Η Ανάσταση του Λαζάρου :Ο θράιμβος της ζωής απέναντι στον θάνατο

 Η Ανάσταση του Λαζάρου αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά και θεολογικά φορτισμένα θαύματα του Ιησού Χριστού, ένα προανάκρουσμα της δικής Του Ανάστασης και ένας βαθύς συμβολισμός της ελπίδας που φέρνει η πίστη στον Θεό

Γιορτάζεται κάθε χρόνο το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων και σηματοδοτεί την είσοδο στην πιο ιερή εβδομάδα της Ορθοδοξίας, τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Σύμφωνα με το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, ο Λάζαρος, αγαπημένος φίλος του Χριστού, πέθανε και είχε ήδη ταφεί όταν ο Ιησούς έφτασε στη Βηθανία. Παρά τον ανθρώπινο πόνο και την αμφιβολία των παρισταμένων, ο Χριστός προσεύχεται και με φωνή εξουσίας καλεί τον Λάζαρο από τον τάφο. Το θαύμα αυτό δεν είναι μόνο συγκλονιστικό· είναι μια καθαρή επιβεβαίωση της θεϊκής φύσης του Χριστού και της δύναμής Του πάνω στον θάνατο.

Η πράξη αυτή είναι βαθιά συμβολική. Ο Χριστός δεν απλώς θεραπεύει έναν άρρωστο – ανασταίνει έναν νεκρό που ήδη μυρίζει, σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια της Μάρθας. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει τίποτα χαμένο για τον Θεό. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά μια πόρτα που οδηγεί σε κάτι ανώτερο, όταν ο άνθρωπος πορεύεται με πίστη.

Η Ανάσταση του Λαζάρου έχει και μια προσωπική διάσταση για τον καθένα μας. Πολλές φορές, και εμείς νιώθουμε “νεκροί” μέσα μας – από θλίψη, αμαρτία, απογοήτευση ή μοναξιά. Όμως, το μήνυμα του Χριστού είναι σαφές: όσο βαθιά κι αν έχουμε πέσει, όσο σκοτεινό κι αν φαίνεται το μονοπάτι, Εκείνος μπορεί να μας καλέσει πάλι στη ζωή. Το “Λάζαρε, δεῦρο ἔξω” απευθύνεται όχι μόνο σε έναν άνθρωπο πριν δύο χιλιάδες χρόνια, αλλά και σε όλους εμάς σήμερα.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Εκκλησία έχει τοποθετήσει αυτή τη γιορτή λίγο πριν το Πάσχα. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι σαν μια πρόγευση, μια φανέρωση της Ανάστασης του Χριστού που έρχεται. Και είναι και μια υπενθύμιση ότι ο Χριστός δεν θυσιάστηκε απλώς για να μας διδάξει την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη, αλλά για να μας δώσει ζωή αιώνια.

Η εικόνα του Λαζάρου που εξέρχεται από τον τάφο δεμένος με τα σάβανά του είναι εικόνα της ελπίδας. Είναι η υπενθύμιση ότι, παρά τη φθορά του σώματος και τις πληγές της ψυχής, υπάρχει φως που μπορεί να μας σηκώσει. Και αυτό το φως είναι ο Χριστός. Η Ανάσταση του Λαζάρου είναι, τελικά, μια πρόσκληση για όλους μας: να αφήσουμε πίσω μας τον “τάφο” της απελπισίας και να βαδίσουμε προς τη ζωή της Ανάστασης.

ekklisiaonline.gr