Η ισχυρή θέση της Ελλάδας απαιτεί καθαρές λύσεις και στρατηγικές

 

Γράφει ο Μανώλης Βουγιουκαλάκης

Μέλος ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ Κινήματος Αλλαγής

Η πρόσφατη ενέργεια του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, να αναρτήσει χάρτη στον οποίο παρουσιάζονται ως τουρκικές περιοχές η Κρήτη, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα είναι άλλη μια πρόκληση και αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Πόσο μάλλον, όταν ο ηγέτης των Γκρίζων Λύκων αποτελεί και στρατηγικό σύμμαχο της τουρκικής κυβέρνησης  του κ. Ερντογάν που δείχνει να συνεχίζει πλήρως το αναθεωρητικό της δόγμα.

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει – και όχι τυχαία – σε μια κρίσιμη χρονική συγκυρία να θέσει τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους θεωρεί ότι οφείλει η Ελλάδα να χαράξει την ενίσχυση της εξωτερικής πολιτική της και ταυτόχρονα να φέρει προ των ευθυνών ΝΔ και ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.

Πρωτίστως, οφείλει η Ελλάδα να παρουσιάζεται σοβαρή, με αυξημένα αντανακλαστικά προκειμένου να  μπορεί να δικαιολογήσει τον γεωπολιτικό της ρόλο ως σταθεροποιητική δύναμη στην περιοχή. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνεται ούτε με επικοινωνιακές κορώνες άνευ πολιτικής ουσίας, ούτε με κοντόφθαλμες προσεγγίσεις.

Δεν μπορεί η Κυβέρνηση της ΝΔ για αυτονόητες διατυπώσεις όπως αυτές στην πρόσφατη ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής να πανηγυρίζει, όταν δεν περιλαμβάνονται συγκεκριμένα μέτρα αλληλεγγύης και αποτροπής κατά της Τουρκίας.

Όταν μάλιστα με ευθύνη της,  παρατηρούνται αστοχίες όπως η πρόσφατη με την κατοχύρωση του σήματος «Turkaegean» από τον Οργανισμό Τουρισμού της Τουρκίας και μάλιστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ειδικά δε, όταν η Κυβέρνηση δεν προέβη σε καμία απολύτως ενέργεια αποτροπής από τον Σεπτέμβριο του 2021.

Στην αντίπερα όχθη δεν χωρούν μεσοβέζικες προσεγγίσεις και λαϊκισμοί, την στιγμή ειδικά που απαιτείς από τους ίδιους του ευρωπαίους εταίρους να πράξουν το ίδιο και σε αντίστοιχες περιπτώσεις που αφορούν την Ελλάδα. Τρανταχτό παράδειγμα η στάση του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ για την αποστολή εξοπλιστικής βοήθειας στην Ουκρανία, όπου συνέστησε προσοχή προκειμένου «να μην βάλουμε απέναντι μας την Ρωσία», όταν η ίδια η Ρωσία έβαλε απέναντί της όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, καταπατώντας το διεθνές δίκαιο. Αλήθεια, μήπως ξεχνάμε την παράνομη τουρκική εισβολή στην Κύπρο; 

Η πρόσφατη καταστροφική εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία έχει στείλει ένα σαφές μήνυμα ότι οι ευρωπαϊκές ελίτ οφείλουν να ξεκαθαρίσουν πώς θα αντιμετωπίζουν πλέον τους αυταρχικούς αναθεωρητές ηγέτες.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ από την πρώτη στιγμή δια στόματος του Προέδρου του Ν. Ανδρουλάκη επεσήμανε την ανάγκη από πλευρά της Ελληνικής Κυβέρνησης να προβεί σε στοχευμένες πρωτοβουλίες προκειμένου να υιοθετηθούν ισχυρά μέτρα αποτροπής και να χαράξει μια καθαρή και σταθερή στρατηγική.

Ο κατευνασμός μόνο δεν φέρνει αποτελέσματα όπως αποδεικνύεται καθημερινά. Το Ευρωπαϊκό όραμα για μία ισχυρή και αυτοδύναμη κοινότητα, που δεν θα είναι παρακολούθημα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, θέλει πολιτική βούληση και γενναίες αποφάσεις.

Με κοινά εργαλεία άμυνας και ασφάλειας η Ευρώπη οφείλει να μπορεί να διαφυλάξει την εδαφική της ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα όλων των κρατών – μελών της από την Εσθονία μέχρι την Κύπρο. Μέσω της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO) και του Ευρωπαϊκού Ταμείου για την Άμυνα, να στοχεύσει σε κοινά ερευνητικά προγράμματα τα οποία θα επιτρέψουν όχι μόνο την ανάπτυξη ενός κοινού αμυντικού σχεδιασμού, αλλά μία πραγματική κοινή αγορά αμυντικού εξοπλισμού. 

Επίσης, να ανοίξει η συζήτηση δημιουργίας Ευρωστρατού (χωρίς φοβικά σύνδρομα) για την διαφύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων, η οποία θα είναι μια σαφής απάντηση για οποιονδήποτε θέλει να τα επιβουλευτεί, ότι θα έχει απέναντί του 27 χώρες και όχι μια. 

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επιβαρύνονται αναλογικά οι ευρωπαϊκές οικονομίες για την θωράκιση και τον εξοπλισμό των ευρωπαϊκών συνόρων και όχι μονομερώς όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ελλάδας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για μία πραγματική Αμυντική Ένωση όπου κάποιες χώρες είναι οι παραγωγοί εξοπλισμού και κάποιες άλλες μόνο καταναλωτές.

Αντίστοιχα βέβαια δεν μπορεί να εξοπλίζουν με όπλα οι ευρωπαίοι εταίροι όσους απειλούν τα ευρωπαϊκά σύνορα και δεν σέβονται το διεθνές δίκαιο. Εμπάργκο όπλων λοιπόν από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως δείγμα αλληλεγγύης έναντι του κέρδους.

Σε αυτήν την κατεύθυνση οφείλει να ενισχυθεί  και η δυνατότητα ενοποίησης σε αποφάσεις που αφορούν την Άμυνα και την Εξωτερική πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο, χωρίς εγκλωβισμούς (όπως πρόσφατα με την Ουγγαρία). Να εφαρμοστεί η αρχή της αυξημένης πλειοψηφίας έναντι της ομοφωνίας ώστε να δοθεί η δυνατότητα ευελιξίας και να διασφαλιστεί ο ουσιαστικός ρόλος της Ευρώπης σε κρίσιμες αποφάσεις.

Τέλος, η Ελλάδα δεν πρέπει να εγκλωβιστεί, ούτε να επιδιώκει να διαχειριστεί τα θέματα της μέσω τρίτων, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις έχουν άλλα συμφέροντα (ΝΑΤΟ). Για το λόγο αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να διασαφηνίσει ότι ο μόνος δρόμος είναι η παραπομπή στο Διεθνές Δίκαιο και τις διμερείς συναντήσεις.

Οφείλουμε να είμαστε καθαροί απέναντι στους πολίτες για τις θέσεις και την στρατηγική της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη, χωρίς πατριωτικές κορώνες και λαϊκισμούς.

Οφείλουμε να κάνουμε τους πολίτες να νιώσουν ξανά ασφαλείς απέναντι στις γεωπολιτικές προκλήσεις της εποχής μας.