Εργ.Κέντρο Ιωαννίνων :Εκδήλωση αλληλεγγύης απόψε -πλατεία Χατζή -Αμπελόκηποι

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΤΡΙΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΑΤΖΗ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ

              ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ  Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΛΑΪΚΟ – ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ

    ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Το πολεμικό ανακοινωθέν της νέας κυβέρνησης για τους εργαζόμενους επιβεβαιώνει ότι η αντεργατική – αντιλαϊκή πολιτική θα κλιμακωθεί σε όλα τα μέτωπα.

«Με φόρα» επιταχύνουν:

• 700.000 πλειστηριασμούς για να ξαλαφρώσουν οι τράπεζες από τα κόκκινα δάνεια και να αρπάξουν τα κοράκια των funds τους κόπους μιας ζωής των λαϊκών οικογενειών βάζοντας το μαχαίρι στο λαιμό για να πληρώσουν τις δόσεις που έχουν αυξηθεί κατακόρυφα με ληστρικούς όρους. 

• Την πλήρη εφαρμογή του νόμου – έκτρωμα του Χατζηδάκη, την αύξηση των υπερωριών σε 200 ώρες το χρόνο, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τη μεγαλύτερη ευελιξία. Δουλειά μέχρι και τα 74!

• Την παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας με ΣΔΙΤ κ.α.

• Την άγρια φορολογία του λαού. Ιδιαίτερα για τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους, η ηλεκτρονική θηλιά θα σφίξει, ενώ οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα απολαμβάνουν τη νόμιμη φοροασυλία πληρώνοντας μετά βίας το 5% των φορολογικών εσόδων του κράτους και το υπόλοιπο 95% θα φορτώνεται στο λαό.

• Τη συνέχιση της ακρίβειας σε όλα τα βασικά αγαθά λαϊκής κατανάλωσης (τρόφιμα, ενέργεια, νερό κλπ.) και μάλιστα με κατάργηση ακόμη κι αυτών των ψίχουλων «pass-κοροϊδίας» κατά τις συστάσεις της ΕΕ.

Τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο ώστε σε μια εποχή που παράγεται αμύθητος πλούτος οι λαοί να μην υποφέρουν; Να τραντάζονται από φτώχεια, ανεργία, πολέμους; Η εκτόξευση της τεχνολογίας αντί να απαλλάσσει τον άνθρωπο από τα βάσανα, να τον επιβαρύνει με μεγαλύτερη εντατικοποίηση, περισσότερες ώρες δουλειάς, βάρδιες ακόμα και την Κυριακή; Τι μεταβάλλει τις ζωές μας σε αναλώσιμες – μιας χρήσης, που αντί για ΕΚΑΒ, να μεταφέρονται οι άνθρωποι και να πεθαίνουν σε καρότσες;

Τα δικαιώματά μας, οι ζωές μας συνολικά θα γίνονται θρύψαλα όσο υπάρχει στη μέση το κέρδος.

Η καπιταλιστική παραγωγή καθορίζεται από τον σιδερένιο νόμο του αδυσώπητου ανταγωνισμού για το μέγιστο κέρδος σε βάρος της ζωής του εργαζόμενου. 

Για το «θαύμα» του τουρισμού, για να κολυμπάνε οι μεγάλοι επιχειρηματίες στα κέρδη, οι εργαζόμενοι πρέπει να κολυμπάνε στη θάλασσα με τον δίσκο στο χέρι!

Για να παίρνουν οι εργαζόμενοι ένα κομμάτι ψωμί δεν φτάνει μόνο η δουλειά τους... Τους ζητούν να παραδώσουν την ψυχή και την αξιοπρέπειά τους.

Τα μέτρα προστασίας κοστίζουν περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή, με βάση τα μαθηματικά για τα κέρδη της εργοδοσίας. Το βιώνουν πολύ οδυνηρά οι οικογένειες των εργατών που με βάση και τα ελλιπή επίσημα στοιχεία δύο εργαζόμενοι πεθαίνουν, κατά μέσο όρο ανά βδομάδα, στο χώρο δουλειάς. Ταυτόχρονα οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν, αλλά συνεχίζουν να μην καταγράφονται στην Ελλάδα και οι εργαζόμενοι επωμίζονται το τεράστιο κόστος για να τις αντιμετωπίσουν.

Αιτία των εργοδοτικών εγκλημάτων δεν είναι το «ανθρώπινο λάθος», αλλά τα ελλιπή έως και ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία. Είναι η εντατικοποίηση της δουλειάς, τα απάνθρωπα ωράρια, η πίεση για να ολοκληρωθεί με οποιονδήποτε τρόπο το έργο, οι εξοντωτικές κόντρα βάρδιες, η δουλειά σε απαράδεκτες συνθήκες. 

