Άρτα, φόνος Βαγγέλη Δραγατάκη: Τυφλή Δικαιοσύνη, Στρουθοκάμηλος Δήμος

 Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Άρτας με μια πρωτοφανή διαδικασία που ξεκίνησε στις 24/9/2024 και κράτησε πέντε(5) μήνες, συνηθισμένη σε γειτονικές μας χώρες αλλά καινοφανή στη χώρα μας (που κατά τα άλλα ζει στον αστερισμό της επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης) αποφάσισε στις 24 Φεβρουαρίου 2025, μετά από εισαγγελική πρόταση να αθωώσει και τους έξι κατηγορούμενους για την υπόθεση του φόνου του 19χρονου Βαγγέλη Δραγατάκη. Επιβεβαιώνοντας πως ούτε επιτάχυνση υπάρχει, ούτε Δικαιοσύνη.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο θανάσιμος τραυματισμός του Βαγγέλη Δραγατάκη στις 13 Σεπτεμβρίου 2020 στην Περιφερειακή Οδό της Άρτας συνδέεται αιτιωδώς με την αμέλεια που επέδειξαν οι αρμόδιοι του Δήμου Άρτας (Τεχνική Υπηρεσία) και της Περιφέρειας Ηπείρου, που είχαν την ιδιαίτερη νομική υποχρέωση ασφάλισης της οδού και στο κρίσιμο χρονικό διάστημα μοιράζονταν τη σχετική αρμοδιότητα.

Αλλά το τριμελές είχε άλλη «γνώμη». Και ούτε ο τρίτος θάνατος από τα κάγκελα της περιφερειακής, αυτός του Βαγγέλη, δεν την κλόνισε.

Τα καλά νέα όμως δεν κράτησαν πολύ…

Στις 6 Μαρτίου 2025 ο εισαγγελέας Εφετών Ιωαννίνων έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης της οικογένειας του Βαγγέλη και με έφεση του που αφορά την αθωωτική απόφαση του  Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Άρτας  έκρινε πως η «απόφαση του πρέπει να εξαφανιστεί και οι κατηγορούμενοι να κηρυχθούν ένοχοι και να τους επιβληθεί η ανάλογη ποινή από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Ιωαννίνων.»

Η ακύρωση της απόφασης αθώωσης και η επανεκδίκαση της υπόθεσης αφορά τον Αντιδημάρχο Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Αρταίων,  την Προϊσταμένη της Τεχνικής υπηρεσίας και τρεις ακόμα υπαλλήλους της. Η απόφαση αθώωσης κρίθηκε ορθή μόνον για την κατηγορούμενη υπάλληλο της Περιφέρειας Ηπείρου.

Θα ξανεκδικαστεί λοιπόν η υπόθεση από την αρχή, με τις ίδιες κατηγορίες, τους ίδιους κατηγορούμενους  όχι όμως  στο Πλημμελειοδικείο Άρτας αλλά στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Ιωαννίνων.

Με ένα κείμενο καταπέλτη ο Εισαγγελέας Εφετών κονιορτοποίησε την απόφαση που μεθοδικά επι έξι μήνες χτίζονταν στην Άρτα.

Έξι μήνες μόνο; Η μήπως πάνω από τέσσερα χρόνια; Γιατί πίσω από αυτή την αθώωση δεν υπάρχει απλά μια «εσφαλμένη δικαστική εκτίμηση»  και μια «εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου» από την μεριά των δικαστών της Άρτας όπως αναφέρει ο εισαγγελέας Εφετών αλλά και μια λυσσαλέα προσπάθεια του Δήμου Αρταίων να  υπερασπιστεί όχι μόνο τους κατηγορούμενους αλλά και τα ίδια τα φονικά κάγκελα.

Παρά το γεγονός πως εδώ και ενάμιση χρόνο η Δημοτική αρχή άλλαξε και ο νέος Δήμαρχος είχε στις θέσεις του προεκλογικά το ξήλωμα τους, συνέχισε την πολιτική των προκατόχων του και τίποτα δεν έγινε. Τα κάγκελα παραμένουν στη θέση τους περιμένοντας το επόμενο θύμα τους.

