Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο

 

Ἐφέτος, ὡς γνωστόν, συμπληρώνονται πενήντα χρόνια ἀπό τῆς, παρά πᾶσαν ἔννοιαν δικαίου, τουρκικῆς εἰσβολῆς στήν ἀποστολοδιά- βατη, ἁγιοτόκο και μαρτυρική νῆσο τῆς Κύπρου. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἁγιωτάτης Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπεφάσισε να συμμε- τάσχει στην θλιβερή αὐτή ἐπέτειο μέ τήν ἀποστολή τῆς μετά χεῖρας Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου, ἡ ὁποία θά ἀναγνωσθεῖ ἀνά τήν ἑλληνική ἐπι- κράτεια, καί, ἀκολούθως, μέ τήν διοργάνωση διαφόρων ἄλλων ἐκδη- λώσεων, ὅπως Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου γιά τήν χριστιανική παράδο- ση τῆς Κύπρου καί τήν ἀνείπωτη καταστροφή Ναῶν, Μονῶν καί μνη- μείων χριστιανικῆς λατρείας, πού προκλήθηκε ἀπό τό μένος τῶν εἰσβο- λέων. 

Τό ἐν λόγῳ Συνέδριο θα διοργανωθεῖ ἀπό τήν Ειδική Συνοδική Ἐπιτροπή Πολιτιστικῆς Ταυτότητος καί θά πραγματοποιηθεῖ, σύν Θεῷ, κατά τό πρῶτο δεκαπενθήμερο τοῦ προσεχοῦς Δεκεμβρίου. 

Δυστυχῶς, κατόπιν τῆς ὡς ἄνω εἰσβολῆς, συνεχίζεται ἡ ἀπαράδε κτη κατοχή του 37% τῶν ἐδαφῶν τῆς Κύπρου. Ἐδῶ ἄς ὑπενθυμίσουμε ὅτι μετά τά δραματικά γεγονότα τοῦ Ἰουλίου του 1974 ακολούθησε μία ἀνελέητη εθνική εκκαθάριση, ἡ ὁποία, ἐκτός τῶν ἄλλων, εἶχε ὡς 

ἀποτέλεσμα τόν βίαιο εκτοπισμό περισσοτέρων τοῦ 1/3 τῶν Ἑλλήνων κατοίκων τῆς Κύπρου, την δολοφονία 6.000 και πλέον ἀνθρώπων και τήν αἰχμαλωσία ἄλλων 2.000, οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων ἐξετελέσθησαν, ἀκολούθως, ἐν ψυχρῷ, ἐνῶ 1.619 παραμένουν ἀκόμη ἀγνοούμενοι. 

Περισσότεροι από 520 Ναοί τῆς δεινοπαθούσης Νήσου, κοιμητή- ρια καί τάφοι προγόνων καί ἄλλα σεβάσματα βεβηλώθηκαν καί ἐξα- κολουθοῦν νά βεβηλώνονται, δεδομένου ὅτι ἀπώτερος στόχος τοῦ εἰ- σβολέως εἶναι ὁ ἀφανισμός κάθε ἴχνους πού ἐπιμαρτυρεῖ καί τεκμηρι- ώνει τό ἑλληνικό και χριστιανικό παρελθόν τῆς Κύπρου. 

Ὁ Κυπριακός Λαός, καθόλη την διάρκεια τῆς ἄδικης, ἀπαράδε κτης καί ἀδιανόητης γιά κάθε πολιτισμένο ἔθνος καταλήψεως, βρίσκε ται κυριολεκτικῶς ἐπί τῶν ἀγωνιστικῶν ἐπάλξεων. Ἀπαιτεῖ τήν ἐπι- κράτηση τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀλήθειας καί τῆς εἰρήνης. Ζητεῖ τήν ἀπο- χώρηση τῶν τουρκικών στρατευμάτων κατοχῆς, καθώς καί ὅλων τῶν ἐποίκων. Αξιώνει τήν ἐπιστροφή τῶν ἐκτοπισθέντων Ἑλληνοκυπρίων προσφύγων στίς ἑστίες τῶν προγόνων τους, κατ' ἐφαρμογήν τῶν ἀπαραγράπτων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τῶν ἀρχῶν τῆς Ἑνωμέ- νης Εὐρώπης. 

Στο σημεῖο αὐτό πρέπει νά ἐπισημάνουμε ὅτι ὡς Ἕλληνες ὀφεί λουμε στήν ἱστορία, στούς δεσμούς αἵματος και, πρώτιστα, στήν κοινή μας πίστη στον Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί τήν κοινή Μητέρα μας, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, να καλλιεργοῦμε τήν συνείδηση ὅτι ὁ Ἑλληνι- σμός τῆς Κύπρου καί τῆς Ἑλλάδος εἴμαστε ἕνα σῶμα καί ἕνα πνεῦμα· ὅτι ἡ Κύπρος ἀποτελεῖ τό τελευταῖο προπύργιο τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν Ἀνατολή· ὅτι ἡ Κύπρος εἶναι ἕνα μέρος τοῦ Ἔθνους μας. Μέρος τό ὁποῖο κινδυνεύει καί ἀπειλεῖται διαρκῶς καί μεθοδευμένα. Γι' αὐτό πρέπει νά βρισκόμαστε με κάθε τρόπο στο πλευρό τῶν Κυπρίων ἀδελ φῶν μας. Μάλιστα, εἶναι ἰδιαιτέρως συγκινητικό ὅτι ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Γεώργιος καί ἡ περί Αὐτόν Ἱερά Σύνοδος, καθώς καί ὁ Χριστεπώνυμος Κυπριακός λαός, σε σχετική επιστολή πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εὐχαριστοῦν τήν Ἐκκλησία μας καί ὁλόκληρο τον Ελληνικό λαό γιά τήν συνεχῆ καί σταθερή υποστήριξη τῆς Ἑλλάδος στα δίκαια καί αὐτονόητα αἰτήμα- τά τους καί τούς ἀγῶνες τους γιά τήν ἐπικράτηση τῆς νομιμότητας και τήν ἀποκατάσταση τοῦ δικαίου ὑπέρ τῆς ἡρωοθρέμμονος Κύπρου. 

