Ζαγόρι ....από τα παλιά....

Εθνική Οδός προς κεντρικό Ζαγόρι. Σε πολλά σημεία χωρίς διαγραμμίσεις ή κολωνάκια, ακόμη και σε δύσκολες διαδρομές -δε μιλάμε για άσφαλτο αντιολισθητική ή καινούρια μετά από πόσα χρόνια.

Μνημεία, όπως εκείνο του καπετάν-Αρκούδα, με τα βάτα του καλοκαιριού ακόμη να το σκεπάζουν. Σακαράκες αυτοκίνητα στον κεντρικό δρόμο των Κήπων παρατημένες χρόνια. Ένα Λαογραφικό Μουσείο μόνιμα κλειστό. Ένας κεντρικός δρόμος που έχει να δει νέα άσφαλτο χρόνια τώρα. Πρόσβαση σε γεφύρια μέσα από χώμα και λάσπη. Ένα παγκάκι για πρωτόγονους με τα καρφιά να προεξέχουν. Κλαδιά κομμένα και πεταμένα δίπλα στα σημεία αποκοπής τους. Αγελάδες ελεύθερες (χωρίς καν τη γνωστή ταυτότητα στο αυτί) να κυκλοφορούν ελεύθερα στην εθνική οδό.

Κατά τα άλλα, ξενώνες και διαφήμιση μόνο, σε ένα τοπίο που θα έπρεπε -και μόνο για τα γεφύρια του- να είναι γνωστό διεθνώς. Δυστυχώς, μένει ως έχει, χρόνια τώρα. Το ότι οι επισκέπτες έρχονται, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνεται κανείς καλύτερος, βελτιώνοντας και την αισθητική του χώρου και τη λειτουργικότητά του. Γιατί δεν σημαίνει ότι οι επισκέπτες θα έρχονται για πάντα.

Άραγε, οι αρμόδιοι εκεί έχουν επισκεφτεί τελευταία το Ελατοχώρι Πιερίας, τον παλιό Άγιο Παντελεήμονα, τον παλιό Άγιο Αθανάσιο, τη Δημητσάνα, τη Βυτίνα ή το Νυμφαίο; Είδαν μήπως κι εκεί την ίδια κατάσταση;