Homo protogonus...

Μια «αλπική» λίμνη που θα μπορούσε να αποτελεί πόλο ανάπτυξης για ολόκληρη την περιοχή της Φιλιππιάδας έχει αφεθεί κυριολεκτικά στη μοίρα της.

Ένας πλακοστρωμένος πεζόδρομος μέσα στο δάσος που σε πολλά του σημεία έχει εξαφανιστεί από τα βάτα, ένας παραλίμνιος δρόμος στρωμένος με χώμα με τη σκόνη να κυριαρχεί παντού κάνοντας τους όποιους πεζοπόρους να μην μπορούν ούτε να αναπνεύσουν κάθε φορά που περνάει αυτοκίνητο.

Παλιές ξύλινες κατασκευές που έχουν καταρρεύσει, μεταλλικές περιφράξεις κομμένες για να μπαίνουν κοπάδια από πρόβατα και να βόσκουν αφήνοντας σε όλη τη διαδρομή τα «αρωματικά» διαπιστευτήριά τους, τσομπανόσκυλα να αποτελούν κίνδυνο για τους περιπατητές, σκουπίδια περιμετρικά της λίμνης.

Ένας κλειστός χώρος που μάλλον προοριζόταν να φιλοξενήσει κάποια γήπεδα τέννις αλλά έμεινε η… περίφραξη, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου για βοσκή και κάποιες στοιβαγμένες παλέτες για ψυχαγωγικές …δράσεις δίνουν τον τόνο σε μια παραμελημένη εντελώς περιοχή.

Κοντά σ’ αυτά, μια δυναμική ιδιωτική επιχείρηση εστιατορίου με θέα τη λίμνη αλλά κι ένα Περιβαλλοντικό κέντρο για το οποίο αναρωτιέται κανείς κατά πόσο συμβάλλει στην ανάδειξη του περιβάλλοντος χώρου.

Και βέβαια, τίποτε από όλα αυτά δεν θα ήταν δύσκολο να βελτιωθεί και μάλιστα εν τάχει. Το γιατί δεν συμβαίνει, ίσως μπορούν να το εξηγήσουν οι τοπικοί «άρχοντες» που ως φαίνεται είναι απλώς θεατές ενώ θα έπρεπε να είναι πρωταγωνιστές.

Φυσικά, οι πολίτες που διαπιστώνουν την κατάσταση έχουν την ευκαιρία σε λίγους μήνες να αποδώσουν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι». Εκτός και αν δεν ενδιαφέρει ούτε κι εκείνους η τωρινή κατάντια...