"ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ - ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ. Δικτατορία του κεφαλαίου ... όνομα και πράγμα"

 

Η συζήτηση σχετικά με τις πρόσφατες αποκαλύψεις για σωρεία παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ, σε συνδυασμό με την παρακολούθηση από το κατασκοπευτικό λογισμικό «Predator», συνοδεύτηκε από την προσπάθεια όλων των αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, καθώς και των ΜΜΕ - «κυβερνητικών» και «αντιπολιτευόμενων» - να περιορίσουν το μεγάλο αυτό ζήτημα στις αυτονόητες, τεράστιες και καταδικαστέες ευθύνες της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού της, Κυρ. Μητσοτάκη.

Αποσιωπούν ταυτόχρονα τις παρακολουθήσεις - υποκλοπές στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ από το 2016 μέχρι και τον Απρίλη του 2022, για τις οποίες η αρμόδια δήθεν «ανεξάρτητη αρχή» ΑΔΑΕ δήλωσε «ανίκανη» να διερευνήσει. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησαν να «θάψουν» την υπόθεση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διά στόματος Κατρούγκαλου προ ημερών ισχυρίστηκε προκλητικά ότι δεν υπήρχαν «αδιάσειστα στοιχεία», ζητώντας... και τα ρέστα!

Συστηματικά και με σχέδιο, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τα αστικά κόμματα, γίνεται η μέγιστη δυνατή προσπάθεια να μείνει στο απυρόβλητο όχι μόνο το εθνικό αλλά και το ευρωενωσιακό σκοτεινό, πολύπλοκο νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει τη «νόμιμη» παρακολούθηση των πάντων, γιατί αποκαλύπτεται με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι όλα αυτά τα κόμματα έχουν νομοθετήσει, στηρίξει και ψηφίσει στη Βουλή, στο Ευρωκοινοβούλιο και τα όργανα της ΕΕ όλο αυτό το άθλιο πλαίσιο.

Οι στοχεύσεις

Μόνο το ΚΚΕ ανέδειξε τεκμηριωμένα και με στοιχεία ότι το καθεστώς των γενικευμένων παρακολουθήσεων και φακελώματος δεν αποτελεί «ανωμαλία» ή κάποια εξαίρεση του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά τον γενικό κανόνα που επικρατεί στην ΕΕ και τα κράτη - μέλη της, με βάση ένα πολυδαίδαλο θεσμικό πλαίσιο με το οποίο αλωνίζουν μυστικές υπηρεσίες, υπηρεσίες ασφαλείας και κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί της ΕΕ και των κρατών - μελών.

Προφανής και πρωταρχικός στόχος τους είναι να φορεθούν αλυσίδες στον λαό, να χτυπηθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα, ενώ ταυτόχρονα φανερώνονται και οι σφοδρές ενδοαστικές αντιθέσεις, οι ανελέητοι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μονοπώλια, σε καπιταλιστικά κράτη, ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Πρόκειται για ένα πραγματικά γιγαντιαίων διαστάσεων νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο περιορίζει σε ασφυκτικό βαθμό ακόμα και στοιχειώδη αστικοδημοκρατικά δικαιώματα, που προβλέπουν τυπικά τα συντάγματα των κρατών - μελών. Στα όρια του συγκεκριμένου άρθρου γίνεται προσπάθεια να εξεταστούν ορισμένες πλευρές του πλέγματος αυτού - πέραν αυτών που έχουν ήδη προβληθεί - που αφορούν στον καταλυτικό περιορισμό από το νομοθετικό οπλοστάσιο της ΕΕ του δικαιώματος της ιδιωτικής ζωής και των προσωπικών δεδομένων.

 

Μάλιστα, στη Συνθήκη του Αμστερνταμ (1997) δημιουργείται ο ενιαίος «Χώρος Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης» (ΧΕΑΔ), μια σημαντική επιλογή των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου της ΕΕ για τη θωράκιση της καπιταλιστικής εξουσίας, που μόνο το ΚΚΕ έγκαιρα αποκάλυψε και πολέμησε.

