Καθολική απαγόρευση καύσης υπολειμμάτων καλλιεργειών: Μια αναγκαία ρύθμιση

Η καύση των υπολειμμάτων καλλιεργειών αποτελεί μια πρακτική που, αν και διαδεδομένη στο παρελθόν, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία και την ασφάλεια. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι, από τη στιγμή που ξεκινά μια φωτιά, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα παραμείνει υπό έλεγχο. Οι άνεμοι, η ξηρή βλάστηση και η γεωμορφολογία της περιοχής μπορούν εύκολα να μετατρέψουν μια ελεγχόμενη καύση σε ανεξέλεγκτη πυρκαγιά, με καταστροφικές συνέπειες.

Παράλληλα, υπάρχουν σύγχρονες και πιο αποτελεσματικές μέθοδοι διαχείρισης των υπολειμμάτων των καλλιεργειών, όπως η κομποστοποίηση, η ενσωμάτωσή τους στο έδαφος ως φυσικό λίπασμα και η μηχανική απομάκρυνση. Αυτές οι πρακτικές όχι μόνο προστατεύουν το περιβάλλον, αλλά συμβάλλουν και στη βελτίωση της γονιμότητας του εδάφους, προσφέροντας μακροπρόθεσμα οφέλη στους αγρότες.

Ωστόσο, η εφαρμογή του νόμου συχνά συναντά αντιδράσεις, ιδιαίτερα σε μικρές κοινωνίες όπου η μικροπολιτική και οι «παραδόσεις» επιτρέπουν σε ορισμένους να αγνοούν τους κανόνες χωρίς συνέπειες. Όποιος, όμως, εφαρμόζει τον νόμο και επιβάλλει κυρώσεις στις παραβάσεις, δεν είναι «κακός» ούτε «άδικος». Είναι αυτός που προασπίζεται το κοινό καλό, απέναντι σε μια νοοτροπία που επιμένει να λειτουργεί με βάση το «έτσι το κάναμε πάντα». Η προστασία του περιβάλλοντος και της κοινωνίας από καταστροφικές πυρκαγιές δεν είναι θέμα επιλογής, αλλά ευθύνης όλων μας.

  FB Δημήτριος Λιότσιος

Αξιωματικός Πυροσβεστικού Σώματος

"Δικαστικός Πραγματογνώμονας Διερεύνησης Εκλημάτων Εμπρησμού".