Για να υλοποιούνται οι στόχοι της αστικής τάξης για μια Ελλάδα «κόμβο μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων» πρέπει να πηγαίνουν δισεκατομμύρια για τη σιδηροδρομική διασύνδεση, για νέες επενδύσεις στις ΑΠΕ, αλλά την ίδια ώρα 57 άνθρωποι να μη φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους, γιατί δυο τρένα συγκρούστηκαν πηγαίνοντας στα τυφλά, χιλιάδες να βυθίζονται στην ενεργειακή φτώχεια και το σκοτάδι, να λιώνουν στον καύσωνα, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τον λογαριασμό.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ολόκληρα νησιά ακόμα και το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας, η Αττική, γίνονται κυριολεκτικά κάρβουνο. Η κυβέρνηση επιστρατεύει για ακόμα μια φορά το βολικό άλλοθι της “κλιματικής αλλαγής” για να δικαιολογήσει την εγκληματική απουσία ολοκληρωμένου και σύγχρονου αντιπυρικού σχεδιασμού.

Δεν φταίει η κλιματική αλλαγή για τις μεγάλες ελλείψεις και τα κενά στην πυροσβεστική και δασική υπηρεσία, για την απουσία μέτρων πρόληψης και τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό πρόληψης - κατάσβεσης, για τον χωροταξικό σχεδιασμό που διαμορφώνει επικίνδυνες “μεικτές ζώνες” δασικών, οικιστικών, αγροτικών και βιομηχανικών περιοχών, για την απουσία αποτελεσματικών μέτρων πυρασφάλειας σε κρίσιμες υποδομές, ακόμη και σε στρατόπεδα με επικίνδυνα πυρομαχικά.

Είναι σύμπτωμα της ίδιας πολιτικής που θεωρεί «άχρηστο κόστος» τις σχεδιασμένες σύγχρονες υποδομές δασοπροστασίας, αφού δεν αποφέρει κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο. Μιας πολιτικής που είτε αντιμετωπίζει τα δάση ως κερδοφόρα διέξοδο για επιχειρηματικούς ομίλους («πράσινη» ανάπτυξη, τουριστική και άλλη εμπορευματική χρήση), είτε τα εγκαταλείπει στην τύχη τους.

Είναι το ίδιο σάπιο και εχθρικό για τον λαό κράτος, που σήμερα μοιράζει «ατομικές ευθύνες» σε όσους δεν καθαρίζουν «οικόπεδα και αυλές», σε όσους δεν κάνουν «ιδιωτική ασφάλιση» κ.ο.κ.

Η πηγή του εγκλήματος λοιπόν, ο πιο μεγάλος «εμπρηστής», είναι η πολιτική που κριτήριό της έχει την εμπορευματοποίηση των πάντων, την εκμετάλλευση των εργαζομένων και του περιβάλλοντος για κερδοφόρες μπίζνες. Η πολιτική που δεν συναντιέται πουθενά με το δικαίωμα του λαού να απολαμβάνει τον φυσικό πλούτο, να μην κινδυνεύει το καλοκαίρι από τις φωτιές και το χειμώνα από τις πλημμύρες, κ.ο.κ.

Ζούμε σε ένα σύστημα τόσο άναρχο και ξεπερασμένο που τα αμύθητα κέρδη που συσσωρεύουν οι καπιταλιστές από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης γίνονται αιτία για την εκδήλωση νέων καπιταλιστικών κρίσεων. Κρίσεων που βρίσκονται σήμερα προ των πυλών, με την Ευρωζώνη να βουλιάζει ήδη στην ύφεση και να προμηνύονται νέες βαριές θυσίες για τους λαούς, για να σωθούν τα κέρδη των αφεντικών.

Θυσίες που πληρώνουν οι λαοί με δάκρυα, ιδρώτα, αλλά και με αίμα, με τους πολέμους των ιμπεριαλιστών για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των αγορών, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας.

Το ΝΑΤΟ γίνεται ολοένα και πιο επιθετικό κατά των λαών επιταχύνοντας διευθετήσεις για την ενίσχυση και θωράκιση του απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην υλοποίηση των Νατοϊκών αποφάσεων βάζει τη χώρα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. 

Όλα τα κόμματα του συστήματος έχουν επιλέξει στρατόπεδο. Αυτό των μακελάρηδων και των ληστών.

Αυτό που αναγνωρίζει στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ να βομβαρδίζει ακόμα και  νοσοκομεία στην Παλαιστίνη.

Αυτό που μετατρέπει Ρώσους και Ουκρανούς σε κρέας στην αιματοχυσία που συνεχίζεται στην Ουκρανία, μέσα σε συνθήκες που γιγαντώνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.

Αυτό που στο όνομα δήθεν της ειρήνης και της ευημερίας ετοιμάζει απαράδεκτους συμβιβασμούς και παραχωρήσεις σε κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, στο παζάρι που γίνεται για να «δεθεί» η Τουρκία στο ΝΑΤΟ, συσσωρεύοντας νέα καύσιμη ύλη στον ανταγωνισμό ανάμεσα στην τουρκική και ελληνική αστική τάξη, με θύματα τους λαούς των δύο χωρών.

Έχουν διαλέξει, λοιπόν, πλευρά στην Ιστορία. Έχουν ταχθεί να υπηρετούν τη βαρβαρότητα. 

