Τέλος εποχής για τους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών

Η φετινή προπαραμονή των Χριστουγέννων επιλέχθηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος ως η καταλληλότερη ημερομηνία για την τελευταία πράξη του περιβαλλοντοκτόνου νόμου Χατζηδάκη και την κατάργηση των πρώτων 7 Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, ενώ ακολούθησε η κατάργηση ακόμη 3 Φορέων Διαχείρισης και έπονται οι υπόλοιποι. 

Με την κατάργηση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, χάνεται τόσο η αποκεντρωμένη δομή της διοίκησης και διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών όσο και οι παγιωμένες διαδικασίες τοπικής συμμετοχικότητας και περνάμε πλέον σε αναχρονιστικές, ξεπερασμένες πρακτικές κεντρικού συγκεντρωτισμού και απόλυτου υπουργικού ελέγχου. Το Σύστημα γίνεται συγκεντρωτικό, Αθηνοκεντρικό με ότι αυτό συνεπάγεται για την αποτελεσματικότητά του, αγνοώντας τόσο την ευρωπαϊκή τάση προς αποκέντρωση των υπηρεσιών - ιδίως αυτών που ασχολούνται με τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος - όσο και την ενεργό συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, ως απαραίτητο συστατικό επιτυχούς εφαρμογής κάθε διαχείρισης.

Παρά το γεγονός ότι οι Φ.Δ. ταλαιπωρήθηκαν από την στιγμή της δημιουργίας τους μέχρι και την ημέρα κατάργησής τους από πολλά προβλήματα, τα οποία προέρχονταν όλα από την διαχρονική απουσία ουσιαστικής στήριξης από την Πολιτεία, η αποτίμηση του έργου τους έχει κριθεί θετικά και έχει αναγνωριστεί από όλους τους εμπλεκόμενους με τα θέματα του φυσικού περιβάλλοντος, φορείς και θεσμούς (Επιτροπή Φύση 2000, Περιβαλλοντικές Μ.Κ.Ο., κ.ά).

Στην πραγματικότητα και παρά τα προβλήματα, το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ η «ανεπάρκεια» των Φορέων Διαχείρισης αλλά αντιθέτως η επάρκειά τους καθώς αποτέλεσαν τον θεματοφύλακα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, εδραιώθηκαν στη συνείδηση των τοπικών κοινωνιών και αποτέλεσαν «ανάχωμα» στις περιβαλλοντικές αυθαιρεσίες μικρών και μεγάλων συμφερόντων. 

Οι Φορείς Διαχείρισης ενοχλούσαν και έπρεπε να πάψουν να ενοχλούν. 

Όσο για τους εργαζόμενους των Φορέων Διαχείρισης, θύματα όλα αυτά τα χρόνια της ανεπάρκειας της πολιτείας, μεταφέρονται στο νέο σχήμα, παραμένοντας ως προσωπικό Ορισμένου Χρόνου - οι περισσότεροι για 15 ολόκληρα χρόνια - και περισσότερο ανασφαλείς από ποτέ, καθώς η μη πραγματοποίηση της Διαγωνιστικής διαδικασίας του άρθρου 90 του Ν.4605/19 ή η κατάργηση των διατάξεων άρθρ. 89 & 90 Ν.4605/19, αυτομάτως θέτει σε κίνδυνο το σύνολο των συμβάσεων εργαζομένων των Φορέων Διαχείρισης.

Αντί για την ασφαλή μετάβασή τους σε καθεστώς Αορίστου Χρόνου, παραμένουν επ’ Αόριστον στον αέρα. 

Καλή Χρονιά ….