Η ΕΕ σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών δημιούργησε αυτό το πλαίσιο με έναν βασικό άξονα: Επικαλείται «εξαιρέσεις» από τη δήθεν «προστασία» των δικαιωμάτων, των προσωπικών δεδομένων, της ιδιωτικής ζωής και των επικοινωνιών, που με την αοριστία των διατυπώσεών τους καταργεί κάθε σχετικό δικαίωμα.

Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιεί μια μεγάλη γκάμα αόριστων εννοιών - «λάστιχο», που το αποκλειστικό προνόμιο της «ερμηνείας» τους έχουν τα όργανα της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων και στο βάθος οι μηχανισμοί του αστικού κράτους. Τέτοιες έννοιες είναι η «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», η «δημόσια τάξη», η δίωξη του «εγκλήματος» κ.ά.

Το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας»

Η «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» αποτέλεσε τον αρχικό «ιδεολογικό» πυλώνα στον οποίο η διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ στήριξε τη συστηματική επιχείρησή της να «δικαιολογήσει» τον δραστικό περιορισμό κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και λαϊκής ελευθερίας, με αναθεώρηση Οδηγιών «για την προστασία της ιδιωτικής ζωής που απαιτούν υποχρεωτική καταστροφή ώστε να επιτρέπεται η διατήρηση κρίσιμων δεδομένων για εύλογο χρονικό διάστημα».

Αλλά και με την πιο πλατιά ανταλλαγή προσωπικών δεδομένων μεταξύ Europol και Eurojust (Ευρωαστυνομία και Οργανισμός της ΕΕ «για τη δικαστική συνεργασία στον τομέα της ποινικής δικαιοσύνης μεταξύ των κρατών - μελών») με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ κ.ά. Η απόφαση 2002/475/ΔΕΥ ήταν η πρώτη κίνηση της ΕΕ. Τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ πανηγύριζαν τότε για τον πρώτο «τρομονόμο» της ΕΕ, ενώ ο Συνασπισμός, πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε ότι «είμαστε όλοι Αμερικανοί».

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που αποκάλυπτε και προειδοποιούσε για τους μεγάλους κινδύνους για τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού από τη νομοθεσία της ΕΕ που τα έβαζε στο στόχαστρο, πηγαίνοντας «ενάντια στο ρεύμα», παρά τον καταιγισμό συκοφαντίας και λάσπης. Οι σημερινές εξελίξεις αποδεικνύουν τη διαχρονική αξία της πολιτικής του ΚΚΕ, το ποιος τελικά ήταν για μια ακόμα φορά στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Το δε «ευρωατλαντικό» στρατόπεδο των «προθύμων κατά της τρομοκρατίας» κάθε άλλο παρά ενιαίο ήταν. Οι ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία κ.ά.) επιδίωκαν σκοπούς που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων. Γι' αυτό και στην πορεία δεν έλειψαν σοβαρές αντιθέσεις ισχυρών καπιταλιστικών χωρών της ΕΕ με τις ΗΠΑ, που αργότερα εκφράστηκαν και σε όργανα της ΕΕ, όπως π.χ. το Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ), που ακύρωσε δύο φορές τις συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις ΗΠΑ για την ανταλλαγή προσωπικών δεδομένων. Ωστόσο, παρά τις αποφάσεις του ΔΕΕ, συνεχίστηκαν και διατήρησαν τα αποτελέσματά τους.

Τα «τρομοκρατικά χτυπήματα» στους Δίδυμους Πύργους το 2001 αλλά και στη Μαδρίτη το 2004 και το Λονδίνο το 2005 αποτέλεσαν «βολικό πρόσχημα» για ένα συντριπτικό χτύπημα στα δημοκρατικά δικαιώματα και στην ΕΕ. Ακολούθησε ένα μπαράζ «αντιτρομοκρατικών μέτρων» της ΕΕ, ένα νομικό πλαίσιο κοινό για όλα τα κράτη - μέλη και κυρίως ο εναρμονισμένος ορισμός των «τρομοκρατικών εγκλημάτων» ως σημείο αναφοράς για την ανταλλαγή πληροφοριών και τη συνεργασία μεταξύ των αρμόδιων εθνικών αρχών, στο πλαίσιο των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου που πάρθηκαν μεταξύ 2002 και 2008.