Παντοδύναμος γίνεται ο οργανωμένος αποφασισμένος λαός. Ελπίδα μας είναι το δυνάμωμα του κινήματος, η οργάνωση στα σωματεία, συνολικά η πάλη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Στο ερώτημα «τι να κάνουμε;» αυτή είναι η απάντηση, ότι πλέον δεν μπορούμε να μένουμε ανενεργοί, σιωπηλοί. Υπερασπιζόμαστε τα σπίτια των λαϊκών οικογενειών, διεκδικούμε αυξήσεις σε μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά, ελεύθερο χρόνο, υποδομές για τα παιδιά μας. Μόνο το οργανωμένο ταξικό κίνημα, η συλλογική πάλη μπορεί να τους βάλει εμπόδια, να έχουμε κατακτήσεις, να ανοίξει το δρόμο της ανατροπής. 

Στους αγώνες βρίσκεται η ελπίδα!

• Στους μεγαλειώδεις αγώνες των εργατών όλου του κόσμου που ζούνε τα ίδια βάσανα (Γαλλία, Γερμανία, Μ. Βρετανία κ.α)

• Στις συγκλονιστικές απεργίες με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη για να μην ξαναγίνει θυσία άλλη ζωή για τα κέρδη τους.

• Στις καθημερινές παρεμβάσεις Σωματείων και φορέων που μπλοκάρουν  δεκάδες πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών.

• Στους ηρωικούς αγώνες των εργατών, όπως στην Cosco και στη Ζώνη Περάματος, που κατάφεραν να γονατίσουν πανίσχυρα μονοπώλια, να υπογράψουν ΣΣΕ με αυξήσεις και μέτρα ασφάλειας για τις ζωές τους. 

• Στους αγώνες των οικοδόμων που κατάφεραν μετά από 15 χρόνια να υπογράψουν κλαδική ΣΣΕ με αυξήσεις έως 40%.

• Στον νικηφόρο αγώνα των εργαζομένων στα Market-In στα Γιάννενα που μετά από 6 χρόνια αταλάντευτου αγώνα με το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων δικαιώθηκαν, γύρισαν πίσω στη δουλειά με το κεφάλι ψηλά και πληρώθηκαν μέχρι κεραίας όσα δικαιούνταν. 

• Στον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι στο ΖΑΓΟΡΙ ενάντια στην  7ήμερη εργασία, που κατάφεραν να γίνουν μια γροθιά και να φτιάξουν το δικό τους σωματείο.

• Στις απεργίες των Φαρμακοϋπαλλήλων για υπογραφή κλαδικής σύμβασης.

• Στη μαζική συμμετοχή στις απεργίες στα σούπερ μάρκετ της πόλης, όπως το Mymarket, στα εργοστάσια, όπως τα Πλαστικά Θράκης, TERNA, ΔΩΔΩΝΗ, καθώς και άλλους χώρους δουλειάς. 

• Στον αγώνα των σχολικών καθαριστριών για να μην περάσουν οι απολύσεις στο Δήμο Ιωαννιτών, για σχολεία ασφαλή και καθαρά για τα παιδιά μας. 

• Στις παρεμβάσεις του σωματείου Γάλακτος – Τροφίμων – Ποτών για μονιμοποίηση των συμβασιούχων στα εργοστάσια.

• Στις κινητοποιήσεις του σωματείου Επισιτισμού – Τουρισμού στα GOODY’S και τις παρεμβάσεις ενάντια στις απολύσεις και την εντατικοποίηση.

• Στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, του σωματείου της ΔΕΥΑΙ και του λαού της πόλης μας ενάντια στην παραπέρα εμπορευματοποίηση του νερού, με τις εταιρείες εμφιάλωσης να θησαυρίζουν ενώ οι γειτονιές της πόλης να λένε το «νερό νεράκι». 

• Στις μαζικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης των σωματείων για ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, για ενασχόληση με τον αθλητισμό, τη μουσική, το θέατρο, την επιστήμη.  Οι πρωτοβουλίες του Εργατικού Κέντρου και των σωματείων με τις παιδικές γιορτές, τα λαϊκά μπάνια, το γλέντι αλληλεγγύης αναδεικνύουν τις ανάγκες για αντίστοιχες υποδομές σε μια πόλη που έχει μόλις πέντε δημοτικά ΚΔΑΠ για  πάνω από 100.000 κατοίκους, εγκαταλελειμμένες παιδικές χαρές, δημοτικά πάρκα, αθλητικές εγκαταστάσεις.

• Στη μαζική συμμετοχή μαθητών στα Λαϊκά Μαθήματα Αλληλεγγύης και στην ακούραστη συμβολή των εκπαιδευτικών, που δείχνουν στην πράξη «τι πάει να πει δάσκαλος, τι πάει να πει παιδαγωγός».

Στηρίζουμε τη λαχειοφόρο, διακινούμε το λαχνό, ενισχύουμε οικονομικά τη δράση των σωματείων