Περιφέρεια Ηπείρου :Ανακοίνωση – απάντηση για την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου

Δεν προκαλούν καμία εντύπωση οι συντονισμένες επιθέσεις κατά της Περιφέρειας Ηπείρου και προσωπικά κατά του Περιφερειάρχη κ. Αλέξανδρου Καχριμάνη σε ό,τι αφορά τη Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων (ΜΕΑ) Ηπείρου. 

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι κάποιοι, προκειμένου να  αποκομίσουν  πολιτικά οφέλη, (όπως ‘οσφραίνεται’ το ‘αλάνθαστο’ αισθητήριό τους),  κάποιοι άλλοι ενδεχομένως από ‘κεκτημένη ταχύτητα,’ δεν διστάζουν, (έστω και άθελά τους), να αναλάβουν ρόλο «συνηγόρου»  του Ιδιώτη Φορέα λειτουργίας της Μονάδας ΑΣΑ ή ακόμη και να ‘προτείνουν’ καταπάτηση όρων σύμβασης που έχει εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις  επιπτώσεις τέτοιων ενεργειών σε βάρος των Ηπειρωτών. 

Άλλωστε οι ομάδες διαμαρτυρίας, ούτε κλήθηκαν ποτέ,  ούτε και πρόκειται -τουλάχιστον στην Ήπειρο-, να κληθούν να γίνουν δυνάμεις «εξουσίας» και διοίκησης ώστε να έλθουν αντιμέτωπες με τις αυταπάτες και τις ανεύθυνες - σήμερα - τοποθετήσεις του. Αν και για κάποιους από αυτούς τους ‘γίγαντες’ της πολιτικής που αποκαλούν νάνους Δήμαρχους της περιοχής, η Ήπειρος φαίνεται να είναι ‘μικρή’ για να χωρέσει το ‘εκτόπισμά’ τους.

Εκείνο όμως που δεν μπορεί γίνει κατανοητό,  είναι από πού άραγε αντλούν πολλοί και διάφοροι τόση σιγουριά, χωρίς να τηρούν καμία επιφύλαξη, πως η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, που έχει ληφθεί κατά πλειοψηφία, είναι σωστή, όταν μάλιστα η μειοψηφία εκφέρει την άποψη πως η Περιφέρεια Ηπείρου δεν οφείλει ούτε ένα ευρώ; Ή όταν για συγκεκριμένες απαιτήσεις που έχει επιδικάσει κατά πλειοψηφία το Διαιτητικό Δικαστήριο, η μειοψηφία ισχυρίζεται ΄κομψά’ πως έχει υπερβεί τις εξουσίες του, δηλαδή, πολύ απλά, αναφέρεται σε «δικαστικό πραξικόπημα»; 

Δεν υπάρχει απλώς «διάσταση απόψεων» μεταξύ των μελών του Διαιτητικού δικαστηρίου, τις χωρίζει ΧΑΟΣ.

Καλούμε λοιπόν τους «πανεπιστήμονες» να σταματήσουν να αερολογούν, διασπείροντας ψευδείς φήμες και τους ενημερώνουμε ότι: 

1) Η διαιτητική απόφαση εκ του νόμου δεν υπόκειται σε τακτικά (έφεση, αναίρεση) ή έκτακτα (αναψηλάφηση) ένδικα μέσα (άρθρο 895 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας – ΚΠολΔ). Προσβάλλεται μόνο με ένδικο βοήθημα (αγωγή ακύρωσης – άρθρ. 897 επόμενα ΚΠολΔ). 

2) Η αγωγή ακύρωσης ασκείται ενώπιον του Πολιτικού Εφετείου στην περιφέρεια του οποίου εκδόθηκε η απόφαση εντός τριών (3) μηνών από την επίδοσή της. Η αγωγή είναι δεκτική αίτησης αναστολής. Η απόφαση του Εφετείου προσβάλλεται με αναίρεση στον Άρειο Πάγο.

3) Κατ’ άρθρο 900 ΚΠολΔ «Είναι άκυρη η παραίτηση από το δικαίωμα της άσκησης αγωγής για την ακύρωση διαιτητικής απόφασης πριν από την έκδοσή της». Μοναδική εξαίρεση στη ρύθμιση του άρθρου 900 ΚΠολΔ είναι μόνο συμβάσεις που κυρώνονται με νόμο, όπως συμβάσεις Παραχώρησης. Η σύμβαση για τη ΜΕΑ Ηπείρου δεν είναι σύμβαση Παραχώρησης και δεν έχει κυρωθεί με νόμο, είναι σύμβαση Σύμπραξης Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). 

4) Κατ’ άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3068/2002:

 «2. Αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος του Δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ. επιτρέπεται μετά την παρέλευση εξήντα ημερών από την επίδοση της απόφασης στον Υπουργό που είναι αρμόδιος για την πληρωμή ή στον εκπρόσωπο του Ν.Π.Δ.Δ.».

Προφανώς όλα αυτά δεν τα γνωρίζει ένας  «πρωτοετής φοιτητής της Νομικής». Οι αυτοδιοικητικοί όμως «νομικοί παντογνώστες»,  ας κάνουν τον κόπο να ενημερώνονται σωστά για να μην εκτίθενται, άλλοι λόγω γραφικότητας, άλλοι λόγω ‘κεκτημένης ταχύτητας’, κινδυνεύοντας- παρασυρόμενοι από το αντιπολιτευτικό  μένος τους κατά του Περιφερειάρχη- να χαρακτηριστούν «ως ατζέντηδες ιδιωτικών συμφερόντων». 

Η απόφαση αυτή έχει πολλές προεκτάσεις και πολλούς αποδέκτες-εξαιρούνται μόνο οι δημότες της Ηπείρου- και η Περιφερειακή Αρχή θα εξαντλήσει όλα τα νόμιμα μέσα προς κάθε κατεύθυνση. 

Δεδομένου ότι οι νομικές διαδικασίες βρίσκονται σε εξέλιξη, σε αυτό το στάδιο δεν θα επεκταθούμε περισσότερο. Στο μέλλον και όταν ολοκληρωθούν αυτές, θα δοθεί η δυνατότητα για ευρύτερη συζήτηση.

 Αυτή η υπόθεση άλλωστε δεν είναι αντιδικία μεταξύ της Περιφέρειας Ηπείρου και της εταιρείας που λειτουργεί το εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων, είναι σύγκρουση μεταξύ του δημοσίου συμφέροντος και ιδιωτικών συμφερόντων σε έργο ΣΔΙΤ.