωρίς μείωση αποδοχών

• για λεφτά για τις κοινωνικές-λαϊκές ανάγκες – Όχι για εξοπλισμούς

EΝΩΝΟΥΜΕ τις φωνές αντίστασης και διεκδίκησης κάθε εργαζόμενης, κάθε εργαζόμενου και οργανώνουμε την αντεπίθεση! 

Την Τετάρτη 17 Νοέμβρη 2021 καλούμε στην συγκέντρωση και πορεία στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Κιλκίς.

Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ!

ΑΔΕΔΥ ΑΡΤΑΣ