Η «αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης» αιχμή της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας»

Πολύ σύντομα, η «ριζοσπαστικοποίηση» αποτέλεσε την «ιδεολογική» αιχμή της «αντιτρομοκρατικής πολιτικής» της ΕΕ. Αρχικά, για λόγους παραπλάνησης, ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τα όργανα της ΕΕ για να χαρακτηρίσει δήθεν τον «θρησκευτικό φανατισμό». Σχεδόν αμέσως όμως πήρε τη διάσταση που πραγματικά εννοούσαν τα όργανα της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων: Σε έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διαβάζουμε: «Για την ΕΕ η κύρια απειλή σήμερα προέρχεται από την τρομοκρατία (...) παράγοντες που υποκινούν τη βίαιη ριζοσπαστικοποίηση (...) για κάθε βίαιη ριζοσπαστικοποίηση, εθνικιστική, αναρχική, αυτονομιστική, ακροαριστερή ή ακροδεξιά».1

Στη δε έκθεση της Europol για το 20202 σημειώνεται: «Αριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις προσπαθούν με βίαια μέσα να ξεκινήσουν επανάσταση ενάντια στο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα, με στόχο την εισαγωγή του σοσιαλισμού και τελικά την εγκαθίδρυση μίας κομμουνιστικής, αταξικής κοινωνίας. Η ιδεολογία τους συχνά είναι η μαρξιστική - λενινιστική».

Η έννοια της «τρομοκρατίας» και της «ριζοσπαστικοποίησης», που συνιστά το πραγματικό περιεχόμενό της, αποδεικνύεται ότι χρησιμοποιείται κατά το δοκούν από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ ως «ομπρέλα» κάτω από την οποία τσουβαλιάζονται κάθε είδους στοχεύσεις, κυρίως ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, πρώτα και κύρια τα μαρξιστικά - λενινιστικά Κομμουνιστικά Κόμματα.

Για του λόγου το αληθές το 2008 η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ αποκάλυψε με Ερώτησή της στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι το Ανώτατο Δικαστήριο της Δανίας, εφαρμόζοντας την αντιδραστική «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία της ΕΕ, καταδίκασε έξι πολίτες για ενίσχυση «τρομοκρατικών» οργανώσεων, επειδή σχετίζονταν με εταιρεία η οποία τύπωνε μπλουζάκια με το λογότυπο των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων Κολομβίας (FARC) και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP).

                                                                                                 Ενσωματωμένη εικόνα

Το «όργιο» της ανταλλαγής προσωπικών δεδομένων

Στο έδαφος αυτό, η απόφαση - πλαίσιο 2006/960 θεσπίζει την «ευρύτερη δυνατή προώθηση της ανταλλαγής πληροφοριών, ιδίως σε σχέση με αδικήματα που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με το οργανωμένο έγκλημα και την τρομοκρατία». Οπως βλέπουμε στην παραπάνω απόφαση, στην «ιδεολογική φαρέτρα» της «νόμιμης» παρακολούθησης και του φακελώματος της ΕΕ προστίθεται και το «οργανωμένο έγκλημα».

Ο κανονισμός 2021/784 «σχετικά με την πρόληψη της διάδοσης τρομοκρατικού περιεχομένου στο διαδίκτυο» τονίζει στις αιτιολογικές του σκέψεις ότι «(...) η παρουσία τρομοκρατικού περιεχομένου στο διαδίκτυο έχει αποδειχθεί καταλύτης στη ριζοσπαστικοποίηση ατόμων που μπορεί να οδηγήσει σε τρομοκρατικές ενέργειες» κι έτσι προβλέπει τη μαζική λογοκρισία (άμεση αφαίρεση περιεχομένου) και εντοπισμό όσων θεωρεί ότι διαδίδουν «τρομοκρατικό περιεχόμενο» στο διαδίκτυο.