Αλλά ο στρουθοκαμηλισμός ουδένα ωφέλησε. Τεσσεράμισι χρόνια μετά το φόνο του Βαγγέλη ούτε για τα προσχήματα δεν έκαναν μια ΕΔΕ στο Δήμο ενώ η υπόθεση είχε παραπεμφθεί αυτεπάγγελτα στη Δικαιοσύνη με κατηγορούμενους υπαλλήλους του Δήμου και αντιδήμαρχο. Ακόμα και σε σχετικά έγγραφα ερωτήματα της μητέρας του Βαγγέλη, το τελευταίο στις 19 Σεπτεμβρίου 2024, εδέησαν να απαντήσουν στις 9/4/2025, έξι μήνες και είκοσι μέρες μετά, φυσικά μετά την γνωστοποίηση της ακύρωσης της απόφασης του Πλημμελειοδικείου για να πουν τι; “Με απόφαση Δημάρχου Αρταίων έχει διαταχθεί η εκκίνηση της Πειθαρχικής Διαδικασίας, δυνάμει της με αριθμ.πρωτ.: 2028/24-1-2023 σχηματισθείσας ποινικής δικογραφίας της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Άρτας, με ΑΒΜ :Α2021/55, ορίζοντας Πειθαρχικό Όργανο, προκειμένου να πράξει όλες τις νόμιμες διαδικασίες που προβλέπονται από το νόμο”. Τεσσεράμισι χρόνια μετά το φόνο, δύο χρόνια και τρεις μήνες μετά την άσκηση ποινικής δίωξης από την εισαγγελία, σχεδόν επτά μήνες μετά το έγγραφο της μητέρας του Βαγγέλη «εκκίνησαν την Πειθαρχική διαδικασία»…

Η έφεση του Εισαγγελέα Εφετών αν και τυπικά αφορά την δικαστική απόφαση, ουσιαστικά αφορά και την πολιτική του Δήμου. Κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος αν (απευκταίο) ξανασυμβεί το παραμικρό από τα κάγκελα. Κανείς δεν μπορεί να παριστάνει πως δεν ξέρει. Όποιος ξέρει να διαβάζει καταλαβαίνει πως οι δυο παράγραφοι της έφεσης που παραθέτουμε έχουν πολλαπλούς αποδέκτες:

«Η παράλειψη της οφειλόμενης ενέργειας απομακρύνσεως των τοποθετηθέντων προς το τέλος του έτους 2019 ή στις αρχές του 2020 επικίνδυνων κιγκλιδωμάτων από τον τόπο του ατυχήματος και αυτονόητα η ίδια η τοποθέτηση τους  ήταν τελικώς αυτή, που προκάλεσε το θάνατο του Ευάγγελου Δραγατάκη, ο οποίος απώλεσε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και προσέκρουσε σε αυτά. Πλησίον του τόπου της εκτροπής του δεν υπήρχε άλλη κατασκευή, που θα μπορούσε να προκαλέσει εκτεταμένες ζημιές στο όχημα και τελικώς τον σοβαρό τραυματισμό του».

«Χαρακτηριστική είναι η γενική υποχρέωση κάθε Δήμου να απομακρύνει από τα πεζοδρόμια και πολύ μικρότερης εκτάσεως -σε σχέση με τα μεγάλου μήκους κιγκλιδώματα -κατασκευές, όπως οι διαφημιστικές πινακίδες και η ευθύνη των οργάνων του σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος και τραυματισμού ή θανάτου οδηγού από πρόσκρουση σ αυτές».

Ο Δήμος πρέπει να ξηλώσει αμέσως τα κάγκελα. Το γεγονός πως παράνομα μετά το φόνο και του Βαγγέλη τα κράτησαν στη θέση τους, νομίζοντας ότι δημιουργούν τετελεσμένα, όπως διαπίστωσαν δεν παρήγαγε τελικά κανένα  Δίκαιο.

Το πάμε κι όπου βγει δεν βγήκε ούτε στο δικαστήριο και δεν θα βγει ούτε στο Δήμο.

Ελπίζουμε μόνο να μη βγει και πάλι σε βάρος των πολιτών.

12/4/2025   Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα 

ΥΓ. Αν και είναι παρήγορο το γεγονός πως ο προϊστάμενος εισαγγελέας πέταξε στο καλάθι των αχρήστων την απόφαση του δικαστηρίου της Άρτας για την οικογένεια συνεχίζεται και επιμηκύνεται ο δρόμος του μαρτυρίου δεδομένου ότι τεσσεράμισι χρόνια μετά το φόνο του Βαγγέλη δικαστικά ξαναβρισκόμαστε στο σημείο Μηδέν. Θα ξαναρχίσει πάλι η αλυσίδα ορισμών, αναβολών κλπ για να φτάσουμε αισίως στην οκταετία για να ολοκληρωθεί η εκδίκαση. Γιατί δεν φτάνει το πένθος και ο αβάσταχτος πόνος. Πρέπει τα θύματα των τροχαίων εγκλημάτων να πιούν όλο το ποτήρι…