Η ζωή μου κύκλους κάνει .....

   

Ένα καλό πίσω από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, είναι οι ευκαιρίες που ανοίγονται σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, για ανθρώπους μεμονωμένα, για υποομάδες κοινωνικές ή ακόμα – ακόμα για το σύνολο της τοπικής κοινωνίας.

   Ευκαιρίες σε οικονομικό επίπεδο, γιατί αυτό ενδιαφέρει κυρίως μια κοινωνία που ζει και ακολουθεί τα βήματα του δυτικού κόσμου, σε πολιτιστικό επίπεδο, καθώς και σε εκπαιδευτικό επίπεδο, πάντα σε συνάρτηση ανάδειξης και διαφήμισης του τόπου με το κέρδος, αν μπορεί να υπάρξει.  

   Αν αφήσουμε στην άκρη το προεκλογικό κλίμα, γνωρίζω πως δεν είναι δύσκολο για τους περισσότερους και στρέψουμε το βλέμμα στα δικά μας, στα τοπικά μας, δίχως μικρότητες και μακριά από τις διαφωνίες που αναπτύσσονται στην βάση των αυτοδιοικητικών αναμετρήσεων που έρχονται, θα δούμε όλοι μαζί, μια τεράστια ευκαιρία, βγαλμένη από την πρόσφατη δραστηριότητα των αρχών της περιοχής.

   Και μπαίνω στο θέμα με μία διαπίστωση, κοινή θεωρώ.

   Οι κυκλικοί κόμβοι είναι πολλοί. Πάρα πολλοί.

   Δεν σκοπεύω να σταθώ στον αν είναι χρήσιμοι. Η ζωή θα το δείξει, όταν ολοκληρωθούνε τα έργα και θα έχουμε την δυνατότητα να ζυγίσουμε την προσφορά τους στην καθημερινότητα. Δεν θα σταθώ στην οικονομική δαπάνη, γιατί τελικά, χαλάλι αν είναι για το κοινό καλό από την μία, ενώ από την άλλη, δεν διεκδικώ οικονομικές- τεχνικές ή εισαγγελικές αρμοδιότητες. Δεν θα σταθώ καν, στο ότι ξεκινώ από το σπίτι μου με σκοπό να πιω ένα ποτό και οδηγώντας, ντε φάκτο αγωνιστικά,  μέσα από  έναν  μεγάλο αριθμό κυκλικών κόμβων, φτάνω στο μπαρ ντίρλα. Τουντζ αν προτιμάτε.

   Θα σταθώ μόνο στο πλήθος. Στο πλήθος και στην ευκαιρία που αναδύεται, μέσα από την ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως ήδη έγραψα στην αρχή του κειμένου. 

   Ένα σίγουρο, σημαντικό και αναγκαίο είναι, οι τιμές που πρέπει να αποδώσουμε, μέσα από προτομές και αγάλματα, στο ανθρώπινο δυναμικό, άνδρες και γυναίκες, που πέρασε από την πόλη μας και άφησε το στίγμα του, το αποτύπωμά του, σε κάθε γωνιά του τόπου.

   Από εκεί και πέρα, ανοίγουν τεράστιοι δρόμοι εκμετάλλευσης, ώστε να αποδοθούν στο κοινό, κυκλικοί κόμβοι με ουσία, χρηστικοί, όμορφοι και διαδραστικοί.

   Από υπερυψωμένα, για το φόβο ατυχημάτων, δημοτικά καφέ μπαρ. Δημοτικές ή και ιδιωτικές καντίνες, σε ένα καλαίσθητο περιβάλλον. Πλανητάριο, που νομίζω πως  χωράει σε μερικούς από τους κόμβους και  θα καλύψει μέρος της εκπαίδευσης της μαθητιώσας νεολαίας.

   Εικαστικές παρεμβάσεις, με σκοπό την ανάδειξη του τοπικού πολιτισμού. Ένα τεράστιο ενυδρείο για παράδειγμα, στα πρότυπα εκείνων του Νησιού. Με την θολούρα του νερού της λίμνης και τα γνωστά ψάρια. Κυπρίνους, γλύνια (άμα βρούμε), μαρίτσια και δρομίτσες. Ένα ακόμη ενυδρείο, φόρος τιμής σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, που έχουν χαθεί. Όπως οι καραβίδες και οι τσίμες, στο ίδιο πάντα θολό νερό. Κότες μεγάλες, σκλαβωμένης βοσκής, για να τιμήσουμε τα πτηνοτροφεία του τόπου. Έναν γιγαντιαίο τσέλιγκα, δίπλα από έναν μπαμπάτσικο τενεκέ με φέτα. Δύο αγελάδες και έναν ταύρο να τις σιάζ’, για να τιμήσουμε την κτηνοτροφία, καθώς και την ποδοσφαιρική μας ομάδα. Τεχνητούς καταρράκτες, για τους κουρασμένους νερουλάδες μας. Ένα γραφείο, με μια γραφομηχανή και σφραγίδες, για τους δημόσιους υπαλλήλους μας και πάνω απ’ όλα, ιδιαίτερα σημαντική, ειδική αναφορά, μνεία σε εκείνους τους ωραίους ανθρώπους, που με τα σπάνια χαρακτηριστικά τους και τα φάλτσα τους, έδιναν κάθε μέρα, άλλο ενδιαφέρον στην πόλη. Στον Ντίρι Ντίρι, στον Γιάννη τον Σαχλαμαρίδη, στον Νίκο και την Τσιβούλα.

   Πεδίο δόξης λαμπρό λοιπόν, για όλους εκείνους που ασχολούνται με το έργο και  οραματίζονται ένα όμορφο αποτέλεσμα. Αλλιώς, ας το αφήσουμε όπως είναι, για να μαζεύουμε λάπατα και ραδίκια και να τρώμε στους δύσκολους καιρούς, που (μάλλον) έρχονται. 

                                                                                                                      Βούρτσας