Βασικό, αστικό δικαίωμα...

Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα πεζοδρόμια μιας πόλης αποτελεί και βασικό στοιχείο καθημερινού πολιτισμού αφού κάνει ορατό στον καθένα το πόσο σέβεται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα κινητικότητας και προστασίας της ανθρώπινης ζωής.

Μια πόλη όμως που έχει παραδοθεί στα αυτοκίνητα και δεν σκέφτεται ιδιαίτερα τους πεζούς και ιδιαίτερα τους ανθρώπους με προβλήματα κίνησης αφού αναγκάζονται να ζουν σε καθεστώς κοινωνικού αποκλεισμού πώς μπορεί να χαρακτηριστεί; Τρία παραδείγματα:

@ Οδός Νικοπόλεως – ένας δρόμος με επιβαρυμένο κυκλοφοριακό φορτίο καθημερινά και σε κρίσιμα σημεία δεν διαθέτει πεζοδρόμιο! Από τη μία το βενζινάδικο με αυτοκίνητα να μπαινοβγαίνουν και από την απέναντι δρόμος – οι πεζοί κυκλοφορούν στο οδόστρωμα.

Οδός Νικοπόλεως

@ Πεζοδρόμια στην Είσοδο της πόλης… αδιαπέραστα!

Είσοδος πόλης

@ Λεωφόρος Δωδώνης κάθοδος - τα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια, κολωνάκια πουθενά, οι πεζοί κάνουν σλάλομ ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Δεν μιλάμε για ΑμΕΑ, ηλικιωμένους, μητέρες με καροτσάκια κτλ. Από την άλλη, κολωνάκια μπαίνουν κατά συρροή σε πεζόδρομους του κέντρου όπου όμως δεν χρειάζονται.