Ιωάννινα:Προβλήματα που ζητούν λύσεις...

 

Τα προβλήματα της πόλης μας, παρά τις πάσης φύσεως «ευκολίες» της εποχής, γίνονται όλο και περισσότερα χωρίς για πολλά από αυτά να διαφαίνονται αποτελεσματικές λύσεις στον ορίζοντα. Από πού ν’ αρχίσει κανείς;

@ Η κεντρική πλατεία έχει κοντά ενάμισι χρόνο που βρίσκεται αμπαρωμένη με λαμαρίνες αφού τα έργα έχουν σταματήσει πριν καν αρχίσουν. Τόσο ...καλή ήταν φαίνεται η μελέτη που προηγήθηκε. Μέχρι τώρα έχει γίνει μόνο το 14% του έργου, οπότε καταλαβαίνει κανείς πότε θα τελειώσει. Και όταν τελειώσει τι θα είναι; Ένας αφιλόξενος τόπος. 

Θυμίζουμε ότι το κόστος της ανάπλασης ήταν επί δημαρχίας Μπέγκα 1,2 εκ. ευρώ, πήγε επί δημαρχίας Ελισάφ στα 5,2 εκ. ευρώ  και κατέληξε στα 3,8 εκ. ευρώ. Δε βαριέσαι, πέντε πάνω πέντε κάτω… δε χάλασε κι ο κόσμος. 

Οι μέχρι στιγμής αναπλάσεις πάντως είναι από προβληματικές μέχρι καθαρά αποτυχημένες, αφού η πόλη δεν έχει κερδίσει κάτι σε κανένα επίπεδο, ενώ διαφαίνεται σε πολλά σημεία να χάνει την ταυτότητά της.   

Πριν καρατομηθούν τα δέντρα...

@ Το στρατόπεδο του Βελισσαρίου απ' ό,τι φαίνεται θα παραμείνει στρατόπεδο. Η “δέσμευση” του πρωθυπουργού για μεταβίβαση στον Δήμο ήταν μάλλον λόγια του αέρα, αφού το Υπουργείο -σύμφωνα με την ειδησεογραφία-  ζητάει πια τα “μαλλιοκέφαλά” του για να μεταβιβάσει ένα μικρό μόνο τμήμα στον Δήμο. Οπότε… ας χαρούν άλλες πόλεις τις εκτάσεις που κέρδισαν. Eδώ, δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Oύτε η πολιτική πίεση είναι τόσο ισχυρή ώστε να υποχρεωθεί κατά κάποιο τρόπο η κυβέρνηση να κάνει αυτό που η ίδια υποσχέθηκε και που είναι αίτημα όλων, εδώ και δεκαετίες.  

@ Η Λεωφόρος Νιάρχου ολοκληρώθηκε μεν για τα αυτοκίνητα, αλλά όχι και για τους πεζούς που πηδάνε τα κάγκελα για να περάσουν απέναντι, αφού σε ενάμισι χιλιόμετρο δρόμου υπάρχει μόλις μία (!) διάβαση πεζών ενώ στα μαγαζιά ο τζίρος έπεσε κάθετα από τη στιγμή που η  περιοχή κόπηκε στη μέση. Μια δεύτερη διάβαση για να μην υποχρεώνονται οι πολίτες να κάνουν τρία χιλιόμετρα πηγαινέλα θα έδινε μια μικρή λύση στο πρόβλημα, αλλά πού…    

@ Η ΒΑ ακρόπολη του κάστρου (Δημοτικό Μουσείο) είναι κλειστή καιρό τώρα για έργα, χωρίς να προβλέπεται όμως καμία σύνδεσή της με τον παραλίμνιο δρόμο, κάτι που θα έδινε μια άλλη δυναμική στον χώρο. Το μόνο που συζητιέται είναι η προσβασιμότητα για ΑμεΑ, αφού στα προπολεμικά πλακόστρωτα δεν μπορεί να βαδίσει πια άνθρωπος. Αφού το κατάλαβαν εν έτει 2024, πάλι καλά… Ούτε όμως και με την πυριτιδαποθήκη, τις κατακόμβες του κάστρου ή τις επάλξεις φαίνεται να γίνεται κάτι. Σε καμιά εικοσαετία και βλέπουμε... 

@ Στην ακτή Μιαούλη έκοψαν όλες τις πικροδάφνες γιατί μάλλον  …ενοχλούσαν και τώρα ετοιμάζονται να μικρύνουν το οδόστρωμα για να διπλασιάσουν τον ποδηλατόδρομο (κι ας περνάνε ελάχιστοι ποδηλάτες την ημέρα) αντί να φτιάξουν νέο πεζοδρόμιο από την απέναντι πλευρά, την κάτω από τα πλατάνια. Αλλά κι αυτό το ...έργο δεν θα τελειώσει πριν το 2025 ενώ τώρα που μιλάμε έχει σταματήσει. 

