Σωματείο Εργαζομένων στην ΧΗΤΟΣ ΑΒΕΕ:Υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας ΤΩΡΑ /Δεν κάνουμε βήμα πίσω

 

Εμείς οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση «ΖΑΓΟΡΙ» το τελευταίο διάστημα έχουμε ξεκινήσει έναν

αγώνα για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με αυξήσεις, τριετίες, επιδόματα και

ανθρώπινα ωράρια.

Ο αγώνας μας είναι δίκαιος γιατί εκεί μας έχει οδηγήσει η κατάσταση που ζούμε και είναι ο

μόνος δρόμος για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα. Από τη μία η ακρίβεια στα τρόφιμα,

τα ενοίκια, τα καύσιμα και τα πολύχρωμα τιμολόγια ρεύματος. Και από την άλλη οι μισθοί

μας που είναι παγωμένοι εδώ και χρόνια, όπως παγωμένες είναι και οι τριετίες, ενώ για τους

πιο νέους συναδέλφους τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

Ταυτόχρονα όλοι μας αντιμετωπίζουμε μια σειρά προβλήματα με την πληρωμή μας. Εδώ

και χρόνια δεν πληρωνόμαστε όπως πρέπει για τα νυχτερινά, για τα Σαββατοκύριακα και

για μέρες που δηλώνονται ως ρεπό αλλά εμείς τις δουλεύαμε απλήρωτοι. Διεκδικούμε να

πληρωθούμε για όλα αυτά και δεν χαρίζουμε τίποτα γιατί τα δικαιούμαστε και γιατί τα έχουμε

ανάγκη!

Αυτή η κατάσταση είναι λοιπόν που μας έβγαλε στον δρόμο του αγώνα και διεκδικούμε

την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Τα προβλήματά μας, μας ανάγκασαν να

οργανωθούμε.

Μέχρι τώρα πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε καν τι δικαιούμαστε και τι πρέπει να παίρνει ο

καθένας. Σε άλλους μπαίνουν στον μισθό τριετίες και σε άλλους όχι. Σε άλλους μπαίνουν

τριετίες αλλά δεν φαίνονται πουθενά στον μισθό. Μπαίνουνε δηλαδή μόνο ονομαστικά,

«τιμής ένεκεν». Σε άλλους λένε ότι δεν δικαιούνται τριετίες με 20 χρόνια δουλειάς, γιατί με 800€

τον μήνα «έχει χτυπήσει ταβάνι» λένε! Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και με τα επιδόματα (γάμου

κλπ)

Τελικά το μόνο που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι ο μισθός μας φτάνει για τις πρώτες 15 μέρες

του μήνα το πολύ.

• Κανείς δεν ξέρει τι δικαιούται, άρα και τί να ζητήσει

• Ο καθένας έχει διαφορετικές απολαβές έτσι ώστε να εφαρμόζεται το «διαίρει και

βασίλευε».

Εμείς όμως καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε ο καθένας μόνος του. Εμείς μαζί δουλεύουμε

και βγάζουμε την παραγωγή, μαζί μοιραζόμαστε τα ίδια βάσανα και τις ανησυχίες μας.

Απαιτούμε λοιπόν, εδώ και τώρα, αυτό που είναι απολύτως φυσιολογικό και αναγκαίο.

Υπογραφή επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας τώρα!

Να συμφωνήσουμε και να υπογράψουμε σε μια κόλλα χαρτί με ποιους όρους θα εργαζόμαστε

και θα αμειβόμαστε. Να ξέρουμε τι μας γίνεται. Να είναι υποχρεωτική και να ισχύει για όλους.

Αντί για αυτά λοιπόν, η εργοδοσία προχωράει σε υπονόμευση των δίκαιων αιτημάτων μας.

Αναγκάζει τους νεοπροσλαμαβανόμενους να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις με άθλιους

όρους, με εξαήμερη και εφταήμερη εργασία, με τον κατώτατο μισθό. Προσπαθεί έτσι να

συμπιέσει τα δικαιώματα όλων μας προς τα κάτω.

ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΠΕΤΥΧΕΙ ΠΟΛΛΑ.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ!

Βλέποντας ότι τα προβλήματά μας συσσωρεύονται και ότι ο ατομικός δρόμος δεν οδηγεί

πουθενά, έχουμε βγάλει πολύτιμα συμπεράσματα.

Οργανωθήκαμε, φτιάξαμε σωματείο και τώρα πια κανένας δεν είναι μοναχός του. Πολλοί

από εμάς δουλεύουμε πάνω από 20 χρόνια πλάι πλάι, κι όμως τώρα χτίσαμε πιο γερούς

δεσμούς. Στηριζόμαστε ο ένας στον άλλον.

Αρχίσαμε να συζητάμε τα προβλήματά μας, να κάνουμε παρεμβάσεις με το σωματείο και

ήδη έχουμε πετύχει πολλά.

Πέρσι ήταν η πρώτη φορά που κάναμε καλοκαίρι μαζί με τις οικογένειές μας, χωρίς να

διαλυθούμε ψυχικά και σωματικά. Κάναμε για πρώτη φορά γιορτές τα Χριστούγεννα στα

σπίτια μας.

Μέσα σε αυτή την πορεία καταλάβαμε ότι ο κατάλογος με τα προβλήματα δεν έχει τελειωμό και

ο μόνος τρόπος για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα είναι η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Κάναμε μια μαζικότατη Γενική Συνέλευση και αποφασίσαμε ομόφωνα τα αιτήματά μας.

Ο,ΤΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ, ΕΝΩΤΙΚΗΣ,

ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΜΑΣ

Με τον αγώνα μας μέχρι τώρα, με την ενότητα που έχουμε μεταξύ μας και με την αγωνιστική

στάση μας έχουμε καταφέρει τα παραπάνω αλλά και κάτι ακόμα.

Έχουμε αποδείξει ότι πρέπει να μας υπολογίζουν σοβαρά. Η εργοδοσία τώρα πια δεν έχει

ανθρώπους του χεριού της, αλλά εργάτες που έχουνε καταλάβει τη δύναμή τους και βάζουν

μπροστά τις δικές τους ανάγκες.

Γι αυτό αναγκάστηκε η εργοδοσία πρόσφατα να έρθει αυτοπροσώπως να συζητήσουμε,

ήρθε να μας μιλήσει μετά από τόσα χρόνια που μας αγνοούσε. Κι αυτό το κερδίσαμε!

Με την καθολική μας συμμετοχή στις δύο πρόσφατες απεργίες 21 Σεπτεμβρίου και 28

Φεβρουαρίου:

• διεκδικήσαμε να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση

• αποδείξαμε ότι «χωρίς εμάς, γρανάζι δεν γυρνά»

• δείξαμε ότι είμαστε ενωμένοι και δεν υποχωρούμε

• υψώσαμε το ανάστημά μας και αποδείξαμε ότι πρέπει να μας υπολογίζουν σοβαρά

• πετύχαμε να έρθει αυτοπροσώπως η εργοδοσία για συνάντηση με το σωματείο με την

πίεση που ασκήσαμε.

ΤΙ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ;

Η εργοδοσία ήρθε στη συνάντηση για να μας αποδείξει για άλλη μία φορά ότι το το μόνο

που την ενδιαφέρει είναι το πως θα μας βάλει να δουλεύουμε πάλι μέχρι τελικής πτώσης.

Απέδειξε με τη στάση της ότι τα όσα εξαγγέλλει ότι έχει «όραμα» και ότι θα «πάμε μπροστά»

αφορούν μονάχα τα κέρδη της εταιρείας στον ανταγωνισμό της με τους άλλους. Για μας

έχει εφιαλτικά σενάρια που τα έχουμε ξαναζήσει.