Χάριν τῆς ἱστορίας ἄς ἀναφέρουμε ὅτι καί οἱ Κύπριοι ἀδελφοί μας συμμετεῖχαν στούς ἀγῶνες τῆς Ἑλλάδος ἔναντι τῶν ποικίλων ἐχθρῶν της, παρά τίς ἀντίξοες συνθήκες. Επί παραδείγματι, ὁ ἐθνο- μάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός (1756 - 1821) εἶχε ἀλλη- λογραφία μέ τόν Ἀλέξανδρο Υψηλάντη κατά τήν διάρκεια προετοι- μασίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Τόσο ὁ ἴδιος, ὅσο καί ἄλλοι κληρικοί καί προύχοντες τῆς Κύπρου μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρία καί συνέβαλαν στόν Ἀγῶνα ὄχι μόνο με χρηματική βοήθεια, ἀλλά καί μέ τήν κρυφή ἔλευση πολλῶν Κυπρίων στήν Ἑλλάδα, οἱ ὁποῖοι πότισαν μέ τό αἷμα τους τό δένδρο τῆς Ἐλευθερίας. Ἡ μαρτυρι 

3 

κή μεγαλόνησος Κύπρος εἶχε συνείδηση τοῦ Πανελληνίου χαρακτήρα τῆς Ἐθνεγερσίας, ἐξαιτίας τῆς ἑλληνικότητος τῆς Κυπριακῆς ψυχῆς. Μόνο στήν ἄτυχη μάχη τῶν Ἀθηνῶν τό 1827, ἑκατόν τριάντα παλληκάρια τῆς Κύπρου ἔδωσαν τήν ζωή τους γιά τόν κοινό ἀγῶνα καί τήν Ἐλευθερία τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τό ἴδιο ἔπραξαν Ἕλληνες Κύ- πριοι καί στούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912 - 1913, στον Αὐτονο- μιακό Ἀγῶνα τῆς Βορείου Ηπείρου το 1914 καί στήν ἐπική εξόρμηση τοῦ 1940. Τό αἷμα τους χύθηκε ὡς σπονδή στόν βωμό τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ. 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Ἡ Ἐκκλησία μας δέν παύει νά προσεύχεται γιά τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης σε ολόκληρο τον κόσμο· καί δέν παύει νά μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι μόνο μέ τήν ἀφομοίωση τοῦ Εὐαγγελικοῦ πνεύ- ματος, τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἄνθρωπος θά παύσει νά ἀδικεῖ, νά φονεύει, να καταπατεῖ τό δίκαιο, νά φιμώνει τήν ἀλήθεια, να φυγαδεύει τήν έλευθερία. Ἡ Ἐκκλησία ἐργάζεται μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά τόν ἐξανθρωπισμό τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά γίνει ἡ γῆ Παράδεισος καί πρόγευση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. 

Ἄς εὐχηθοῦμε οἱ θυσίες τῶν Κυπρίων ἀδελφῶν μας γιά τήν Ἐλευθερία να δικαιωθοῦν οὐσιαστικά. Κάτι πού θά γίνει μόνον ὅταν ὁ Ἑλληνισμός τῆς Κύπρου κατορθώσει να ζήσει ἀληθινά ελεύθερος, ἀπαλλαγμένος ἀπό τήν στρατιωτική κατοχή καί ἀπό ἄλλες μορφές ἐπαχθῶν ἀνελεύθερων ἐξαρτήσεων. 

† Ὁ Ἀθηνῶν ΙΕΡΩΝΥΜΟ Σ, Πρόεδρος 

† Ὁ Καρυστίας και Σκύρου Σεραφείμ 

† Ὁ Μονεμβασίας καί Σπάρτης Ευστάθιος 

† Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος 

† Ὁ Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος 

† Ὁ Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Αρδαμερίου Θεόκλητος 

† Ὁ Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς Παντελεήμων 

† Ὁ Κίτρους καί Κατερίνης Γεώργιος 

† Ὁ Ἰωαννίνων Μάξιμος 

† Ὁ Ἐλασσῶνος Χαρίτων 

† Ὁ Θήρας, Αμοργοῦ καί Νήσων Ἀμφιλόχιος † Ὁ Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Νικηφόρος † Ὁ Αἰτωλίας καί Ακαρνανίας Δαμασκηνός