Παραμένουν φυσικά εκείνα τα σκουριασμένα προπολεμικά φωτιστικά τα γερμένα από την οξείδωση ενώ κανείς δεν ξέρει πότε η πόλη θα αποκτήσει επαρκή φωτισμό με τη Δ. Φιλοσόφου να την τρώει το μαύρο σκοτάδι. Με τον αραμπά κι εδώ…

@ Στο πάρκο Κατσάρη η παιδική χαρά παραμένει άθλια, τα «γλυπτά» που δυσφημούν την πόλη είναι στη θέση τους, τα μισά χόρτα κομμένα τα άλλα μισά άκοφτα, τα σκουπίδια μαζεύονται "όταν και αν" και πάλι όχι πλήρως, οι μισές λάμπες γέρνουν επικίνδυνα, οι πλάκες που αποκολλώνται πετιούνται κάπου παραπέρα, οι πεζοί βαδίζουν στον ποδηλατόδρομο εφόσον εκεί το οδόστρωμα είναι καλύτερο, η γωνία του βράχου παραμένει κλειστή χωρίς να ξέρει κανείς γιατί και ως πότε και η "κυρα - Φροσύνη" -το πιο γνωστό μαγαζί της πόλης- έκλεισε με πρωτοβουλία του Δήμου χωρίς να ξέρει κανείς αν και πότε θα ξαναλειτουργήσει.     

@ Η παιδική χαρά του Κουραμπά (περίκλειστη από μεταλλικό σκελετό !) ξηλώθηκε ολόκληρη αφού αφέθηκε να απαξιωθεί εντελώς, όπως συνέβη και με την Κεντρική πλατεία ή το Γιαννιώτικο Σαλόνι. Μόλις δέκα χρόνια πριν κόστισε μισό εκατομμύριο ευρώ.  Θα αποδοθεί λέει στο κοινό, χωρίς την παιδική χαρά ενώ θα “ενωθεί” με την άθλια ανάπλαση στα Λακκώματα. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται άλλη …μελέτη.

@ Τα Λιθαρίτσια και ο «Κήπος των ηρώων» απλώς ντροπιάζουν τον σύγχρονο πολιτισμό παρά τη ...λεκτική προσπάθεια αναβάθμισής τους από τη Δημοτική Αρχή. Αν όμως δεν φυτευτούν δέντρα, δεν μαζευτούν τα σκουπίδια κάτω από τις επάλξεις, δεν τοποθετηθεί κάποιο μοντέρνο γλυπτό, δεν δοθεί η απαιτούμενη προσοχή στο μικρό βοτανικό κήπο, δεν αλλάξουν τα παγκάκια, δεν φωτιστεί ο χώρος κατάλληλα, δεν μπουν σκίαστρα κτλ. πάρκο δεν το λες. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το Άλσος…

@ Η καθαριότητα συνεχίζει να είναι έντονα προβληματική και τίποτε δεν θυμίζει την καθαριότητα που βλέπει κανείς σε άλλες  πόλεις της χώρας. Μάλιστα οι εργαζόμενοι αναφέρουν ότι με πρωτοβουλία του Δήμου «τώρα αρχίζουν στις επτά, αντί για τις έξι που άρχιζαν πριν, με αποτέλεσμα  η έναρξη της βάρδιας να συμπίπτει με την έναρξη της κυκλοφορίας στην πόλη και το άνοιγμα των σχολείων, ενώ έτσι είναι περισσότερες οι ώρες κατά τις οποίες καθαρίζουν την πόλη με τον ήλιο να τους χτυπάει στα μάτια». Αυτό το τελευταίο πραγματικά δεν ξέρει πώς να το εκλάβει κανείς...

@ Τα αδέσποτα αυξάνονται και πληθύνονται ενώ δεν διαφαίνεται πραγματική  βούληση ώστε να αντιμετωπιστεί ριζικά το πρόβλημα στη βάση του αφού και οι έλεγχοι για ηλεκτρονική σήμανση των δεσποζόμενων σκύλων έχουν ατονήσει. Το να περιφραγούν κάποιες εκτάσεις και να αποδοθούν στα σκυλιά με τη βοήθεια των φιλοζωικών και τις απαραίτητες διευκολύνσεις (στέγαστρα, ταΐστρες κτλ.), η μόνη δηλαδή εφικτή και άμεση λύση που σώζει και τα σκυλιά από την καθημερινή τους περιπέτεια στους δρόμους και τα πάρκα, δεν θεωρείται λέει... νόμιμη. Τι ζούμε...   

@ Οι παράνομες αφισοκολλήσεις δίνουν και παίρνουν  αφού ο Δήμος δεν δείχνει να διαθέτει ή να εφαρμόζει καμία  πολιτική κατά της αφισορύπανσης. Οπότε, «γαία πυρί μειχθήτω»…

@ Θέλουμε να λέμε ότι είμαστε «πράσινη» πόλη, γενικώς και αορίστως, ενώ το 61% των δρόμων (σύμφωνα με έρευνα από τα «Κοινά των Ιωαννίνων») δεν διαθέτουν ούτε ένα δέντρο (!), ενώ ουσιώδεις δενδροφυτεύσεις δεν έχουν γίνει  πολλά  χρόνια τώρα. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Με μεγάλη ευκολία καρατομούνται δέντρα όπως φάνηκε και στις πρόσφατες «αναπλάσεις» (Κεντρική πλατεία, Λακκώματα κτλ.)  