Στο έδαφος αυτό χτίζεται ένα επιπλέον ευρωενωσιακό «οπλοστάσιο» και ό,τι ακολούθησε είναι πραγματικά κίνδυνος - θάνατος για τους λαούς.

·                        Το Σύστημα Σένγκεν: Το δήθεν αντάλλαγμα για την κατάργηση των διαβατηριακών ελέγχων μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ αποτελεί το καθολικό φακέλωμα όσων κατοικούν σε κράτος - μέλος της ΕΕ. Το «Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν - SIS (Sengen Information System)», που έχει εκσυγχρονιστεί στο υπερσύγχρονο σύστημα φακελώματος SISII, αποτελεί μια τεράστια ηλεκτρονική βάση δεδομένων. Περιλαμβάνει τα στοιχεία όλων των πολιτών και διαμενόντων στην ΕΕ, καθώς και τα βιομετρικά δεδομένα των ατόμων άνω των 12 ετών.

Αποτελείται από ένα εθνικό τμήμα για κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ που τηρείται από τις αστυνομικές αρχές (αλλά και μυστικές υπηρεσίες) και ένα τεράστιο κεντρικό σύστημα υπολογιστή, εγκατεστημένο στα περίχωρα του Στρασβούργου, στο οποίο μεταφέρονται και καταχωρούνται τα δεδομένα που υποχρεωτικά στέλνουν οι «Εθνικές Ασφάλειες» των κρατών - μελών. Συμπληρώνεται από το σύστημα «SIRENE», που επιτρέπει την άμεση διασύνδεση των αστυνομικών και των μυστικών υπηρεσιών των κρατών - μελών μεταξύ τους.

Ανάμεσα στα προσωπικά δεδομένα τα οποία επεξεργάζονται και μεταφέρουν οι αστυνομικές αρχές, οι υπηρεσίες ασφαλείας και οι λοιπές μυστικές υπηρεσίες των κρατών - μελών και καταχωρούνται στο κεντρικό σύστημα, είναι και τα λεγόμενα «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Δηλαδή εκείνα που αφορούν «φυλετική ή εθνική προέλευση, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε ένωση ή σε σωματείο, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και τον γενετήσιο προσανατολισμό».

·                        Το Σύστημα VIS: Ιδιο σύστημα με το SISII, αυτή τη φορά για πολίτες τρίτων χωρών, ακόμη και για πολίτες κρατών - μελών της ΕΕ που εισέρχονται στην ΕΕ από τρίτη χώρα.

Τα συστήματα αυτά φακελώματος των πάντων συμπληρώνονται στο όνομα ενός ακόμη «ιδεολογικού μανδύα», του «ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ», δηλαδή της καταστολής των προσφύγων και μεταναστών που με εγκληματική ευθύνη της ΕΕ και των κυβερνήσεων χάνουν τη ζωή τους στα σύνορα των κρατών - μελών της κατά χιλιάδες, στην απελπισμένη προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τη φτώχεια, τη δυστυχία και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Για όλους αυτούς τους σκοπούς αξιοποιούνται συστήματα όπως το Eurodack - τεράστια ηλεκτρονική βάση δακτυλικών αποτυπωμάτων - για να ταυτοποιούνται πρόσφυγες και μετανάστες για επαναπροωθήσεις. `Η ο μηχανισμός Eurosur για την παρακολούθηση της κίνησης όλων των υπηκόων τρίτων χωρών που εισέρχονται στην ΕΕ (και μετά παριστάνουν τους έκπληκτους για το «Pegasus», το «Predator» κ.λπ.!).

Αξιοποιείται επίσης το σύστημα για τα «έξυπνα σύνορα» και το «Ευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφοριών και Αδειας Ταξιδιού» (ETIAS), βασισμένο στην ίδια παραπάνω παρακολούθηση.

