Ιωάννινα:Έλλειμμα υποδομών... και όχι μόνο...

Είναι κοινό μυστικό πια ότι η πόλη μας έχει μείνει πίσω σε κάποιες υποδομές τις οποίες άλλες πόλεις -μικρότερες και όχι πρώτης γραμμής, ας πούμε- τις διαθέτουν με το παραπάνω και δεν εννοούμε τα αυτονόητα (αποκομιδή απορριμμάτων, άσφαλτος, πεζοδρόμια κτλ.)

Έτσι, για παράδειγμα, η Κοζάνη απέκτησε από τις αρχές του 2018 μια εντυπωσιακή δημόσια βιβλιοθήκη η οποία διαθέτει στο κοινό της περίπου 153.000 τόμους (έντυπα και χάρτες), 380 χειρόγραφα, 315 κώδικες, 70.000 λυτά έγγραφα και 400.000 ψηφιοποιημένες σελίδες.

Ο Δήμος μάλιστα συμπλήρωσε τη νέα Βιβλιοθήκη μ' ένα Μουσείο, το πρώτο και μοναδικό μουσείο βιβλιοθήκης στην Ελλάδα με 500 εκθέματα (έντυπα χειρόγραφα, κώδικες, λυτά έγγραφα και κινητά μνημεία).

Το νέο κτίριο σχεδιάστηκε σε ένα τραπεζοειδές οικόπεδο. Στη "βάση" του τοποθετήθηκε η Βιβλιοθήκη, ενώ στην "κορυφή" του το Μουσείο της. Μεταξύ των δύο χωροθετήθηκε ο χώρος υποδοχής κοινού, με πολλαπλές δυνατότητες χρήσης. Οι τρεις αυτές περιοχές μπορούν να λειτουργήσουν είτε αυτόνομα, είτε σε συνδυασμό μεταξύ τους, επιτρέποντας οικονομία χώρου και προσωπικού, αλλά και ενισχύοντας η μία την άλλη.

Το κτιριακό συγκρότημα καταλαμβάνει συνολικά 7.000 m² ωφέλιμης επιφάνειας με τη βιβλιοθήκη να καταλαμβάνει τα 2.300 m² και να αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Στο ισόγειο βρίσκεται η κεντρική είσοδος, ο έλεγχος και η παραλαβή των βιβλίων και ο χώρος περιοδικών εκδόσεων. Στον πρώτο όροφο αναπτύσσεται το βιβλιοστάσιο και το αναγνωστήριο με πατάρι, ενώ η χαμηλότερη στάθμη καταλαμβάνεται από τη διοίκηση και το χώρο των παλαιτύπων. Το μουσείο καταλαμβάνει επιφάνεια 1.300 m².

Στο ισόγειο αναπτύσσεται η αίθουσα μόνιμης συλλογής, ενώ το πατάρι της αποτελεί συνέχεια του χώρου αυτού. Στο αμέσως χαμηλότερο επίπεδο αναπτύσσεται ο χώρος περιοδικών εκθέσεων επιφανείας 500 m², ενώ στο υπόγειο του κτιρίου αυτού βρίσκεται η αποθήκη του μουσείου και οι βοηθητικοί του χώρου. Ο χώρος υποδοχής, ο οποίος εξυπηρετεί το σύνολο του κτιριακού συγκροτήματος, περιλαμβάνει χώρο πληροφόρησης, πωλητήριο, καθιστικό με χώρο πολλαπλών χρήσεων, café, αμφιθέατρο και χώρο συνεδριάσεων.

Τι να συγκρίνουμε; Η δική μας δημόσια βιβλιοθήκη στεγάζεται σε ένα -υπέροχο κατά τα άλλα- κτίριο του 19ου αιώνα που θα μπορούσε να έχει μια άλλη χρήση, ας πούμε, αλλά όχι ως μια σύγχρονη, μοντέρνα βιβλιοθήκη του 21ου αιώνα. Κι ας είμαστε, όπως λέμε, «πόλη των γραμμάτων και των τεχνών»...

Δεύτερο παράδειγμα, η Λαϊκή αγορά της Αγ. Μαρίνας. Με διαφορά, η πλέον πρωτόγονη στη χώρα. Ο νέες λαϊκές αγορές, όπου γης, δίνουν τη δυνατότητα -πόσω μάλλον όταν βρίσκονται στο κέντρο μιας πόλης- για πολλαπλές εμπειρίες. Αγορά φρέσκων λαχανικών, εστίαση επιτόπου σε όμορφα μαγαζιά, γευσιγνωσία και διαφήμιση τοπικών προϊόντων σε πολιτισμένο περιβάλλον.

Τρίτο παράδειγμα- το Δημαρχείο. Ένα υπέροχο, επίσης, κτίριο του προηγούμενου αιώνα που απέχει όμως πολύ από τον κυρίως ρόλο του και με διασκορπισμένες τις υπηρεσίες του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα με ακριβά ενοίκια. Η απόκτηση του παλιού Πανεπιστημίου είναι μια επιτυχία για τον Δήμο αλλά το πρότζεκτ για νέο Δημαρχείο στον χώρο μάς αφήνει αρκετά επιφυλακτικούς.

Η Δημοτική αρχή οφείλει να επανεκτιμήσει τα δεδομένα και αν είναι πιο ρεαλιστικό να κάνει χρήση του ΚΕΠΑΒΙ -εφόσον μάλιστα υπάρχει έτοιμη και μελέτη από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή- οφείλει να το διερευνήσει. Όταν μια πρόταση είναι ρεαλιστική και διαθέτει κοινή λογική δεν πρέπει να μπαίνουν παρωπίδες ως προς την εξέτασή της. Ίσως, μάλιστα, το παλιό Πανεπιστήμιο να μπορούσε να φιλοξενήσει μια πραγματικά μεγάλη και σύγχρονη νέα Βιβλιοθήκη.

Κάτι που δεν ισχύει βεβαίως για την τελευταία δημόσια τοποθέτηση του πρώην Δημάρχου που ήθελε το μπετονένιο Ξενία στη θέση του, δεν του άρεσε το υπόγειο πάρκινγκ με την πλατεία -«ταράτσα» όπως είπε (αλλά πολύ του άρεσε η δική του «μαύρη πλατεία» με το δέντρο του Ταλίν) και που τον ενοχλεί ως και το κάγκελο στη λίμνη, αν κρίνουμε από τις προτάσεις των Θεσσαλονικέων αρχιτεκτόνων επί της δικής του θητείας το 2018 που προέβλεπαν την αφαίρεσή του!

Να μην ξεχάσουμε και το Μουσικό Σχολείο της πόλης που ενώ η μισή Ελλάδα απέκτησε υπέροχα κτίρια για τη στέγαση των Μουσικών Σχολείων, εδώ δεν πήραμε χαμπάρι. Αν δούμε κάποια από τα Μουσικά Σχολεία της χώρας, θα πάθουμε σίγουρα κατάθλιψη…

Και οπωσδήποτε ευχόμαστε να μη δούμε την παρακάτω φωτορεαλιστική (;) απεικόνιση από το Γιαννιώτικο Σαλόνι που έδωσε στη δημοσιότητα η Δημοτική αρχή του κ. Ελισάφ να γίνεται πράξη, όπου δηλαδή σε ένα τεράστιο πάρκο πεζοί και ποδηλάτες θα στριμώχνονται με μια νοητή γραμμή στο δάπεδο, όπως γίνεται στην παλιά παραλιακή της Θεσ/νίκης δηλαδή…