@ Οι διακρίσεις σε δημότες Α' και Β' κατηγορίας συνεχίζονται εφόσον υπάρχουν ακόμη στην πόλη πεζοδρόμια από χαλίκι, την ίδια στιγμή που σε άλλα σημεία  κατασκευάζονται κανονικά πεζοδρόμια με πλακόστρωση.      

@ Για το «μεταναστευτικό» δεν ακούγεται τίποτε. Σιγή ασυρμάτου. Ως φαίνεται, πολλοί έχουν βολευτεί με την κατάσταση που θέλει περί τους 3.500 παράτυπους μετανάστες να διαμένουν σε δομές της περιοχής. Ποιες είναι οι προοπτικές για τους ανθρώπους αυτούς; Πρόκειται να εργαστούν κάποια στιγμή κάπου; Μέχρι πότε θα τους συντηρεί ο προϋπολογισμός της χώρας (από τη στιγμή που η ΕΕ δεν συμμετέχει πια στα έξοδα διαβίωσής τους) και θα  λαμβάνουν τα επιδόματά τους;

@ Εκτός των παραπάνω υπάρχει η Λαϊκή Αγορά της Αγ. Μαρίνας που περιμένει  την αξιοποίησή της,  η περιοχή της Λιμνοπούλας όπου χρόνια τα προβλήματα επίσης λιμνάζουν,  η Καλούτσιανη , τα Σεισμόπληκτα και άλλες γειτονιές της πόλης που παραμένουν …ως είχαν.

@ Σε σχέση με τις τέχνες και τον πολιτισμό δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάτι που θα έδινε μια δυναμική στον χώρο με νέες ιδέες, προτάσεις και χώρους. Εδώ έναν θερινό σινεμά δεν μπορεί η πόλη να υποστηρίξει, κάτι που σχεδόν όλες οι μεγάλες -και όχι μόνο- ελληνικές πόλεις διαθέτουν. 

@ Επίσης, δεν αρκεί κανείς να φτιάχνει έναν καινούριο χώρο. Πρέπει να είναι σε θέση και να τον προστατεύει από όλους εκείνους που έχουν κάνει την καταστροφομανία χόμπυ - και δεν είναι λίγοι. Οι βανδαλισμοί δίνουν και παίρνουν ενώ οι επίσημοι φορείς απλώς παρακολουθούν. Το πρώτο που πρέπει να γίνει,  πέρα από τη βούληση να χτυπηθεί το πρόβλημα στη ρίζα του είναι: κάμερες παντού. Όσο αυτό δεν γίνεται, τόσο δεν έχουν κάτι να φοβηθούν και οι νεοβάνδαλοι που δρουν σε βάρος όλου του κοινωνικού συνόλου. Από κοντά και οι ιδεοληψίες συγκεκριμένων προσώπων με την άρνησή τους να προστατέψουν τον δημόσιο χώρο είναι σαν να κλείνουν το μάτι στους καταστροφομανείς.      

Το ερώτημα είναι αν υπάρχει βούληση να αλλάξει η καθημερινότητα του πολίτη προς το καλύτερο ή όχι. Αν πραγματικά υπάρχει, πρέπει να βρεθούν άμεσες και λογικές λύσεις χωρίς να υπολογίζεται πολιτικό κόστος ή ενοχλήσεις πάσης φύσεως "συμφερόντων". Αν κάποιος θέλει να αναβαθμιστεί η πόλη μπορεί να το κάνει  βελτιώνοντας συνεχώς τις παρεχόμενες υπηρεσίες, το πράσινο, τις γειτονιές. 

Ανελκυστήρες, πάρκινγκ, μεταλλική γέφυρα και σκάλες θα ξηλωθούν για να... ξανακατασκευαστούν

Αναβαθμίζοντας την αισθητική της με νέα γλυπτά ή μοντέρνας τέχνης κατασκευές. 

Το χειρότερο είναι ότι μοιάζουμε σαν να ζούμε ακόμη πίσω από τα βουνά, δείχνοντας πολύ αργά αντανακλαστικά σε θέματα αισθητικής αναβάθμισης της καθημερινότητας, καθαριότητας, ευταξίας κτλ. παρότι οι οδικοί άξονες έγιναν και γίνονται και ο κόσμος που μας επισκέπτεται είναι όλο και πιο πολύς, όλο και πιο συχνά.

Πέρα όμως κι απ' αυτό (το τουριστικό, δηλαδή, κομμάτι) οι δημότες της ίδιας της πόλης αξίζουν μια καλύτερη καθημερινότητα σε πολλά επίπεδα, πράγμα που είναι και το ζητούμενο.

Σκεπτόμενοι πολίτες