Τέλος, ο Κανονισμός (ΕΕ) 2019/818 αναθέτει στο συντονιστικό όργανο ηλεκτρονικής παρακολούθησης τον eu-LISA τη δημιουργία κοινής βάσης βιομετρικών δεδομένων (BMS), στην οποία οι κατασταλτικοί και άλλοι μηχανισμοί των κρατών - μελών θα έχουν πρόσβαση με συνδυασμό στα συστήματα εισόδου/εξόδου (ΣΕΕ), του Συστήματος Πληροφοριών για τις Θεωρήσεις (VIS), του Συστήματος πληροφοριών και άδειας ταξιδιού της ΕΕ (ETIAS), του Eurodac, του Συστήματος Πληροφοριών Σένγκεν (SIS) και του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφοριών Ποινικού Μητρώου για υπηκόους τρίτων χωρών (ECRIS-TCN). Πρόκειται ενδεχομένως για την πιο γιγάντια βάση φακελώματος στον πλανήτη.

Για τη συνέχεια, με τον κανονισμό 2022/991 επεκτείνονται η «εντολή» και οι αρμοδιότητες της Εuropol, ώστε η μεταφορά δεδομένων από τα εθνικά κέντρα των κρατών - μελών να είναι πλέον υποχρεωτική. Ενισχύονται οι δυνατότητες ανταλλαγής προσωπικών δεδομένων της Εuropol με «ιδιωτικούς φορείς», υπηρεσίες τρίτων χωρών (π.χ. ΗΠΑ) και διεθνών οργανισμών (π.χ. ΝΑΤΟ).

Στις ίδιες κατευθύνσεις κινούνται και οι αντίστοιχες ενισχυμένες αρμοδιότητες της Eurojust. Σε όλα αυτά τα τερατώδη προστίθεται και ο κανονισμός για το σύστημα ελέγχου, δηλαδή φακελώματος όλων των επιβατών αεροπορικών πτήσεων (το λεγόμενο «ευρωπαϊκό PNR», κατά τα πρότυπα του μηχανισμού PNR ΕΕ - ΗΠΑ), που τροφοδοτεί τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες με τα προσωπικά δεδομένα όσων επιβατών ταξιδεύουν σε αυτές από κράτη - μέλη της ΕΕ.

Μέσα στον βούρκο δεν υπάρχει «προστασία προσωπικών δεδομένων»

Πάνω σ' αυτόν τον βούρκο η ΕΕ προσποιείται ότι νομοθετεί δήθεν την «προστασία των προσωπικών δεδομένων».

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, στην πρόσφατη Ερώτησή της στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποκαλύπτει ότι το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ είναι αυτό που επιτρέπει τη γενικευμένη παρακολούθηση και παραβίαση των προσωπικών δεδομένων σε κάθε κράτος - μέλος της.

Ο ψευδεπίγραφα αποκαλούμενος «Γενικός Κανονισμός για την προστασία Προσωπικών Δεδομένων» της ΕΕ και ο αντίστοιχος για τις ποινικές υποθέσεις, καθώς και οι εφαρμοστικοί ελληνικοί νόμοι ανάγουν σε νομικό κανόνα το γενικευμένο, συστηματικό και ανεξέλεγκτο φακέλωμα από το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Στο στόχαστρο μπαίνουν όλοι αδιακρίτως οι εργαζόμενοι, αφού επιτρέπεται η συλλογή και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων κάθε προσώπου χωρίς καν να είναι ύποπτος για οποιαδήποτε πράξη, απλά και μόνο για λόγους «δημόσιας τάξης και ασφάλειας».