Μας εκβιάζει αλλά ότι και να λένε για τη διευθέτηση, το λεγόμενο “τετραβάρδο” δεν υποχρεώνει

ο νόμος κανέναν εργαζόμενο, χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη του σωματείου. Χαρακτηριστικά

αναφέρει ο νόμος σύμφωνα με το άρθρο 28 “Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας των παρ

1 και 2 καθορίζεται με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή συμφωνία του

εργοδότη με συνδικαλιστική οργάνωση στην επιχείρηση... Σε κάθε περίπτωση, απαγορεύεται

η καταγγελία της σύμβασης εργασίας για τον λόγο ότι ο εργαζόμενος δεν συναίνεσε σε

διευθέτηση του χρόνου εργασίας”.

Απειλεί ότι θα κλείσει το εργοστάσιο.

Καταρχάς τα εργοστάσια τα κλείνουν οι

εργοστασιάρχες και όχι οι εργάτες.

Εργοστάσιο που βγάζει κάθε χρόνο

εκατομμύρια ευρώ κέρδη κανείς δεν θέλει

να το κλείσει. Και μάλιστα το συγκεκριμένο

εργοστάσιο δεν είναι από αυτά που

μπορεί να το πάρει και να μεταφέρει την

παραγωγή σε κάποια άλλη χώρα με

φθηνά εργατικά χέρια.

Ας αφήσει λοιπόν τα προσχήματα και τις απειλές και ας καθίσουμε όμορφα και

ήρεμα στο τραπέζι να συμφωνήσουμε τους όρους που θα δουλεύουμε.

Υποτιμάνε την νοημοσύνη μας. Έφτασαν στο σημείο να μας “εγκαλούν” που έχασαν

ένα περίπτερο!!!

Έμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η δουλειά δεν πάει καθόλου άσχημα. Μιας και εμείς είμαστε

αυτοί που βγάζουμε την παραγωγή και δεν βλέπουμε να καθόμαστε.

Και μάλιστα με την άδεια που πήρε πρόσφατα η εταιρεία για άντληση επιπλέον 120.000

κυβικών μέτρων νερού, δεν ανησυχούμε ότι θα υπάρξει «πτώση» για την εταιρεία, αλλά

ανησυχούμε για τις επιπτώσεις και την επάρκεια του νερού στην περιοχή μας όπου ήδη σε

κάποιες περιοχές εμφανίζονται σοβαρά προβλήματα λειψυδριάς.

Εμείς έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Έχουμε στο πλευρό μας ο ένας τον άλλον. Το όπλο

μας είναι η αλληλεγγύη.

Σε αυτό τον δίκαιο αγώνα καλούμε και τους συναδέλφους μας στον εργοστάσιο «ΒΙΚΟΣ»,

να φτιάξουνε κι αυτοί το σωματείο τους, να παλέψουμε από κοινού και να ενώσουμε τις

δυνάμεις μας.

Μαζί μας έχουμε και χιλιάδες άλλους εργάτες από άλλους χώρους και άλλα σωματεία που

μας δίνουν δύναμη.

Το ξεκαθαρίζουμε. Οι απειλές και οι εκβιασμοί δεν πιάνουν!

Το μόνο που δείχνουν είναι ότι η εργοδοσία είναι αδύναμη μπροστά μας. Εμείς έχουμε τη

δύναμη, γιατί χωρίς εμάς δεν γίνεται τίποτα. Συνεχίζουμε λοιπόν μέχρι να νικήσουμε!

Αυτό που ζητάμε να περιλαμβάνει η σύμβαση είναι τουλάχιστον :

• Ορισμός κατώτατου μισθού στα 950 ευρώ μικτά

• Αυξήσεις σε ποσοστό 20% στους καταβαλλόμενους μισθούς που έχουν διαμορφωθεί

την 31-12-2023.

• Ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά και επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας

10% σε οδηγούς, χειριστές κλαρκ και καθαριστές/ καθαρίστριες

• 40ωρο- 5ημερο-8ωρο

• Μετατροπή όλων των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου

• Αναγνώριση όλων των τριετιών από το 2012 έως σήμερα στον καταβαλλόμενο μισθό

• Ειδικά Μέσα Ατομικής Προστασίας στους εκτιθέμενους σε κινδύνους εργαζόμενους

(ενδεικτικά καθαρίστριες και ΒΙΠΕ)