Το θεσμικό οικοδόμημα που χτίστηκε από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, απ' όλες διαδοχικά τις ελληνικές κυβερνήσεις, στοχεύει στη νομιμοποίηση ενός γενικευμένου και συστηματικού φακελώματος των λαών, για τη χειραγώγησή τους από τους επιχειρηματικούς ομίλους, την ΕΕ, τα αστικά κράτη - μέλη και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντά τους και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Οι διατάξεις σε όλα τα σχετικά νομοθετήματα για τη δήθεν «προστασία» των ατόμων από την επεξεργασία των προσωπικών τους δεδομένων είναι στην πραγματικότητα κενές περιεχομένου, ανεφάρμοστες μπροστά στις επιδιώξεις του αστικού κράτους και των ομίλων.

Γίνονται κυριολεκτικά «φτερό στον άνεμο» με την επίκληση εννοιών και διατυπώσεων όπως: «Αναγκαίο, κατάλληλο και ανάλογο μέτρο σε μια δημοκρατική κοινωνία για τη διαφύλαξη της εθνικής ασφάλειας (δηλαδή της ασφάλειας του κράτους), της εθνικής άμυνας, της δημόσιας ασφάλειας, και για την πρόληψη, διερεύνηση, διαπίστωση και δίωξη ποινικών αδικημάτων».3

Ανάλογα παραπλανητική και υποκριτική είναι και η συζήτηση για το... πόσο διάστημα «πρέπει να διατηρούνται τα καταγεγραμμένα δεδομένα μέχρι να καταστραφούν», συζήτηση που συμβάλλει στην ντε φάκτο νομιμοποίηση των υποκλοπών, ενώ είναι γνωστές οι τεράστιες τεχνολογικές δυνατότητες των αστικών μηχανισμών και των καπιταλιστικών ομίλων ανάκτησης «κατεστραμμένων» ή «διαγραμμένων» δεδομένων ανά πάσα στιγμή...

                                                                                                              Ενσωματωμένη εικόνα

Η ...ελληνική πρωτοπορία

Στην αθλιότητα που παρουσιάστηκε πιο πάνω, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλωστε η ελληνική αστική τάξη, που διεκδικεί γεωστρατηγικό ρόλο στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, μετατρέποντας τη χώρα σε μια τεράστια αμερικανοΝΑΤΟική βάση, δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω σε τέτοιους σχεδιασμούς.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που πρότεινε σαν πρόγραμμα στο πλαίσιο της PESCO (επιθετικού στρατιωτικού σχηματισμού) της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ τη σύσταση Ακαδημίας Κατασκόπων (Joint EU Inteligence School) της EE, στην οποία μετά την έγκριση του σχεδίου η Ελλάδα μάλιστα τέθηκε ως «χώρα συντονιστής».

Επιπλέον, όπως έχει αποκαλύψει με Ερώτησή της από τον Μάρτη του 2021 η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, σε ισχύ βρίσκεται και το Ευρωπαϊκό Κολέγιο Κατασκόπων «Intelligence College of Europe» (ΙCE) με τη συμμετοχή πάνω από 23 κρατών - μελών της ΕΕ και 7 λεγόμενων εταίρων.

Στο ιδρυτικό κείμενο που υπέγραψαν οι χώρες που συμμετέχουν στον αντιδραστικό αυτό μηχανισμό του ΙCE, αναφέρεται ανάμεσα στα άλλα ότι ο σκοπός τους είναι «να γίνει ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα σε μυστικές υπηρεσίες, ακαδημαϊκούς και εκείνους που λαμβάνουν πολιτικές αποφάσεις». Στο ίδιο κείμενο κάνουν λόγο για «ανάγκη περαιτέρω ενίσχυσης του στρατηγικού διαλόγου ανάμεσα στις μυστικές υπηρεσίες».

Αυτή η «σχολή» λειτουργεί από το 2013 σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και τις υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών της ΕΕ, εκπαιδεύει στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών από την ΕΕ, έχοντας μάλιστα έδρα της την Ελλάδα και Ελληνα Διοικητή, μετά από αίτημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργεί και το λεγόμενο «Κλαμπ τη Βέρνης», που δραστηριοποιείται εδώ και 51 χρόνια σε θέματα «ανταλλαγής απόψεων» γύρω από θέματα μυστικών υπηρεσιών.

Κι ο κατάλογος δεν κλείνει εδώ, καθώς όλα τα αστικά κόμματα και κυβερνήσεις έδωσαν... «μάχη» για να διατηρήσει την έδρα του στην Ελλάδα (πριν στο Ηράκλειο της Κρήτης και πλέον από τον Μάρτη φέτος στην Αθήνα) ο «Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Κυβερνοασφάλεια» (ENISA).

Πρόκειται για μηχανισμό της ΕΕ με αποστολή την υπεράσπιση των μονοπωλίων της ΕΕ από επιθέσεις ανταγωνιστών της στον κυβερνοχώρο και ταυτόχρονα την καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος μέσα από το ευρωενωσιακό «φακέλωμα». Τα δε μέλη του μηχανισμού απολαμβάνουν από όλες τις κυβερνήσεις των σχετικών ασυλιών και διευκολύνσεων ανάλογων των διπλωματικών αποστολών.

Στα Συμβούλια της ΕΕ όλα τα αστικά κόμματα ως κυβερνήσεις έχουν ψηφίσει αυτή την αντιδραστική νομοθεσία και στη συνέχεια την ενσωμάτωσαν με δικούς τους νόμους στην ελληνική νομοθεσία.

Γι' αυτό και τα κόμματα που κυβέρνησαν και είναι συνυπεύθυνα για το αίσχος των γενικευμένων παρακολουθήσεων δεν μπορούν να κοροϊδεύουν τον λαό, παριστάνοντας ότι σήμερα βρίσκονται σε έναν δήθεν «ανένδοτο» αγώνα με την κυβέρνηση της ΝΔ για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.

Είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατάργησε τον νόμο 3917/2011 του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έκανε εθνική νομοθεσία την παρακολούθηση των τηλεφωνικών και ηλεκτρονικών επικοινωνιών των πάντων, αν και η σχετική Οδηγία που ενσωμάτωνε είχε κριθεί από το 2013 ως «ανίσχυρη».

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεψε το ποινικό αδίκημα της παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών από κακούργημα σε πλημμέλημα.

Το δε ΠΑΣΟΚ συνέταξε το ισχύον κατά βάση άθλιο εθνικό νομοθετικό πλαίσιο των παρακολουθήσεων, στήριξε και ψήφισε, μαζί με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, όλο τον ευρωενωσιακό βούρκο περιορισμού των δικαιωμάτων στην ιδιωτική ζωή και του απορρήτου των επικοινωνιών, παρότι σήμερα «λούζεται» ορισμένες μόνο από τις τεράστιες συνέπειες που βαραίνουν τους λαούς.

Ο εργαζόμενος λαός να μη συμβιβαστεί με τη δικτατορία του κεφαλαίου και το νομικό της οπλοστάσιο. Να μην αποδεχτεί την παρακολούθηση των πάντων, το τσάκισμα των δικαιωμάτων του, το φακέλωμα των προσωπικών δεδομένων και τον χαφιεδισμό.

Φρένο στην περιστολή των λαϊκών ελευθεριών, στο χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων δεν μπορεί να βάλει μια κυβερνητική εναλλαγή, αλλά μόνο ένα ρωμαλέο κίνημα που βαδίζει στον δρόμο διεκδίκησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών σε σύγκρουση με το αστικό κράτος για να γίνουν οι παραγωγοί του πλούτου ιδιοκτήτες και διαχειριστές του.

Παραπομπές:

1. COM (2005) 313 τελικό - Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο

2. Έκθεση της Ευρωπόλ για την κατάσταση και την τάση της τρομοκρατίας στην ΕΕ (TE-SAT) - 2020

3. Αρθρο 15 παρ. 1 της Οδηγίας 2002/58/ΕΚ σχετικά με την επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και την προστασία της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (Οδηγία για την προστασία ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες)

Βαγγέλης ΚΑΤΣΙΑΒΑΣ

                                                                                                                                              Μέλος της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